ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုတို့နှစ်ယောက်
sexလုပ်ရင်လုံခြုံအောင်လို့ ထယ်ယောင်းအိမ်ရဲ့အခန်းထဲ
လုပ်ကြကာ အခုလဲ ထယ်ယောင်းရဲ့အခန်းထဲမှာညဘက်ဖက်ပြီးအနားယူနေကြပြီ~
"ကိုကို~"
"ပြောလေကလေးလေး~"
"ကလေးကိုချစ်လားဟင်~"
"ချစ်တာပေါ့ကလေးရဲ့ အများကြီးချစ်တယ်~"
"ကလေးရဲ့မိဘတွေကရော?"
"သူတို့လဲချစ်မှာပါ ကလေးရယ်~"
"အဲ့တာဆို ဘာလို့စွန့်ပစ်တာလဲဟင်~"
ဝမ်းနည်းစရာအကြောင်းတွေတွေးပြန်ပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကသေချာလေးဖက်ထားပေးပြီး
မျက်နှာလေးကိုကြည့်တော့ ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေပြီ~
"သူတို့မှာအကြောင်းပြချက်တွေရှိကြမှာပါ
အရမ်းကြီးမတွေးနဲ့နော်ကလေး~"
"ဟင့်အင်း စွန့်ပစ်တယ်ဆိုတာမချစ်လို့လဲ
ချစ်ရင်စွန့်ပစ်မှာမဟုတ်ဘူး~"
"ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်~"
"ကလေးကိုအများကြီးချစ်ပေးနော်ကိုကို ကလေးမှာ
ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းရှိတာ~"
"စိတ်ချ ကိုကိုက တစ်သက်လုံးကလေးကိုချစ်သွားမှာ..မွ~"
ဂျောင်ကုရဲ့မျက်ခွံကိုထယ်ယောင်းဖိနမ်းလိုက်ချိန်
စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို ထယ်ယောင်းကသုတ်ပေးပြီး
ပါးပြင်နုနုကို လက်မလေးနဲ့အသာပွတ်ပေးလေရဲ့~
"ကလေးက သူများတွေလို မိဘတွေ
ညီအစ်ကိုမောင်နှမတွေနဲ့ချစ်ချစ်ခင်ခင်ကြင်ကြင်နာနာနေချင်တာကိုကိုသိပါတယ် အဲ့တာကြောင့်ကိုကိုက
အဲ့အချစ်တွေအားလုံးကိုပေးမယ်နော်~"
"တကယ်နော်ကိုကို~"
"တကယ်ပေါ့ကလေးရဲ့ ကိုကို့အပေါ်မှာကြိုက်သလောက်ဆိုး
ကြိုက်သလောက်ဂျီကျ ကိုကိုက မျက်နှာတစ်ချက်မပျက်ဘဲအလိုလိုက်မယ်~"
"အမြဲတမ်းလုပ်ပေးနိုင်မှာလား~"
"လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့အချစ်ကလေးရဲ့ တစ်သက်လုံးလုပ်ပေးမှာ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
