little one. - meguru bachira.

0.4

0.4'

•

İsagi durumu anlamaya çalışıyorken ben ve Meguru kıpkırmızı olmuş,onun dudaklarından çıkacak olan sözleri bekleyip duruyorduk. o kapıyı çaldığında toparlanmamız yalnızca bir saniye almıştı,o ne yaptığımızı anlamış mıydı yoksa kolay bir yalanla bu durumdan kurtulabilecek miydik? korkuyordum,tırnaklarımı avuçlarıma bastırdım. "ufaklığın suratına top çarptı,bende ona yardımcı oluyordum."

Meguru bu yalanı tereddütle söylüyordu,İsagi sanki olanları tam olarak anlayamamıştı. kafasının karıştığının farkına vardığımda bu duruma sevindim,ne de olsa olanları anlamamıştı. en azından ben öyle umut ediyordum. "ışıklar kapalıyken mi?" İsagi sordu,o anda bu yalanın çok saçma olduğunu anladım.

"ışıklar açıktı aslında,muhtemelen arıza yapmıştır."

"anladım." İsagi mırıldandı,ardından bana doğru baktı ve dağılmış saçlarımı,aynı zamanda dudaklarımdan Meguru tarafından alınmış rujumu fark etmemesini umuyordum. "ee,bir şeyin var mı?" ağabeyim sordu. derhal başımı olumsuz anlamda kıpırdattım,bu durumdan bir an evvel kurtulmalıydım. "hayır! Meguru yardımcı oldu,biraz buz tuttum ve her şey yolunda."

göz ucuyla Meguru'ya baktım,onu daha evvel bu kadar korkmuş ya da utanmış görmemiştim ama o haklıydı. nasılsa,en yakın arkadaşının kız kardeşiyle beraber olurken ona yakalanmakla burun buruna kalmıştı. "peki o zaman.. hadi Meguru,maç başlıyor."

aralarında Meguru varken onların maçını seyretmek çok hoştu,onları rahatlıkla görebileceğim bir yerde oturup Meguru'nun futbol oynayışını -ki o açık ara herkesten çok daha yetenek dolu bir oyuncu- seyrederken dudaklarımı kaplayan o aptal gülümsemeyi bastıramıyordum. üç gol atmıştı,ağabeyim onun yanında biraz gölgede kalıyor olsa da o da güzel oynuyordu ve beraber maçı kazanmışlardı.