Kenan Yıldız - Juventus Forveti
🎶
yüzyüzeyken konuşuruz - bodrum
son feci bisiklet - bikinisinde astronomi
deeperise - raf
jakuzi - koca bir saçmalık
🎶
longing
Dışarıdan gelen araba sesleriyle kendimi hızla yatağımdan atıp camıma gittim. Günlerdir beklediğimin gerçek olması ile tüm vücudum heyecana bürünmüştü. Kenan ve ailesi yazlıklarına gelmişlerdi sonunda.
Onların geldiğini anneme haber vermeye inerken ellerimle saçımı düzeltiyordum. Az önce girdiğim havuz sayesinde hala saçlarım nemliydi.
''Anne! Kenanlar geldi!'' Heyecanlı sesim evde yankılanırken annemi mutfakta meyve keserken bulmuştum.
''Gözün aydın kızım, git hoşla geliyorum.''
Kenan benim yaz aşkımdı. Geçen yaz bana rüya gibi bir 3 ay yaşatmıştı. Onunla burada İzmir, Çeşme'de tanışmıştık. Geçen yazın başında hemen yanımızdaki yazlığa taşınmışlardı. Yeşilliklerden oluşan bahçe duvarımız ortaktı, hatta en arka köşede belli olmayan boşluğu ailelerimize söylememiştik.
Tanışan ailelerimiz ile ona iyice ısınmıştım. Tüm kış, yazın hayaliyle geçmişti. Benim için yaz, o demekti. Biz demekti.
Hemen sandaletlerimi giyip kendimi evden attığımda batmaya yakın güneş gözlerime vuruyordu. Koşa koşa yola çıktım. Ailesinin bavullarını bagajdan indirmeye yardım ediyordu.
Onu görmeyeli baya olgunlaşmış duruyordu. Şortu ve tişörtünden vücudunun da geliştiğini anlayabiliyordum. Gözlerim kafasındaki güneş gözlüğüne değince kestirdiği saçlarını canlı canlı gördüm ama hala çok kısa değillerdi. Yani o benim dizlerimde yatarken tek tek saçlarını örmeye devam edebilirdim.
Geniş sokaktan bisikletiyle sahile giden çocukların arasından geçtim. Burada olduğumu nasıl belli etmeliyim diye düşünürken Kenan çoktan beni fark etmişti.
''Deniz!'' Heyecanlı olduğumu belli eden adımlarımla yanına gittiğimde kollarını kocaman bana açtı. Yüzünde sonunda özlediğim gülümsemesini görebiliyordum. Ben bu gülüşün hayaliyle geçirmiştim tüm yılı.
Ona sımsıkı sarıldığımda boyunun da uzadığını anladım. Kollarımız birbirinden ayrılmazken ona doğru konuştum.
''Boyun hala nasıl uzuyor senin?'' Kıkırtısını duyduğumda burnunu saçlarımın arasında hissetmiştim. Ilık ılık esen rüzgar tenimizden geçiyordu.
''Ben 1.87 oldum.''
''Ne büyük başarı!''
''Sana da merhaba Denizim.'' Sonunda. Sonunda en çok beklediğimi de söylemişti. Bu da olduğuna göre bayılabilirdim.
Kafamı kaldırıp çenesinin altından ona baktığımda hala gülümsemeye devam ediyordu. O gülümsedikçe bende mutlu olmaya devam ediyordum.
Arkamdan gelen annemin sesi ile birbirimizden sakince ayrıldık.
''Kenan! Hoş geldiniz oğlum. Annenler girdi mi?'' Annem yanımıza gelince onla da sarıldı. Annem Kenan'ı çok severdi. Aramızdaki kesik ilişkiden ikimizin ailesinin de haberi vardı. En az annem kadar Kenan'ın annesi de beni severdi. Bana sürekli bir kızı olmasını istediğini, onun da ben olduğumu söyleyip dururdu.
''İçerideler Zeynep Abla. Onlarda sizi soruyordu acaba geldiniz mi diye.''
''Biz bir haftadır buralardayız, Deniz de odasının camında nöbet tuttu geleceksin diye.'' Annem ateşi verip yanımızdan ayrıldığında yanaklarıma sıcakların vurduğunu hissetmiştim. Bunu bilmesine ne gerek vardı ki?
