BREAKING HEARTS 16+ || ZOSTANIE WYDANE

ROZDZIAŁ 6

Nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Między nami do niczego nie doszło, ale ja dalej czułam jego ciepło. Nie było go już obok mnie, bo teraz siedziałam samotnie na swoim łóżku. Przed oczami ciągle widziałam jego piękne zielone tęczówki. Nic z nimi nie robił, a one i tak potrafiły przepięknie błyszczeć. Nigdy nie powiedziałabym sobie, że mogę się w kimś zakochać. Chociaż może to wcale nie było zakochanie się? Może po prostu to było głupie i naiwne zauroczenie. Nie mogłam stwierdzić tego dokładnie, bo przecież nie jestem specjalistką. Jednak to, co on ze mną robił, było strasznie dziwne.

Wyszłam z pokoju, żeby zrobić sobie kanapki. Nie miałam ochoty na niesamowicie skomplikowaną kolację, więc odpuściłam. Przygotowanie kanapek zajęło mi chwile, przez co miałam więcej czasu dla siebie. To nie tak, że nie lubiłam gotować. Ja po prostu nie chciałam marnować na to czasu. Stanie przed kuchenką było czasami męczące jednak nie tak bardzo, aby znienawidzić gotowanie. Bardziej zniechęcało mnie stanie z niewiedzą, ile czasu nam to zajmuję. Nie raz było tak, że człowiek stał nad garnkami, nie mając poczucia czasu, a późnej na zegarku dostrzegał, że minęły cztery godziny. To było moim powodem, marnowanie czasu na posiłek było idiotyczne, więc za każdym razem odpuszczałam.

Byłam przeciwieństwem mamy w tej kwestii. Ona kochała stać i pitrasić różne potrawy. Ja zawsze się przyglądałam, choć nie robiło to na mnie wielkiego wrażenia. Natomiast teraz doceniałam to bardzo. Wiedziałam, że robienie posiłku nie jest łatwe i przez to nie zawsze znajdujemy czas dla siebie. Nasze rodzicielki zawsze chcą dla nas jak najlepiej, natomiast my tego w młodym wieku nie doceniamy. Nie wiemy, jak ciężko jest coś dla nas przygotować, przebrać bądź naszykować do szkoły. Każdy dostrzega do z biegiem czasu. Jako dzieci mamy beztroskie życie i nie przejmujemy się niczym. Nasi rodzicie, mają wszystko na głowie, a my nie musimy się tym przejmować. U mnie nie do końca tak było, ale odkąd pamiętam, mama zawsze robiła nade mną wszystko i nie musiałam martwic się, że czegoś nie dostanę.

Kiedy zostałam sama z ojcem, musiałam zadbać o siebie sama. Nikt już mi nie gotował i nie miałam wszystkiego pod nosem. Musiałam wszystko robić sama dla siebie.

Kanapki zrobiłam w chwilę, więc mogłam zacząć się nimi zajadać. W telefonie ciągle szukałam nowych osób, bo zarobek był mi bardziej potrzebny niż wcześniej. Teraz muszę wszystko opłacać sama i dbać o siebie. Wszystkie artykuły kupuje sama nawet te do pielęgnacji, a wszystko jest drogie.

Znalezienie kolejnych klientów z kolejnym dniem robiło się trudniejsze. Dużo osób do mnie wracało, jednak były to stare osoby, a przez to nie mogłam liczyć na wynagrodzenie. Nie myślałam jakoś poszczególnie o zmianie pracy teraz, chociaż na pewno będę musiała to zrobić. Nie mogę dopuścić, abym całe życie mieszkała tutaj z taką pracą.

Chciałabym czuć się bezpieczna i móc kiedyś założyć rodzinę. Czasem dopadały mnie takie myśli jak dziś. Zastanawiałam się wtedy jak będę wyglądać za kilka lat z mężem u boku. W ogrodzie biegałaby nasza córeczka, a ja czułabym się do końca życia bezpieczna w ramionach mojego mężczyzny. Nikt już nigdy by mnie nie skrzywdził, a ja miałabym kochającą rodzinę, o której zawsze marzyłam.

Z mojego transu wybudziło mnie mocne pukanie do drzwi. Zlękłam się na samą myśl, kto mógłby to być. Nie umawiałam się z nikim, a jedyna myśl, która przechodziła mi przez głowę to mój ojciec. Dreszcze pojawiły się na całym moim ciele, a pot spływał ze mnie jak nigdy. Zrobiło mi się zimno, a chłód po chwili zmieniał się w duszności. Nie wiedziałam co mam robić. Schować się do szafy? Czy może jednak siedzieć cicho i czekać, jak odejdzie?

Byłam zdesperowana. Nie widziałam go już od kilku dni i nie miałam zamiaru widzieć go znowu. Moje zasłony były zasłonięte, dzięki czemu nikt mnie nie widział, jednak byłam pewna, że światło na pewno prześwituje przez słaby materiał i widać jego blask. Co wskazywało na to, że ktoś jest w domu.