Kahramanım

Kırık 💔 Kalp

Peri....

Peri iyi gülüm korkma anamın yanında.

İbrahim ateşten sayıklar haldeydi. Zorlukla yutkunup konuşmaya çalıştı.

Öksüzün masalı buraya kadarmış öyle mi Civan Mert?

Civan O an farkına vardı, taş kafasını hangi duvara vursaydı da öncesi ayılsaydı. İbrahim korkuyordu tekrar Ailesiz kalmaktan, onsuz kalmaktan.

İbrahimim daha bir ömür var gülüm önümüzde affettirecek bu öküz saha kendini söz.

_______________________________________

Hastaneye kadar bir daha konulmamıştı İbrahim. Civan Mert endişeli ve kendine öfkeliydi. Hastalanmıştı sevdiği hemde belliki üzüntüden ihmal etmişti kendini.

Ulan Civan... Adamım diye gezin ortalarda.

Celâl: Oğlum az serin gel. Üşütmuş bişi yok kardeşımun.

Abi üzdüm onu istemeden. Korkulsrını unuttu atlattu sandım. Sanki çok vardı anlataydım şu fışki yiyenin kizini.

Celal: Olmuşla ölmüşe çare yok. İyileşsun alursun gönlünü.

Doktor: Hastanızı odasına geçe bilirsiniz, bünyesi zayıf düşmüş emziriyorda. Serum taktım bitince eve gide bilir. İyi bakılırsa çabucak toparlar.

Sağol doktor bey. Abim ben geçtum.

Celal: Bende bir çay alayum uğrarum sonra.

Civan Mert odaya girdiğinde İbrahimin yorgun bedeni uyuyordu. Yatağın yanına serumlu koluna dikkat ederek uzandı. Terlemiş alnına yapılan maç turtamlarını geriye taradı.

Özür dilerim güzel gözlüm. Ben bilemedum affet beni. Kendi öfkem iken öyle harman olmuş idimki senin yangınını göremedum affet.

İbrahim uykusundan Civanın şefkatli dokunuşları ile uyandı. Nerede ve neden bu halde olduğunu fark etmesi biraz zaman aldı.

Güzelim, oh çok şükür açtın gözleruni. Su içsun dedi doktor vereyim mi he?

Peri... Kızım onada bulaştırdım mı?

Yok koçim kizimız iyi çok şükür. Anamlar yanında aklın kalmasın.

Su lütfen...

Civan verdiği suyu kana kana içmişti ibrahim. Civanın gözlerine bakmıyordu İbrahim. Bakarsa kararından vaz geçerdi.

Sevdiğum çok mu ağzına sızın var? Açmıyorsun gözlerini?

Yorgunum, çok yorgunum Civan Mert.

Civanın içi üşüdü hitabı ile. İlk kez adını böyle telaffuz ediyordu eşi. Buz gibi soğuk, yabancı.

İbrahimim, kırgınsın görüyorum ana affettiricem kendimi sana yavrum. Çok seviyorum seni.

İbrahim cevap vermedi. Diyecek cevabı yoktu.
.
.
.
Ohh mis kokulum, çok mu ağladın ben yokken, kıyamam bak geldim annem.

Peri koynuna sokulmuş sessizce etrafı izliyordu. İlk defa hem annesi hemde babası yoktu dün gece yanında.

Minik ruhu hissetmiş gibi tüm gece ağlamıştı.

Gel meleğim uyutsun mu anne koynunda seni?

Fatma ana: Bozoçgimi durmadı kıyamam. Tüm gece içli içli ağladı durdu.

Benim prensesim bizi mi özlemiş, he güzelim bak geldik babacım.