កម្មសិទ្ធិ មីន យ៉ុនហ្គី |រដូវកាលទី១(Complete✅)

Episode 43:

បើនិយាយពីទំហំនៃការនឹករឭកគេមិនដឹងថាត្រូវរៀបរាប់ប្រាប់ជីមីនបែបណាឱ្យសមនោះទេ ។ គេនឹករាងតូចសឹងតែកើតសរសៃប្រសាទទៅហើយ យប់ខ្លះគេងរវើរវាយក៏មាន រាល់ថ្ងៃរាល់យប់គេងឱបតែរូបថតប្រពន្ធកូន ទឹកភ្នែកជោគខ្នើយរាល់តែយប់ ។
« ចុះបងគិតថាអូនមិននឹកបងទេមែនទេ? » ជីមីន ស្រដីសួរទៅនាយវិញទាំងញញឹមដោយជូរចត់ គេនឹកនាយនិងកូនដូចគ្នានឹកចង់កើតឆ្កួតទៅហើយបើគេដឹងថាជីយ៉ុននៅទីនេះគេយកកូនមកនៅជាមួយខ្លួនបាត់ទៅហើយ ។
« គ្រប់យ៉ាងព្រោះបង... »
« ឈប់និយាយទៅយ៉ុន!គ្មាននរណាខុសទេឆាប់ញ៉ំាបាយទៅនឹងអាលបានចូលគេងអូននឹកចង់គេងឱបបង » ជីមីននិយាយកាត់ព្រោះមិនចង់ឮនាយបន្ទោសខ្លួនឯងនោះទេ នាយមិនខុសគ្មាននរណាខុសទេ ។
« បាទ » យ៉ុនហ្គី ងក់ក្បាលតិចៗ ព្រោះថាគេក៏នឹកចង់គេងឱបប្រពន្ធដូចគ្នា ។ អ្នកទាំងពីរចាប់ផ្ដើមស្ងាត់ហើយញ៉ំាអាហាររៀងខ្លួន បន្ទាប់ពីញ៉ំាហើយក៏ជួយគ្នាប្រមូលចានទៅលាងសម្អាតទុកដាក់រួចទើបនាំគ្នាទៅបន្ទប់សម្រាក ។
« បងគេងមុនទៅអូនងូតទឹកសិន » និយាយហើយក៏យកកន្សែងដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ។ យ៉ុនហ្គី ឈរធ្មឹងមិនបានខ្វល់ពីសម្ដីរបស់រាងតូចមុននេះនោះទេភ្លាមនោះគេក៏ដើរទៅបន្ទប់ទឹកដូចគ្នា ។

ក្រាក៚ ទ្វារបើកឡើងបង្ហាញឱ្យឃើញកាយតូចច្រឡឹងកំពុងតែងូតទឹកដៃលើកញីសាប៊ូលើក្បាលតិចៗកាយននលគោកធ្វើឱ្យយ៉ុនហ្គីដែលឈរពីមាត់ទ្វារសឹងតែទប់អារម្មណ៍មិនជាប់ ។ ចង្កេះតូចស្រឡូន ត្រគាករីកសាយ ត្រលុកត្រលន់គួរឱ្យចង់ស្ទាបអង្អែលបូករួមជាមួយជើងសស្រឡូនស្រឡៅរបស់គេមួយគូនោះទៀតធ្វើឱ្យយ៉ុនហ្គីសម្រេចចិត្តចូលទៅងូតទឹកជាមួយរាងតូចម្ដងទៀត ។
« អូយ? បង? » ជីមីន ភ្ញាក់ព្រើតពេលកក់សក់សុខៗស្រាប់តែមានដៃមួយគូលូកចូលមកឱបនិងស្ទាបអង្អែលចង្កេះរបស់គេយ៉ាងព្រហើន ។
« បាទ សឺតៗៗៗ » ឆ្លើយហើយមាត់ច្រឡើមក៏ថើបលើខ្នងនិងស្នារលោងស្អាតខ្សឺតៗដូចមិនដែលបានថើបចឹង ។ ដៃទាំងពីរដែលស្ទាបអង្អែលចង្កេះតូចនោះត្រូវដកមួយមកស្ទាបច្របាច់គូទត្រលុកត្រលុនគួរឱ្យខ្នាញ់វិញព្រោះមិនចង់ទុកឱ្យទំនេរចោលឥតប្រយោជន៍ ។
« អ្ហា... បង... អ្ហា... » ជីមីន ងើយក្បាលកើយស្មាមាំមាត់បើកថ្ងូរម្ហបៗព្រោះភាពស្រៀវស្រើបដែលទទួលបានពីប្ដីរបស់គេធ្វើឱ្យគេធ្វើទុកក្នុងខ្លួនជាខ្លាំង ។
