2. kabus

399 50 96
                                    

Çağan'dan

Ard arda çalan telefonun sesinden artık bezdiğimde bıkkınlıkla kafamı kaldırdım. Gece nasıl geldiysem öyle yatmıştım sanırım

Bin çabayla telefonu cebimden çıkardım ve kimin aradığına bakmadan direk açtım

* Ne var lan nee! * Diye bağırdığımda başıma giren ağrıyla yüzüm buruştu anında

* Lan öldün mü nerdesin iki saattir sana ulaşmaya çalışıyoruz! * Dedi o da aynı sinirle. Kıvançtı
* Antrenmana on dakika kaldı nerdesin sen hoca seni soruyor! * Dediğinde bugün antrenman olduğunu hatırlayarak yataktan fırladım

* Neh! * Dedim bakışım duvardaki saate giderek. 08:51
* Hassiktir *

* Ne? * Dedi anlamayarak. Kulağımda telefonla dolaba varıp üstüme rahat şeyler aldım

* Yok sana demedim. Geliyorum tamam * diyip cevabını beklemeden telefonu yatağın üzerine attım ve lavaboya girdim

Lan başım çatlayacak gibi ağrıyor bu ne

Kıyafetlerimi değiştirip soğuk suyu açtım ve kafamı suyun altına tuttum

* Aağh *

Yüzüme de bir kaç avuç su serpip havluyu askıdan aldıktan sonra kurulayarak odadan çıktım

Formam ve ayakkamılarım siyah çantamda geldiğim gibi duruyordu zaten. Telefonumu da yatağın üzerinden alıp odadan çıktım hışımla
Saçlarım hala ıslaktı ama iyi geldi gibi

Ayakkabılarımı dolaptan aldım ve hızlı hızlı giymeye başladım

* Çağan! * Diyen anneme kaldırdım kafamı bağcıklarımı bağlarken. Sinirli gibiydi
* Nereye? * dedi sert şekilde

Hızlıca bağlayıp dik durdum

* Anne antrenmana geç kaldım * diyerek kapı kolunu indirdiğimde ben çıkacakken geri örttü. Anlamsızca ona döndüm

* İçip içip saat 3'te eve gelirsen geç kalman çok normal * dediğinde duraksadım. Sanırım yakalanmıştım
Bakışlarımı kaçırarak yutkundum

* Anne, geç kalıyorum * dedim kekeleyerek. Elini kapıdan çekince başımı kaldırdım

* Akşam babanla her şeyi konuşacağım Çağan * dedi ciddiyetle kollarını önünde bağlayarak. Öylece kaldım

* A.anne- *

* Artık seninle ben başa çıkamıyorum. Mete çıksın * dedi. Söyleme diye yalvarsam, gözlerinde gram yumuşaklık yoktu
Çok mu ileri gittim dün gece? Ne söylediğimi hatırlamıyorum

Salondan telefon sesi yükseldiğinde ikimizin de bakışı sese doğru gitti. Yani salona
Bakışını bana çevirip içeri gitti. Yutkundum
Bu kez gerçekten bittim

Sonra geç kaldığımı hatırlayarak fırladım evden

Gördüğüm ilk taksiye binip halı sahaya doğru yola koyuldum
Telefonumu açtığımda bir sürü cevapsız arama vardı
Annem, Ecrin, Bartu, Annem, Annem,
Mert, Kıvanç

Gereksiz.

Telefonu kapatıp başımı arkaya yasladım. Tek elimle şakaklarımı sıkıp ovalamaya başladım
Bu baş ağrısı normal mi lan. İlk kez bu kadar ağrıyor

Bakışımı dışarı verdiğimde sokağa girdiğimizi farkederek çantamı omzuma astım

* Abi beni burda indirir misin lütfen * derken bir yandan da parasını vermek için ceplerimi alt üst ediyordum

DENİZ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin