ခြန္းက ေလးပစၥည္းေတြအလွဆင္ရင္း အရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ ကေလးအဝတ္စားေလးေတြကိုေခါက္လိုက္စိတ္ကူးလိုက္။ ကစားစရာေလးေတြကို စမ္းၿပီးေဆာ့ၾကၫ့္လိုက္လုပ္ေနသည္။
"ကိုကို႔အတြက္ေရာ စားစရာတစ္ခုခုခ်က္ထားေပးရမယ္ထင္တယ္။ ဟုတ္သားပဲ။"
ခြန္းကခ်က္ခ်င္းထၿပီးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲေျပးဝင္သြားသည္။ အိမ္မွာေနရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး T shirt နဲ႔ေဘာင္းဘီတိုေလးကိုဝတ္ထားတာျဖစ္ၿပီး ေဘာင္းဘီကေတာ့ ပံုမွန္ထက္ပိုတိုေနသည္။ ဒီဖက္ရွင္ လည္း မေန့က ကေလးပစၥည္းေတြဝယ္ရင္း သူဝယ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဘာလို႔လည္းဆိုတာေတာ့ကာယကံရွင္ပဲ သိလိမ့္မည္။
ခြန္းကဟင္းအိုးတင္ေနတုန္း အိမ္ေရ႔ွကဘဲလ္တီးသံၾကားေတာ့ ေပါ့ပါးျမန္ဆန္စြာပဲေျပးထြက္လာသည္။
"ကိုကို....ေရာက္ၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္အမ်ားႀကီးျပင္ဆင္ထားတယ္။"
မာန္ကခြန္းကိုေခါင္းစေျခဆံုးေၾကာင္ၿပီးၾကၫ့္ေနသည္။ ကေလးေလးကေတာ့ မာန႔္လက္ထဲမွာ တအဲ့အဲ့ျဖင့္။ ထိုစဉ္
ခြန္းက မာန႔္လက္ထဲက ကေလးကိုယူၿပီးခ်ီလိုက္သည္။
"သားေလးကို ပါပါးကလြမ္းေနတာ..."
ခြန္းကိုျမင္ေတာ့ ကေလးကတခစ္ခစ္ရယ္တာမို႔ ခြန္းအေတာ္ေလးသေဘာက်ၿပီး ခ်စ္မဝျဖစ္ေနရသည္။ ၿပီးေနာက္ကေလးကိုခ်ီကာ အခန္းထဲဝင္မည္အလုပ္
"ကိုကို ဟင္းအိုးေလးဆူရင္ ပိတ္ေပးပါဦး။ ကိုကို႔အတြက္ ခြန္းဟင္းေတြခ်က္ထားတယ္။"
"အာ...အင္း..."
မာန္ကခုခ်ိန္ထိ ခြန္းကိုေငးေနမိသည္။ ရုတ္တရက္ ၾကည္ႏူးမႈတစ္မ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မာန္ကဟင္းအိုးဆူသၫ့္အခ်ိန္ကို ခနေလးေစာင့္ၿပီး အခန္းထဲလိုက္ဝင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ခြန္းကအိပ္ေနသၫ့္ ကေလးကိုအလိုမက်စြာၾကၫ့္ရင္း
"မင္းကအိပ္ပုတ္ႀကီးလိုက္တာ ပါပါးနဲ႔ေတာင္မေဆာ့ရေသးဘူး။"
မာန္က သေဘာက်စြာၿပံဳးလ်ွက္ ခြန္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဝင္လွဲလိုက္သည္။ကေလးကေတာ့အလယ္မွာအိပ္ေမာက်လ်ွက္။
