Waves And Light (Book 1)

Chapter 34

Zayden

At night me dad and mom stays in cabin. I am now laying in a queen sized bed staring at the wooden cealing while mom and dad are already sleeping to the another queen sized bed beside me.

I sigh and i can't help but to think of that daughter of Zamir. She reminded me of Moana from the disney movie. Ang pinagkaiba lang mestiza sya samantalang morena si Moana.

i take a glance at my watch and I can't help but to feel annoyed. It's already 1 in the morning at hindi parin ako makatulog.

So i decided to go out the cabin. Sinikap kong hindi makagawa ng ingay habang naglalakad para hindi magising si mom and dad.

Ng makalabas ako ay sumalubong saakin ang malamig na simoy ng hangin at ang masarap sa tenga na hampas ng alon ng karagatan.

I walk toward the sea side and stared at my surrounding. The fireflies are now more clearly to see dahil narin sa dilim ng paligid.

Tumingala ako sa langit ay hindi ko maiwasan mamangha sa bituin na naririto sa may Manila kase ay hindi nagiging visible ang ganito karaming bituin dahil narin siguro sa pollution.

While walking at the sand i hear a banging sound from the big rock. Nagsimula akong matakot ng maulit muli ang tunog na parang may bumagsak na ano sa likod ng malaking tipak na bato na iyon.

Sinikap kong ipunin ang natitira kong tapang at pinuntahan iyon. It seems so creepy here i feel like in some scary movie dumagdag pa ang dilim ng langit.

Ilang dipa nalang ang layo ko sa likod ng bato ang lumabas roon ang isang batang babae. She seems so very irritated na parang may hinahanap.

Tumikhim ako para kuhanin ang atensyon nya agad naman syang natigilan at nilingon ako.

it's her....

"Hey what are you doing? it's midnight". I said in casual tone.

I keep myself calm even tho i almost die in her beauty. I can't help but to admire her more na kahit halata sa itsura nya ang pagkairita ay hindi iyon nakabawas sa ganda nya.

"Ha?". She raised her eyebrows and me as well.

Does she know how to speak english?......

"Do you know how to speak english?". I asked her again pero nakita kong napakamot sya sa ulo nya.

ok fine, hindi sya marunog.

Inilagay ko ang mga kamay ko sa aking bewang bago ulit magsalita ng tuwid na tagalog.

"Ang sabi ko anong ginagawa mo dito? madaling araw na ah?". Sabi ko sa kanya.

Ngumuso ang anak ni Zamir at parang nagiisip kung sasabihin ba saakin ang ginagawa nya sa labas ng dis oras ng gabi.

"Ahh ano....ano kase...". Utal na sambit nya.

I can't help but to feel irritated but i find her cute at the same time. I keep myself calm trying to stop myself for pinching her cheeks...

the hell are you thinking Zayden?.....

"Yung kapatid ko kase, itinago yung gamit ko rito". Sambit nya at tumalikod saakin at tinuloy ang paghahanap sa likod ng bato.

I raised my eyebrows thinking how come i heard a banging sound there? so i decided to walk toward here and take a look of what is she doing.

Kaya naman pala, there is a hidden drawer here. Pinanood ko lang ang ginagawa nya habang nagkakalkal doon some of the things there are falling kaya naman pala maingay.

"Ano ba kasi yang hinahanap mo babae?". i said in curiosity.

Napaigtad naman ang anak ni Zamir at parang nagulat na nandito na ako sa likod nya. Until unti nya akong hinarap at tiningala.

Now that's my huge opportunity to take a look in her green eyes. Lalo itong gumanda sa sinag ng buwan sa kalangitan.

Hindi ko maiwasan mapatitig sa kanya. Nakaawang ang labi nito at bakas ang pagkagulat saakin.

Nahimasmasan naman ako at lumayo ng kaunti and i feel my cheeks turning into a stupid tomato. Napakamot naman ako sa batok ko bago napaiwas ng tingin

fuck Zayden....

"Sa tingin ko wala jan ang hinahanap mo bata". i said trying to hide my embarrassement.

"Si Brio kasi, hindi naman ako nakikipagbiruan tinago pa yung gamit ko!". Maktol ng anak ni Zamir.

"Tulungan na kita". Sambit ko at muli nya akong hinarap.

"Talaga alam mo kung saan nakatago ang kwintas ko?". She asked so i shake my head.

Of course hindi ko alam kaya nga tutulungan ko sya.

"Ano bang sabi ng kapatid mo sayo? saan nya daw ba itinago." i asked her again.

"Sabi nya kasi sa tabing dagat daw, pero hindi nya ibinaon sa lupa, iyon talagang si kuya Brio hindi naman ako nakikipagbiruan mahalaga saakin ang kwintas na iyon". I stop when i notice that her voice suddenly broke.

After a few seconds, she start sobbing while looking for her necklace. So I can't help but to pull her into a tight hug.

"Shh..tahan na hahanapin natin ano bang itsura nun?". Malambing na sambit ko habang hinahagod ang likod nya.

"My hugis rosas sa gitna". Sambit nito habang humikbi.

I don't know why I'm hugging her right know. But seeing here crying like a little kid really broke my heart.

"Bakit ba iniiyakan mo iyon eh kwintas lang naman yon? bibilhan nalang kita pagbalik ko rito". i said

kung babalik ba ako?.....

"Binigay saakin iyon ng Mama ko eh". Maktol nya at bahagya ng lumayo saakin.

I want to hug her even more but i stopped myself.

"Sige sige tutulungan na kita". I said and start looking around. Inikutan ko ang buong malaking tipak ng bato na my hidden drawer sa loob at pinagmasdan.

Her brother said that he put the necklace here? hmmm.....

Out of Nowhere ay sinimulan kong pagapangin ang kamay ko sa iba't ibang bahagi ng bato. Until i feel something strange.

I look closely and i saw a slit...

another small drawer.....

I keep trying to open the another hidden drawer by doing anything until i finally open it by pulling it forcefully.

I saw a golden necklace there with a rose pendat. I smiled widely and look at the girl who's staring at the sea while waiting for me.

Naglakad ako papalapit sa kanya bago nagsalita.

"Nakita ko na". I playfully said.

She immediately turn her head towards me and i saw her eyes widened. Tumayo sya mula sa pagkakasalampak sa buhanginan at akmang kukuhanin ang bracelet nya pero itinaas ko iyon.

Tumungo pa ito at pilit na inabot ang bracelet pero dahil mas matangkad ako sa kanya...she failed.

cute....

"Akin nayan kuya". She stomp her feet.

"Hmm...sige pero sa isang condition". I grin and look at here playfully.

"Ano?". She asked with irritation.

"Sabihin mo saakin ang pangalan mo". i said and she nodded.

"Chantelle...ang pangalan ko ang Chantelle". she said.

- Cressida Orla