Herzaman karşıma çıkmayı nasıl başarabiliyorsun glayör?Bu üç oldu.Beni neden bulmak istiyorsun?Beni bulduğunda eline ne geçecek?Sakın okulumu falan kurtaracağım zırvalaklarına girme.Seni çözemiyorum glayör.Çok farklı birisin ,dengesiz bi böyle bi şö...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Yaz atalar)
Korku nedir?Bir insanın en büyük korkusu nedir?
Benim yerimde başka biri olsaydı mutlaka korkardı.Buna eminim.Ama ben korkmuyorum diyebilirim.
Şu yirmi yıllık hayatımda okadar çok şey yaşadım ki artık içimde korku beslemiyordum.Tüm korkumu canımdan daha çok sevdiğim abimin ve babamın mezarına toprak atılırken kaybettim.
Hayat neden bukadar acımasız.Dünya,dünyadaki insanlar neden bukadar acımasız?
Benim bu sorulara cevabım yoktu.
Belki babamın cevabı vardı ama artık o yoktu. Bana cevap verecek ne abim ne babam vardı.
Yakınlarımdaki,akrabalarım Annen var diyorlar.Evet annem var.Ama o bana sevgisini gösteren bir anne değildiki.
Annen ben küçükken pek benimle ilgilenmezdi.Beni görmek bile istemezdi.Yanına gittiğimde beni başından salardı.Tüm sıcaklığı ailesineydi.Yani abimle babama.
Ne olduysa bilmiyorum ama onları kaybettikten sonra bana yaklaşmaya çalıştı.Sevgisini gösterdi.Beni o sıcak anne kanatları altına aldı.
Her nekadar çaba göstersede hiçbirşey eskisi gibi olmicaktı.Her nekadar annem olsada eskisi gibi hissetmiyordum.Ona kendimi sevdirme çabam yoktu.Artık onu sevme çabam da yoktu.
Sadece onu üzmemek için ufak bir röl yapıyordum.Ve bu işe yarıyordu.Annem beni abim olarak görüyordu.Beni onun yerine koymuştu....Bir gün söylediği şeylerle bunu kanıtlamıştı.
10 sene önce gerçekleşmişti bu olay.Yani ailemi kaybettikten 3 ay sonra.Gece yarısıydı,ben uyuyordum.Alt kattan sesler geliyordu,uyanıp aşağa inmiştim.Annem elindeki içki şişesiyle salonun ortasına dizlerinin üzerini çökmüş ağlıyordu.Onun yanına koşarak gitmiştim,küçüktüm sarhoş olduğunu anlamıyordum.Gözlerini kapatmıştı,göz yaşları yanaklarından süzülüyordu.Onu öyle görünce dayanamamıştım küçük ellerimle göz yaşlarını silmiştim.Annem beni fark ettiğinde gözlerini açmış beni itmişti.Arkaya doğru sendeleyip düşmüştüm.
Düştüğümde canım acımıştı ama,belli etmemiştim.Babamın öğretiği yüzlerce şeylerden biri.'Düş ama,canının acıdığını gösterme.Gösterirsen karşındaki hep oradan vurmaya çalışır'derdi babam.
Onu dinleyip canımın acıdığını göstermeden ayağa kalkmıştım.Annem hâlâ ağlıyordu,elindeki şişeyi alıp kafasına dikti.Buna izin vermeyip yanına koştum ve elindeki şişeyi dürtüm.Annem şişeyi çok sıkı tutmadığı için şişe yere düşmüştü.Cam şişe yerde tuzla buz olmuştu,içinde kalan alkol halıya dökülmüştü.
Annem"Sen ne yapıyorsun?"diye bağırdı tüm sesiyle."O benim unutmamı sağlıyordu.Neden kırdın.Herşeyi mahvettiğin gibi bunu da mahvettin."hem ağlıyordu hem bağırıyordu.
