𝙋𝙤𝙧 𝙛𝙖𝙫𝙤𝙧 𝙣𝙤 𝙙𝙚𝙟𝙚𝙨 𝙦𝙪𝙚 𝙩𝙚 𝙨𝙪𝙚𝙡𝙩𝙚 𝙖 𝙩𝙞 𝙩𝙖𝙢𝙗𝙞𝙚n

{7} - Algo (Something)

Chapter 7 - Ella es algo para mí.

*Padre Jose Burgos' POV*

---------------‐--------------------------------------

(At my house)

"Wala ka bang nararamdaman, binibini?. Gutom ka ba?" tanong ko sakanya, habang nagbabasa sa aking libro. Tumuro ako kung nasaan ang mga pagkain, "May suman doon, kung gutom ka." dagdag ko.

"Uh, huh..." sabi niya, nakita kong nakatingin siya sakin.

"Binibini, bakit ka nakatingin saakin ng ganyan?" tanong ko sakanya na may ngiti.

"Wala, pero, ano nga pala ang 'pogi' sa latin?" tanong niya

"Ah, 'hermoso'. Bakit mo naitanong?"

"Eres muy guapo de verdad." sabi niya.

"Ganon ba ako kapogi sayo, binibini?. Kung gayon, ikaw naman ay hermosa." sagot ko.

"Kung gayon, padre. Ano nga tayo?" tinanong nya.

"Magkaibigan lang ba tayo?, pero hinde ganito kalala ang magkaibigan lang." muli siya nagtanong.

"Alam niyo ba?, kung may gusto kayo sa isa't isa, por favor, magtuluyan na kayo. Naaawa na ako sainyo, alam mo ba, Carmen? itong pinsan ko?, ikaw lang ang lumalabas sa bibig nito pag wala ka. At pinsan, itong si Carmen? jusko!, ikaw ang laging hanap pag kami'y lalabas!. Kaya kung may gusto kayo sa isa't isa, ako na magsasabi, kayo na." ang sagot ni Annatalia sa likod

"Annatalia!, jusko ang daldal mo talaga!" tinaasan ko ang boses ko.

"Jusko, pinsan, kinikilig ka lang eh" sagot niya.

"Gusto nga kita, Jose Burgos." biglang sinabi ni Carmen.

"Carmen, alam kong kasalanan ito pero, mahal din kita, mi amor." aking sagot.

"Ayan, tapos na ang trabaho ko dito. Ahora os anuncio, marido y mujer. Buenas noches, Sr. Burgos y Sra. Burgos. (I now announce you, husband and wife. Goodnight, Mr. Burgos and Mrs. Burgos)" sinabi ng aking pinsan bago siya umalis.

"Walang hiya talaga ang babaeng yun!" sabi ko sa aking sarili.

"Mahal, matulog na tayo." sinabi ni Carmen habang ang isang kamay na sa aking kamay, at ang isa na sa aking mukha.