ဒီလိုနဲ့နောက်နေ့မနက်နိုးလာတော့မျက်နှာတွေဘာတွေသစ်ပြီးမနက်စာစားဖို့အောက်ဆင်းလာလိုက်တယ် ဒီနေ့ကကျောင်းပိတ်
ရက်ဖြစ်နေတဲ့အတွက်နောက်ကျမှအိပ်ယာထတာမလို့အောက်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ၁၀ နာရီထိုးနေပြီးအမေတို့လည်းမနက်စာစားပြီးနေမို့အမေချန်ပေးထားတဲ့ထမင်းကြော်ကိုစားပြီး
ဧည့်ခန်းမှာဖုန်းထိုင်သုံးနေလိုက်တယ်
''သမီး အမေတို့ဒီညနေထောက်ကြန့်ဘက်သွားစရာရှိတယ် အမေ့သူငယ်ချင်းမနက်အစောအလှူရှိလို့ ဒီညကတည်းကသွားပြီးဟိုမှာပဲအိပ်ဖြစ်မယ်''
''ဟုတ် အမေ မနက်ဖြန်တော့တစ်ခါထဲပြန်လာမှာမလား''
''အေး ဟုတ်တယ် အမေညစာတော့မချက်ပေးတော့ဘူး သမီးအပြင်ကပဲဝယ်စားလိုက်
အမေမုန့်ဖိုးပေးခဲ့မယ်''
''ဟုတ် အမေ အဟီး''
ရတီတစ်ယောက်ထဲအိမ်မှာကျန်ခဲ့မှာမို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲလို့တွေးကာပျော်သွားတယ် နေ့ခင်းထမင်းစားသောက်ပြီးတဲ့အချိန်ကျဦးကျော်စွာပြန်ရောက်လာပြီး
''မိန်းမရေ ကိုယ်ဒီနေ့လိုက်နိုင်တော့မယ်မထင်ဘူး''
''ဘာဖြစ်လို့လဲအကိုရယ် အားလုံးပြောပြီးနေပြီကို ခင်တစ်ယောက်ထဲသွားရမှာလား''
''sorryကွာ ကိုယ်အလုပ်ကိစ္စလေးပေါ်လာလို့
မသွားလို့မဖြစ်လို့ ဒီညနေသွားရမှာ ဒီလိုလုပ်
ကိုယ်ညကျလိုက်ခဲ့လိုက်မယ်လေ''
''အို မဟုတ်တာ အလုပ်ကိစ္စဆိုတော့လည်းဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ညကြီးမင်းကြီးလည်းလိုက်လာမနေနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး ခင်ကိုယ့်ဘာကိုယ်ပဲသွားလိုက်မယ်''
''အေးကွာ ဒီနေ့မှပဲတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဖြစ်နေတယ် sorryကွာ''
''ရပါတယ် အကိုရယ် ညတော့အစောပြန်လာပေါ့ အိမ်မှာသမီးတစ်ယောက်ထဲရယ် စိတ်ချမယ်နော်''
''အင်းပါ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့'
သူတို့ပြောနေတာတွေကြားလိုက်တော့ရတီစိတ်ညစ်သွားတယ် ပထွေးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာဆိုတော့မနေ့ကအဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်စိတ်ထဲမှာလည်းတစ်မျိုးတော့ဖြစ်နေတယ် ဒါပေမယ့်ဘာမှမတတ်နိုင်တော့လည်း
နေရုံပဲရှိတောတယ် ဒီလိုနဲ့ ၃နာရီလောက်ကျဦးကျော်စွာကအရင်ထွက်သွားပြီး ၅နာရီလောက်ကျအမေကထွက်သွားတယ်
