Hiç bir hayat kalkan değildi. Nefes ise bir ömrün ta kendisiydi. Asena ve Sena bu hayatta li en yakın dostlardı. Asena ailesini hep sevmiş. Sena ise yarım kalmıştı. Babası yüzünden yarım kalan o kız çocuğu olmuştu. Yanlız değillerdi onlar bir dala tutunacak bir elleri vardı. Gece geç olduğu için yatağa geçip yattılar. Sabah uyandılar formalarını giyip çıktılar. Otobüs durağına varıp otobüsü beklemeye başladılar. Otobüs geldiğinde oturdular. Adena sevdiği bir kitabı okumaya başladı. Sokak Nöbetçileri Aslı Arslan kitabını okumaya başladı. Sena ise şarkı dinlemeye başladı. Diğer Yarım ~ Ate
bu şarkıyı dinlemeye başladı. Okula vardıklarında indiler. Sınıfa girdiklerinde sıraya oturdular. Mert ve Yavuz daha gelmemişlerdi. Sena aslında Yavuz'un iyi olduğunu biliyordu. Ama o geçmişi tekrar yaşamamak için ona söyliyememişti. Çünlü anında zaman duruyor. Geçmişe geri dönüyordu. Ona aslında hayatın bir tutsaklığa bağlı olduğunu anlatıyordu.
Sena dalmıştı. Asena'nın dokunmasıyla ona baktı. Mert ve Yavuz da gelmişti. Sıraya geçip oturdular. Bugün bir yerlere gidip biraz olaylardan uzak durmak istiyorlardı. Zaman akıp gitmişti. Okul'un çıkış saatine geldiğinde hemen çantalarını alıp çıktılar. İlk önce eve gittiler. Mert ve Yavuzda üzerlerini değiştirdikten sonra kızları alıp sahile geldiler. Konuştular gülüştüler hayat onlara bugün huzur vermişti. Hiç bitmesinler mutlulukları ve onların o gülüşleri kaybolan o gülüşleri hiç solmasın diye.
İyi okumalar 🌼
