Üst ay 4 iblisi Hantengu ve Üst ay 5 iblisi Gyokko ortaya çıkmıştı. Muichiro, Gyokko ile uğraşırken; Genya, Tanjiro ve Nezuko, Hantengu ile savaşıyordu.
"Genya! Ana gözdeyi görüyor musun? Onu kesmelisin!"
Tanjiro'nun sözleriyle Genya, ana gövdenin peşinden koşmaya başladı. Bir anda boynunda hissettiği soğuklukla duraksadı. Öleceğim. Boynumu yenileyemem. Özür dilerim abi... sana o gün katil dediğim için özür dilerim.
Gözlerini sıkıca yumduğunda bir ses duydu:
"Genya!"
Bu ses Tanjiro'ya ait değildi. Sanemi Shinazugawa her zamanki gibi gecikse de bir şekilde yetişmişti.
"Rüzgar nefesi 5. Biçim!"
Genya ile arkasındaki iblis ayrıldığında Sanemi kılıcını iblise doğrultmuş bir biçimde:
"Sen... ne cüretle benim kardeşime dokunmaya kalkarsın ulan! Üst aysın ya da değilsin, umrumda değil! Artık benden bir şeyler alınmasına izin vermeyeceğim! Anladın mı beni?"
Şaşkınlıktan donakalan Genya'ya döndü:
"Genya, git ve o taş kafalı velet ile kardeşine yardım et! Ben şu piç herifi hallettikten sonra geleceğim. Ve sakın ölme!"
...
Sanemi, Zohankuten'i meşgul ederken Genya Tanjiro ve Nezuko ana gövde'nin boynunu kesmişti. Muichiro da Gyokko'yu öldürmüştü. Şimdi ise Tanjiro, kız kardeşi ve köylüler arasında bir seçim yapmıştı ve köylüleri seçmişti. Dizlerinin üstüne çökmüş bir biçimde ağlarken Nezuko ile göz göze geldi:
"Nezuko! Şükürler olsun, yaşıyorsun!"
Tanjiro ve Nezuko gözyaşları içinde birbirine sarılırken Genya, uzaktan onları izliyordu. Senin adına çok mutlu oldum Tanjiro.
Bir anda omzunda bir el hissetti. Arkasını dönüp baktığında abisi ile karşılaştı. Sanemi:
"Ölmediğine göre düşündüğüm kadar hantal değilmişsin."
"A-abi?"
"Hortlak görmüşsün gibi bakma ulan!"
"Ö-özür dilerim."
"Özür dileyip durmasa-"
"O gün sana katil dediğim için özür dilerim!"
"Ne?"
Sanemi, Genya'nın omzundaki elini geri çekti. Ve aniden sarıldı.
"Ben... ben de özür dilerim. Annemizi öldürdüğüm için ve... diğerlerini koruyamadığım için."
"Sen koruyamadıysan ben de koruyamamış oluyorum."
"Ama sen çocuktun, gerizekalı."
"E sen de öyleydin."
"Haklısın..."
Kısa bir sessizlikten sonra ayrıldılar. Genya, ağlamaktan boğuk çıkan sesiyle:
"Abi?"
"Ne var?"
"Ben hala beceriksiz ve hantal mıyım?"
"Evet, ama benim kardeşimsin."
Sanemi, kardeşine gülümsedikten sonra onları izleyen Tanjiro ve Nezuko'ya döndü:
"Ne diye bakıyo'nuz lan? Hem Mui nerede?"
O sırada Muichiro ve Kotetsu diğerlerine doğru geliyordu. Sanemi şaşkınlıkla Muichiro'ya bakarken, Genya da destek olmak için onun diğer koluna girmişti. Kotetsu, Tanjiro ve Nezuko'nun yanına giderken Sanemi de Genya ve Muichiro'ya doğru ilerledi. Bir süre Muichiro'nun yüzünü inceledikten sonra:
"Çocuğum bakma öyle. Gülümsemezsin sen, korkutma beni."
"Hatırlıyorum."
"Neyi hatırlıyorsun gerize-"
Sanemi kocaman açılan gözleriyle:
"Hadi canım... Bu kaç?"
"Sekiz."
"Yedi ulan bu."
Genya, Sanemi'nin parmaklarına baktı ve gülüşünü engellemeye çalışarak:
"Abi..."
"Gene ne var?"
"O gerçekten sekiz. Sen yanlış saymış olmayasın?"
"Başka soru soralım o zaman. Muichiro, ben şu taş kafalı veledi neden sevmiyorum?"
Muichiro derin bir nefes aldı ve:
"Sana hashira toplantısında kafa atmıştı. Ayrıca Nezuko'nun yaşaması de senin an-"
Sanemi, konunun nereye gideceğini anladığı için Muichiro'nun ağzını kapadı ve dişlerinin arasından:
"Tamam ulan anladık. Şeyi de hatırladın mı... ikizini falan?"
"Hani bilmiyordunuz?"
"Söylesek hatırlacaktın yani?"
"Doğru..."
"Tabii ki de doğru."
"Neyse siz barıştınız mı?"
Genya ve Sanemi aynı anda başını sallayınca Muichiro gülümsedi. Gözlerini kapatarak rüzgarın, yüzüne hafifçe çarpmasına izin verdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
