bloedmaan (herschrijving)

hoofdstuk 1

Was er nog wel hoop? Ik stond in een vliegtuig. Er was nog geen meter tussen de dood en mij in. De mannen kwamen steeds dichterbij. Mantels verbergen hun gezicht en hun mogelijke breedte. Er kwamen handen naar me toe, klaar om me de dood in te duwen. Ze wilden me openscheuren, compleet verwoesten zonder een weg terug. Ik knipperde met mijn ogen en maakte me klaar om mijn dood aan te kijken. Ik liep rustig naar achteren en ik schudde mijn hoofd. Ze zouden het niet krijgen! Ik voel handen op mijn schouders, warme handen, fijne sterke handen. Nee! Concentreer je nou eens een keertje. Ik duwde de handen weg, maar de handen waren te sterk en ze duwden me naar de rand. Ik keek omhoog naar het gezicht. Rode ogen lichte op uit een niet zichtbaar gezicht. Ik hapte geschrokken naar adem en staak mijn verzet voor een seconde. De man greep zijn kans onmiddellijk en duwde me uit het vliegtuig. Ik kijk naar het gezicht terwijl ik begin te kantelen. Op de wang van de man zie ik een teken. Een rode druppel met een lange lijn. Iedereen weet dat dat het bloedmaan teken is. De kwaadaardige grijns van de bloeddorstige man is het laatste wat ik zie voordat ik val.

Plotseling verdwijnt het gevoel dat ik val. Ik ga overeind zitten en besefte dat ik een nachtmerrie had. Gewoon een nachtmerrie met een bloedmaan persoon erin. Bloedmaan is een gevaarlijke groep die bloed van mensen aftapt om te drinken. Hoe het met de slachtoffers afloopt kan ze helemaal niets schelen. Het enige belangrijke is de hoeveelheid bloed. Misschien ook de smaak, maar daar heb ik geen verstand van omdat ik niet in bloedmaan zit. Ik stap uit bed en begin me aan te kleden en ik doe mijn gordijn open om te zien dat het nog nacht is. Ik deed mijn pyjama weer aan en ging weer piekerend in bed liggen. Je hoorde niet heel veel van bloedmaan normaal gesproken.

Je hoort dat mensen overlijden en verdwijnen maar er is altijd te weinig bewijs om bloedmaan voor de rechter te slepen. Sowieso weet niemand eigenlijk ook maar een naam van een lid. Er gaan natuurlijk wel geruchten maar daar heb je niets aan. Er is iemand geweest die is gaan onderzoeken wie er lid zijn. Hij is na een tijdje verdwenen. Ik sta op en ik loop snel naar buiten. Ik heb frisse lucht nodig! Ik liep het donkere bos in en begon te rennen. Ik ken het bos gelukkig goed dus ik struikel in plaats van duizend keer maar twintig keer. Mijn moeder heeft me al meerdere keren gewaarschuwd om niet 's nachts naar buiten te gaan. Aan de slachtoffers te zien zijn ze 's nachts aangevallen. Maar wie luistert er nou naar zijn ouders? Zijn regels niet om verbroken te worden? Ik klim over een omgevallen boom en ga naar de maan zitten kijken. Het is volle maan vannacht. Ik wou dat ik een touwtje had zodat ik de maan daaraan kon vastbinden. Dan kon ik de maan overal naar toe nemen. Ik hoor zacht geritsel achter me en ik verstop me snel achter de omgevallen boomstam. Het is toch geen bloedmaan persoon? Ik probeer het trillen te stoppen maar het heeft geen succes. Ik zie een persoon. De persoon loopt weg van me. Voor de zekerheid blijf ik toch zitten. Ik zie de persoon stoppen. Hij of zij zakt op de grond en begint te snikken. Welke mafketel gaat er nou naar het bos in de nacht om te huilen? Ik loop met een grote bocht om de persoon heen. Als ik zeker weet dat de persoon me niet ziet loop ik naar de volgende boom. Ik slaak een zucht als ik het bos uitloop. Hij of zij had me bijna gezien. Dit mag niet opnieuw gebeuren. Ik ren naar huis en ga trillend in mijn bed liggen.