« បងលាងសក់ឱ្យអូនចុះ! » ថាហើយក៏ឱបចង្កេះតូចចូលមកក្រោមទឹកផ្កាឈូកនាយចាប់ផ្ដើមលាងសម្អាតសក់សុទ្ធសាប៊ូរបស់ជីមីនចេញឱ្យស្អាតបន្ទាប់មកទើបបិទទឹកហើយបីរាងតូចឡើងភ្លាម ។
« ទៅណា? យកអាវឃ្លុំមកពាក់ឱ្យអូនសិនមក »
« ពាក់ធ្វើអី? បងខ្ជិលដោះណាស់ » និយាយចប់ក៏បីកាយតូចចេញមកក្រៅហើយដាក់លើពូកថ្នមៗ ។
« ចង់ធ្វើអី? » គេសួរទាំងដែលគេផ្ទាល់ដឹងច្បាស់ថានាយចង់ធ្វើអី ។
« ធ្វើអីក៏បានធំហើយ »
« កុំសម្លឹងអូនបែបនេះ! » មើលកែវភ្នែករបស់នាយចុះដូចចង់ហក់មកត្របាក់គេទាំងរស់យ៉ាងចឹង ។
« សឺតៗៗៗ សុំមួយមកណាម៉ែមីអូន ជុបៗ អឹម! » យ៉ុនហ្គី ឡើងទ្រោបលើកាយតូចហើយថើបគេខ្សឺតៗពាសពេញកាយហើយ ក៏ថើបថ្ពាល់ក្រពុំបន្ថែម និងចុងក្រោយបឺតមាត់តូចបបូរក្រហមនោះ ។ មុននេះសុំអនុញ្ញាតក៏ពិតមែនតែដៃកំពុងតែសសៀរចុះទៅរកចន្លោះជើងរបស់រាងតូចទាំងដែលម្ចាស់គេមិនទាន់ទាំងអនុញ្ញាត ។ ដៃមាំចាប់ទាញជើងស្រឡូនញែកចេញពីគ្នាហើយទើបប្រើម្រាមដៃកណ្ដាលអង្អែលថើរៗលើចំណុចតូចនោះទាំងមាត់នៅតែបឺតជញ្ជក់គ្នាដដែល ។
« អ្ហា...អ្ហាស! អឹម! យ៉ុន... អ្ហាស... » ជីមីន លែងចេញពីការថើបហើយស្រែកថ្ងូរ ភ្លាមបន្ទាប់ពីយ៉ុនហ្គីស៊កម្រាមដៃកណ្ដាលចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេ ។
« វាណែនណាស់អូន... » គេនិយាយទាំងទឹកមុខពេញចិត្តព្រោះតែភាពតឹងណែនរបស់រាងតូច គេនឹកច្រកតូចនេះណាស់ដឹងទេ?គេខានប៉ះពាល់វាយូរមកហើយ ។ យ៉ុនហ្គី ធ្វើចលនាដៃដកចេញដាក់ចូលហើយទើបគេងើបមុខទៅថើបជញ្ជក់ចុងទ្រូងរបស់រាងតូចដែលកំពុងតែពើងឡើងឥតឈប់នោះ ។
« អ្ហឹស... អ្ហា... យ៉ុនតិចៗ អ្ហាស » ជីមីនប្រឹងកន្ធែកជើងឱ្យធំជាងមុនដើម្បីជាការងាយសម្រាប់ប្ដីហើយ ថ្ងូរទាំងពេបមាត់តិចៗព្រោះដៃរបស់យ៉ុនហ្គីកំពុងតែធ្វើទុកគេសម្បើមណាស់ ។
« សឺតៗ តឹងណែនដូចនៅក្រមុំចឹង អូនសម្លាញ់ » ចលនាដៃរបស់នាយមិនបញ្ឈប់នោះទេ បន្ទាប់ពីនាយមានអាតម្មណ៍ថាចង់រលុងនាយក៏បន្ថែមម្រាមដៃមួយទៀតចូលហើយដកចេញដាក់ចូលកាន់តែញ៉ាប់ជាងមុន ជីមីនថកងូរមិនដាច់ ។
« អ្ហាសៗ យ៉ុន អ្ហឹស... » ទីបំផុតរាងតូចក៏ដល់ទីលើកទីមួយដោយម្រាមដៃរបស់យ៉ុនហ្គី ។
« ច្រើនយ៉ាងនេះអូនសម្លាញ់? » យ៉ុនហ្គី ធ្វើជាសួរញ៉ោះឯជីមីនយកដៃបិទមុខបិទមាត់ក្រឡាប់ខ្លួនគេងផ្កាប់មុខដើម្បីលាក់មុខពីប្ដីរបស់គេព្រោះតែវាពិតជាគួរឱ្យខ្មាសណាស់ គេដល់ទីលើកដំបូងដោយគ្រាន់តែយ៉ុនហ្គីប្រើដៃរបស់នាយតែប៉ុណ្ណោះចុះទម្រាំរបស់ពិតគេមិនស្លាប់ទៅហើយទេឬ?
