ESCAPE

CHAPTER 18

Fern

Maaga akong ginising ni papa dahil mahirap daw ang biyahe dahil maraming uuwi.Hindi kona alam ang mangyayari saken kapag umalis ako dito pero alam kong magiging masaya ako kapag nakaaalis na ako dito kaya ayus lang.

"Ingat sa biyahe anak,heto ang sampong libo"abot saken ni papa ngumiti naman ako saka tuluyang sumakay ng bus papuntang mindoro,pero hindi kila lola ang uwi ko kailangan kong lumayo sa kanilang lahat bago pa ako tuluyang mapahamak sa kamay nilang lahat.

Matataas na puno ang bumungad sa akin ng makarating ako ng Mindoro napakasarap sa pakiramdam nakakatanggal ng stress lalo na at marami pa akong iniisip na problema.

Bumaba ako ng bus at agad naghanap ng makakainang fastfood, maswerte ako kahit madaling araw palang ay may bukas ng kainan.

Pumasok ako ar agad omorder ng pagkain.

Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ng biglang mag ring ang cellphone ko.

incoming call from Unknown

Napataas ang kilay ko,may nickname sa akin si Sean impossible namang ito ang ginagamit niyang number.Pinatay konalang ang cellphone ko at nagpatuloy sa pagkain.

Matapos kong kumain ay naglakad lakad nalang ako hanggang sa dalhin ako ng aking mga paa sa isang parke, madilim pa kaya wala pa gaanong tao.

Paano na ako? lahat nalang ng malalapit sa akin ay niloko ako.They are all fake.

Paano pa ako magtitiwala ulit?....Ngayon ay alam kona ang laro nila...............I.........Need ..........To......Be......... Intelligent..... Because their game is all about................Lying...and..all..of..them.........are fake..

Tumulo ang mga luha mula sa aking mga mata.Hindi kona alam ang mangyayari sa akin pagkatapos nito.Bahala na ang mundong nagdesisyon wag niya lang hayaang masaktan ulit ako.I hate for being Victim of lyinggg... I'm lost and totally tired for the life I had.Sapat na siguro ang naranasan ko para makapag pahinga,all I need is to rest because I deserved it.

Tumayo na ako at nagsimulang lumakad ulit,dahil ito naman ang reyalidad.Mapapagod ka pero kailangan mong bumangon lalo pa at walang nanjan para sayo,Hindi pa din nagsisink in sa utak ko ang ginawa ni papa.

He lied to me.Akala ko kakampi ko siya,isa lang pala siya sa tauhan ni Sean,isa siyang tauhan para bantayan ako.Akala kopa naman mahal talaga niya ako bilang anak niya,I hate everything in my life.Lahat nalang ay peke,kelan kaya magiging totoo ang lahat?

Una si mama ibenenta niya ako kay Sean sa  halagang sampong bilyon.Putangina sobrang sakit,sa sobrang sakit wala na akong maramdaman,kaya naniwala ako kay papa.Pero ano niloko din lamang niya ako putang ina nilang lahat lalo na si Sean kinasusuklaman ko siya hindi na siya tao.

Demonyo siya.

Sa sobrang tulala ko ay hindi ko na namalayang nasa gitna na pala ako ng kalsada, huli na ng marealize ko.

Hanggang sa naramdaman konalang ang isang bagay na tumama sa katawan ko.

"Scratchhhhhhhhhhhhh"

"Hala Yung babae!"

"Tulungan nyo!"

"Call the ambulance"

"shitt what I have done."

Sobrang sakit ng katawan ko dahil sa pagtalsik ko,unti unti konading nararamdaman ang pagbigat ng talukap ng aking mga mata.

"Miss lumaban ka."sambit ng lalaki habang buhat buhat ako,maya maya pa ay nakaramdam na ako ng matinding antok kaya hinayaan konalang ang sarili kong makapagpahinga.The world is so unfair for me hindi ko man lamang naramdamang maging masaya.

Now I realize that my life is a big bullshitt...

Nakita kopa ang sarili kong naliligo sa sarili kong dugo.

"I wish na sana mamatay nalang ako."Bulong ko.