YANAN GÜL 🔥

MAHKUM

" okumadan önce oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınızı bekliyorum."

" insanı yaşanmışlıkları yakardı Pamir'i ne yaktı ? Pamir'i savaş yaktı. Sevdikleri yaktı. Bu bir gerçekti. Pamir hiç sevilmedi."

" ne istiyorsun oğlum benden ?" Dedi Pamir. Tek bir cümle tek bir soru. Ama gözü deryadan ayrılmadı.

" mümkünse canını." Dedi. Koltuğa oturdu. Onu oradan izledi. Her mimiğini izledi savaş ama acımasızca. Güldü Pamir.

" sen benden neyin intikamını aldın Derya ?" Dedi. Canının acısı deryaydı. Beklemiyordu.

" SÖYLE." Diye bağırdı deryanın yüzüne karşı.

" sen benden neyin intikamını aldın?" Diye tane tane bağırdı. Elini defalarca koltuğa vurdu. Acısı vardı anladım onu.

" ULAN BEN Mİ DEDİM SANA EVLEN DİYE VE SENİ KAÇIRMADIĞIM İÇİN YILLARCA BENİ SUÇLU BELLEDİN." Pamir içinden taşanları gün yüzüne çıkarıyordu. Belki ona iyi gelirdi.

" beninle evleneceğin gün evlendin onunla ve beni suçlu bildin yıllarca Derya."

" KOSKOCA 15 YIL."

" söylesene Derya sen benden neyin intikamını aldın?" İki adım ilerledi Pamir deryaya doğru.

" bana dedin ya ben iki pencere arasında ceryanda kalmam diye. Kalma derya. Kalma."

" Ben o pencereyi kapattım artık ceryan yok."
Deryanın gözleri doldu.

" ama sana söz veriyorum bir daha seni sevmek gibi bir hata yapmayacağım. Bu hem sana hem kendime verdiğim söz olsun."

" ben bu saatten sonra kendimi suçlamıyorum Derya git kendini suçla. Çünkü bizi sen bitirdin. Sen evlendin Derya ben değilim. Sen evlendin."

" ben evlenmene rağmen kapında yattım senin. Gururumu hiçe saydım. Doğru ya Derya sen benim gururumu bile elimden aldın."

" şimdi git kendini suçla benim babalığımı sorguladığı kadar şimdi git kendi anneliğini sorgula." Pamir çok sertti ve sözler insanın canını bir tokattan bile fazla yakabilirdi.

" merak etmeyin ikinizden de nefret ediyorum." Dedi savaş. Ayağa kalktı.

" alınma gücenme olmasın. İkinizde aynısınız."

" ikinize nefretim aynı merak etme Pamir."

" savaş." Dedi uyarı bir tonla Nico.

" ne ?"

" ailen onlar senin." Dedi. Nico ikisini savunmuştu. Gerçekten beyin yakan bir olaydı.

" sen nesin peki ?" Dedi savaş.

" bir insanın bir insana neden karşılıksız bit sevgisi olur ki ? Deryaya verdiğin sevgi aptallıktan ibaret biliyorsun değil mi ?"

" merak etme sende aptallıkta zirveyi götürüyorsun."

" savaş."

" ne savaş ya?"

" herkes ailesinin birleşmesini ister." Kahkaha attı savaş.

" sen de istemiştin?"

" önemli olan o değil savaş. Pamir'i anlarım ama deryaya karşı bu öfken iyi değil."

" ne yapmamı bekliyorsun ? Kucaklarına atlamamı mı ?"

" hayır ama daha az nefret dolu ol."