« អ្ហាយ...អ្ហាស ហ៊ឹក... យ៉ុន! » ជីមីនស្រែកចាចព្រោះតែត្រូវយ៉ុនហ្គីស៊ករបស់នាយចូលដោយមិនផ្ដល់ដំណឹងជាមុនទោះនាយស៊កថ្នមៗក៏គេនៅតែឈឺខ្លាំងព្រោះខានធ្វើយូរវាច្បាស់ជាឈឺដូចកាលពីលើកដំបូងយ៉ាងចឹង ។
« អ្ហា មីននី... មីននី អ្ហឹសៗ! » យ៉ុនហ្គីចាប់ផ្ដើមកម្រើកចង្កេះពីយឺតទៅលឿនតាមអារម្មណ៍ពុះកញ្ច្រោលរបស់គេ ។ ចង្កេះមាំបង្កើតចលនាអុកចូលកាន់តែលឿននិងខ្លាំង នាយសង្ហារខាំធ្មេញគ្រឺតក្រតព្រោះតែសុខស្រួល ។
ផ្លាប់ៗ៚ ផ្លាប់ៗ ៚
« អាសៗ បងយ៉ុន! អ្ហឹសៗ »
« អ្ហា វាស្រួលណាស់អូន អ្ហឹសៗ មីននី » គេចាប់បង្វិលកាយតូចឱ្យគេងផ្ងារហើយក៏បន្តសម្រុកខ្លាំងៗរហូតដល់ទឹកលើកទីប៉ុន្មានក៏មិនដឹង ។
យ៉ុនហ្គី បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់រាងតូចហើយទើបដកភាពរឹងមាំរបស់នាយចេញហើយប្រុងនឹងសាប់វាឱ្យឡើងខឹងកាន់តែខ្លាំងជាងមុននេះ ។
« ចាំអូនជួយ! » ជីមីនក្រោកមកធ្វើជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជួយសាប់កូននាគតូចរបស់ប្ដីរហូតដល់នាយដល់ទីបញ្ចេញទឹកថ្លាៗចេញមក ។
« អរគុណអូនសម្លាញ់! ចាំបងឱ្យរង្វាន់ សឺតៗ! » នាយនិយាយចប់ក៏ទាញកាយកូចឱ្យគេងផ្កាប់មុខទាញត្រគាករាងតូចមករកខ្លួនរួចទើបថើបសាច់ត្រគាកមូលក្លំខ្សឺតៗ ។
« អ្ហា...អ្ហាស បង អ្ហា » ជីមីន ខ្ទប់មុខនឹងពូកស្រែកថ្ងូរព្រោះតែស្រើបស្រាល ជើងរបស់គេចាប់ផ្ដើមញ័រនៅពេលដែលយ៉ុនហ្គីប្រើអណ្ដាតរបស់នាយថ្នាក់ថ្នមច្រកតូចចង្អៀតរបស់រាងតូច ។
« ណែនមិនប្ដូរ អ្ហឹសៗ » បន្ទាប់ពីថ្នាក់ថ្នមហើយយ៉ុនហ្គីក៏ស៊កចូលម្ដងទៀត ។