កម្មសិទ្ធិ មីន យ៉ុនហ្គី |រដូវកាលទី១(Complete✅)

The end 🩷

« ឈប់ឌឺឱ្យបង ឈប់មើលងាយកម្លាំងបងទៀត បើសិនជាចង់ដើរបាននៅថ្ងៃស្អែក! » យ៉ុនហ្គី និយាយហើយចង្អុលមុខគេទៀតផងទុកជាការគំរាម តែគេដឹងច្បាស់ថាក្មេងនេះឌឺណាស់នឹងមិនស្ដាប់នាយនិយាយនោះទេ ។
« អត់ចង់ដើរ ចង់ឱ្យប្ដីបី! » ឃើញទេ?គេឌឺណាស់មិនខ្ចីខ្លាចទោះដឹងថាពេលនេះយ៉ុនហ្គីកំពុងតែធ្វើទុកផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេប៉ុណ្ណាក៏ដោយក៏គេនៅតែផ្កើនដែរ ។
« ក្មេងច្រឡឺម! ចាំមើលបងដាក់ទោសអូនយ៉ាងម៉េច? »
« អត់ខ្លាច អ្ហាយយ អ្ហាស អ្ហឹក... » ជីមីន ស្រែកចាចនៅពេលដែលយ៉ុនហ្គីប្ដូរពីដៃរបស់នាយមកជាកូននាគរបស់នាយវិញ គេស្រែកថ្ងូរផង យំផងក្នុងពេលតែមួយ ។ យ៉ុនហ្គី អុកខ្លាំងៗមិនបន្ថយកម្លាំងព្រោះតែគ្រឺតនឹងក្មេងក្បាលខូចពូកែតែខាងឌឺឱ្យនាយមិនឈប់ ។
« អ្ហាសៗ បងតិចៗ អឹស! ឈឺណាស់តាកញ្ចាស់! អ្ហាយយ ឈប់ភ្លាម! » ជីមីន រលាក់ខ្លួនដូចកំពុងតែជិះសេះតែតាមពិតមិនមែនទេនៅគេងលើគ្រែធម្មតាទេគ្រាន់តែមានប្រុសខ្លះចាប់អុកព្រោះតែពូកែឌឺឱ្យគេពេក ហាសហា ។
« មិនឈប់! អឹសៗ ក្មេងខូចសមតែត្រូវបែបនឹង អ្ហាសៗ សឺត ស្រួលណាស់ អ្ហា... » យ៉ុនហ្គី មិនព្រមបន្ថយកម្លាំងកាន់តែប្រឹងអុកកាន់តែលឿនជាងមុន ជីមីនឡើងស្លឺភ្នែកព្រោះអួល ។ យ៉ុនហ្គី សើចចុងមាត់ឌឺទៅរាងតូចដែលកំពុងហូរទឹកភ្នែកមកដោយសារតែអួល ឱ្យសមមុខក្មេងពូកែឌឺ ។
រយៈពេលជិតបីម៉ោងដែលយ៉ុនហ្គីដាក់ទោសក្មេងពូកែឌឺ អ្វីដែលសំខាន់ជីមីនមិនបានសន្លប់ទេនៅកំដរយ៉ុនហ្គីរហូតដល់ពេលនេះហើយនៅតែអាចស្រែកហៅឈ្មោះនាយបាន ។
« អាសៗ នៅតែតឹងណែន សឺត! »
« អ្ហឹក! បានហើយ អ្ហឹសៗ អូនហត់ណាស់បង! » ជីមីនពេបមាត់អង្វរនាយម្ដងទៀត គេពិតជាទៅលែងរួចពិតមែនព្រោះម្ដងនេះយ៉ុនហ្គីមិនបន្ថូរបន្ថយឱ្យគេនោះទេ រាល់ដងឱ្យតែគេយំនាយនឹងបន្ថយកម្លាំងជាមិនខានតែម្ដងនេះគេយំនាយបែរជាកាន់តែអុកថែមទៅវិញ ។
« បងបញ្ចប់សិន សឺតៗ រាងឬនៅក្មេងខូច? » យ៉ុនហ្គី បញ្ចប់ដោយបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងឱ្យទៅរាងតូចទាំងអស់ហើយទើបដកកូននាគរបស់នាយចេញរួចក៏សួរឌឺទៅគេបន្ថែម ។
« រាងហើយ ឈប់ឌឺហើយ អ្ហឹក! » ជីមីន គ្រវីក្បាលតតាត់ព្រោះចង់បាក់ស្បាតនឹងប្ដីរបស់គេតែម្ដង នាយមិនដែលអាក្រក់ចឹងទេតែថ្ងៃនេះប្រហែលមកពីគេឌឺឱ្យនាយពេកមើលទៅ ។
« ហ៊ឹសៗ! មោះបងងូតទឹកឱ្យ! » និយាយហើយក៏បីត្រកងកាយតូចទៅលាងសម្អាតខ្លួនហើយទើបមកសម្រាកវិញ ដោយជីមីនគេងកើយដៃរបស់ប្ដី យ៉ុនហ្គីក៏គេងឱបកាយតូចយ៉ាងណែន ។
___