ဂျောင်ကုကသူ့ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း
Gym trainerနဲ့လေ့ကျင့်ခန်းပြန်လုပ်ရင်း
မျက်နှာနဲ့အသားအရည်ရဲ့အလှအပကိုလဲ
မပျက်မကွက်ထိန်းသိမ်းတာကြောင့် အရမ်းကိုလှနေပြီ~
"ကိုကို ကလေးလှလာပြီလားဟင်~"
"အရမ်းလှလို့စိတ်ကိုမချတော့ဘူး ဘယ်သွားသွား
အိတ်ကပ်ထဲတာထည့်ခေါ်သွားချင်တော့တယ်~"
အလုပ်နားရက်လေးမှာ ထယ်ယောင်းရှေ့မတ်တတ်ရပ်ရင်း
ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပြကာ
ချစ်စရာကောင်းအောင်နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြ
မျက်စိမှိတ်ပြလုပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို ထယ်ယောင်းအသည်းယားတာအမှန်~
"ဟိဟိ~ပျော်တယ် ပျော်တယ် ဒီထက်ပိုလှအောင်နေရဦးမှာ~"
"ကလေးကွာ ကိုကို့ကိုသဝန်တိုလို့ရူးသွားစေချင်တာလား~"
"အဲ့လိုဆိုရင်တောင်ကျေနပ်တယ်~"
"ဒီကလေးကတော့ လာထား~"
"ခစ်ခစ်...ခိခိ...ယားတယ်ကိုကို~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုဆွဲပွေ့ရင်း
သူ့ပေါင်ပေါ်တင်ကာ ခါးတွေမှာကလိထိုးနေတော့
ဂျောင်ကုမှာတွန့်လိမ်လို့~
"အကျင့်ပုပ်လေး~"
"ခိခိ..မလုပ်နဲ့တော့ကိုကို~"
"မောနေပြီလား ကိုကိုမလုပ်တော့ဘူးနော်...မွ~"
"ကိုကို နေ့လယ်ကျရင် မန်နေဂျာဦးလေးကြီးဆီသွားရအောင်~"
"သွားကြမယ်လေ ကိုကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်~"
ဂျောင်ကုလုပ်ချင်တာ သွားချင်တာ စားချင်တာ
ဘာမဆိုဖြည့်ဆည်းပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ပြီးပြီးရောမလိုက်လျောပေးဘဲ သေချာစီစစ်ပြီးမှလုပ်ပေးတာ~
"ကလေးမရှိတုန်းက ကိုကိုမသွားဘူးလား~"
"ခနခနသွားတယ်~"
"တကယ်ပေါ့~ဘာသွားလုပ်တာလဲ~"
"ကလေးရှိတဲ့နေရာကိုပြောပြပါ ကလေးဘယ်မှာလဲဆိုတာ
သွားမေးတာလေ ဒါဘေမဲ့မပြောပြပါဘူး~"
"အဲ့လိုကိုး~~"
"အင်း~~ထမင်းစားကြရအောင်လေကလေး~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
