និយាយគ្នាមិនទាន់ប៉ុន្មានផងប្រុសហ៊ុនមកដល់ក៏ហក់មកដាល់heeseungធ្វើឲ្យគេដួលផ្ងាកក្រោយតែម្តង!
«អាចង្រៃ!!»sunghoonក៏ស្ទុះទៅដាល់heeseungយកវៃយកៗតែម្តងវៃតាមកំហឹងគេតែម្តងមិនខ្វល់ពីអ្នកដែលអង្គុយលើកគ្រែមិនយល់ពីគេនោះទេ!
«ន៎ែលោក!!!លោក...ឈប់..ប្រាប់ថាឲ្យឈប់.»អ្នកក៏ទៅទាញsunghoonចេញទាំងខឹងមិនយល់ទេសុខៗក៏មកបែបនេះ??
គេមិនបានខ្វល់ពីអ្នកអ្វីបន្តិចនោះឡើយគេក៏រុញអ្នកចេញ
«អូយ!»អ្នកអុកគូទនឹងការូមួយទំហឹងតាមកម្លាំងរុញរបស់គេ
«អាចង្រៃឯងយកទៅ!»heeseungឃើញបែបនេះហើយចិត្តដែលកំពុងប្រេះស្រាំនោះក៏ចាប់ផ្តើមមានកម្លាំងមកវិញក្នុងប្រអប់ទ្រូងពោលពេញទៅដផយកំហឹង!ក៏ស្ទុះរុញsunghoonចេញហើយក៏ដាល់គេវិញ
«y/n??អូនមិនអីទេ??ហឹក..បងសុំទោសណា..»
Heeseungក៏ក៏មកត្រកងបីកាតដែលស្លេកដូចជាមាន់ស្ងោរសន្លប់បាត់មាត់ឆឹងឃើញបែបនេះគេក៏រឹតតែខ្លោចចិត្តព្រោះថាអ្នកកំពុងស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់!!!
Sunghoonមិនបានធ្វើអ្វីនោះទេព្រោះគេកំពុងគាំងនូវទង្វើររបស់ខ្លួនព្រោះកំហឹងរបស់ខ្លួនមួយគ្រាឡេបានត្រឹមទន់ជង្គន់ដួលមើលដំណើរheeseungបីអ្នករត់ចេញទៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាប់
5ម៉ោងក្រោយមក
អ្នកក៏បានដឹកខ្លួនវិញហើយលើកនេះគឺស្លេកខ្លាំងមុនទៅទៀតហើយក៏ងាកមកមើលឃើញថាheeseungគឺនៅជិតអ្នកនោះទេអ្នកក៏ចង់ងើបហើយក៏រំខានដល់ដំណេកheeseungដែលនៅជិតនោះ
«សុំ..ទោ..សអូន...ហឹម..អូនរំខានបងហើយ!»អ្នកក៏និយាយសុំទោសទៅកាន់គេដែលមករំខានដល់ដំណេកគេបែបនេះតែគេមិនបានថាអ្វីនោះទេបានត្រឹមមើលមកអ្នកទាំងទឹកភ្នែកតាបពេញថ្ពាល់នឹងភ្នែករបស់គេ
«អូនចង់ធ្វើអីប្រាប់បងមកណាចាំបងធ្វើឲ្យ»heeseungក៏និយាយទៅអ្នកទាំងសំឡេងស្អកព្រោះគេមិនបានញ្ញុំអ្វីនោះទេ
«ទឹក!»អ្នកឆ្លើយទាំងស្រេកទឹកហើយheeseungក៏យកមកបញ្ចុកអ្នកហើយឃើញថាអ្នកផឹកយកៗតែម្តង
«មួយៗបានណាគ្មានអ្នកណាដណ្តើមអូនទេ»គេនិយាយទាំងបារម្ភខ្លាចអ្នកឈ្លក់ទឹកនោះអី
ត្រឹមតែមួយផ្លេតសោះអ្នកផឹកទឹកអស់ឡើង4កែវទើបឈប់ហើយក៏ចាប់ផ្តើមសួរទៅកាន់គេ
«heeseungបងមិនអីទេ?មើលចុះបែកមាត់ទៀតផង!»អ្នកក៏យកដៃដែលជាប់សេរ៉ូមនោះទៅប៉ះមាត់គេទាងបារម្ភ
«បងមិនអីទេឲ្យតែអូនមិនអីនោះ!»
«ពុទ្ធោhee ហឹ្ហកៗ...អូនសុំទោស...ហ្ហឹកៗ..សុំទោសបងលំបាកហើយ..ហ្ហឹក»
«សុំទោសធ្វើអី?អូនមិនបានខុសឯណា!»
ទិដ្ឋភាពអ្នកទាំងពីរអោបគ្នានេះបានមើលឃើញដោយsunghoonគេពិតជាចង់ចូលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកហើយចង់អោបអ្នកខ្លាំងណាស់បុ៉ន្តែគេពិតជារអៀសខ្លួនខ្លាំងណាស់គេត្រឹមជាមនុស្សកំដប៉ុណ្ណោះគេគ្មានសិទ្ធិនោះឡើយ!មកបន្ទាប់ពីមើលហើយគេក៏ដើរចេញមកខាងក្រៅមន្ទីរពេទ្យក៏អង្គុយចុះនៅទីនោះដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍ សុខៗគេក៏យំពេញមកទាំងគ្មានសំឡេងអ្នកឈឺចាប់?គេក៏ឈឺចាប់ដូចគ្នា!!ខួរក្បាលនឹងបេះដូងរបស់គេបានឆ្លាក់ឈ្មោះអ្នកជាប់នៅទីនោះបាត់ទៅហើយ គេព្យាយាមណាស់ព្យាយាម លុបអ្នក លុបអនុស្សវរីយ៍ លុបសារចាស់ៗចោល លុបរឿងរាវចាស់ៗ តែគេធ្វើមិនបាននោះទេព្រោះគេនៅស្រឡាញ់!!ក្នុងទ្រូងគេនេះពិតជាឈឺចាប់ណាស់តែគេមិនអាចភ្លេចបាន ស្នាមញញឹម ឈ្មោះ កាយវិការ សំឡេង អ្វីៗគ្រប់អាចអំពីអ្នកគេពិតជាចង់ភ្លេចណាស់ចង់លុបបំបាត់គ្រប់យ៉ាង....
សម្រាប់អ្នកណាដែលអានភាគនេះហើយadmin highly recommend ឲ្យស្តាប់បទ <លុប> by Nick it
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
