törenin kurbanıyım

mutluluğumun hiçbir zaman biteceğini düşünmezdim

Ben kürt bir ailenin kızıyım adım Sude 17 yaşındayım beş kardeşiz 4kiz bı oğlan ben ikinci çocuğum ablam evli diğer kardeşlerimde küçükler diğer kardeşlerime göre ben biraz farklıyım çocukluğumdan beri ben daha sinirli daha agresif daha zekiyim kendimi övmek için değil karakter olarak biraz yapım farklı ben istemedim hatta bazı huylarımi sevmiyorum ama yapabilecek biseyim yok devam edeyim diğer kardeşlerim esmer babama benziyorlar bense anneme onun gibiyim gurur duyuyorum anneme benzediğim için sokak çocuğu gibi büyüdüm sinirliydim sürekli kavga ederdim ama bı çok beni seven arkadaşlarım vardı ama biraz baskıcıydım sözümü hep dinlerlerdi sokaktaki erkeklerle bile kavga ederdim herkesin sözümü dinlemesini isterdim istediğim hep olurdu annem hep yanımdaydı beni çok severdi ama babamla pek anlaşamazdik ben ona karşi çıktığım için sözünü dinlemedigim zaman döverdi oyüzden babamla annemle yakın olduğum gibi değildim ama babamda beni severdi çünkü yalanı sevmeyen güçlü bı karakterdim onun istediği gibi güçlü akıllı ve asabiydim serttim bana çok güveniyodu ve 17yaşima kadar onlara yanlış yapmadım sevgilim bile olmadı sevdiğim olsa bile içimde tuttum çünkü ben sadece evleneceğim kişiyle ilişki yaşamak istiyordum ve öylede oldu ben 1.70 boyundayım 55kiloyum kumralim kahve tonlarında kalçama kadar uzayan saçlarım kahverengi gözlerim beyaz tenim hafif çillerim var kalcam ve incecik belim uzun bacaklarım benim fiziksel özelliklerim ve kapalıyım ve özgür olmayı çok seviyorum annem babam beni kısıtlamadilar aslında istediğim herşeyi yapardım insan neyi seviyorsa zaten ona uzak oluyor ama ben bunların başıma geleceğini bilmiyordum her insan gibi geleceğimi bilemem yalnızca Allah bilir bi çok kişi beni istemeye geldiler ama ben kabul etmedim 17yasinda evlenilirmi ben böyle düşünüyordum ama ailem beni iyi biriyle evlendirmeyi istiyorlardı kuzenim için bile istemeye geldiler abi dediğim kişiyle nasıl evlenirdim kabul etmedim yaşım küçüktü ama neredeyse haftada bir aile istemeye geliyordu bu durumdan bikmıştım ailem beni evlendirmek istiyodu hatta benim kuzenlerim beraber büyüdüğüm sevdiğim kuzenlerim evli ve çocukluydu 17yasinda evlenip bide çocuk dogurdular ama onlar evlendi diye ben akilsizmiyim neden evleniyim diye düşünürdüm onların durumuna üzülürdüm hep onlarda zorla evlendirildi ama aşık oldular mutlulardi ben evlenmek istemiyordum en azından kendi istediğim gibi biri gelene kadar sevdiğim biride vardı yan komşumuz üniversitesi okuyordu 20 yaşındaydı tam istediğim gibi biriydi türktü sarışındı açık bı aileydi zenginde değillerdi bı evleri vardı ben seviyordum oda beni sürekli cama çıkıp beni izlerdi bakışları taşa dönen kalbimi yumuşattı inadını kırdı ama sevgili olmadık sadece uzaktan flört ediyorduk hep korkardım ya seni seviyorum derse diye çünkü onu incitmek istemem onu kırmak asla istemem ama benim bı sözüm vardı ve onu tutmak zorundaydım zaten çocukta çıkma teklifi etmedi zaten ne ben onun ailesine uyuyordum nede o benim aileme onlarda basanma vardı aciklardi hem fikir olarak hem görünüş olarak bizdeyse gelinlikle girdiysen kefenle çıkar çok farklı yörelerdik olmiyacağını biliyordum ama seviyordum onu görmek gözlerine bakmak beni mutlu ediyordu kalbim ne derse onu yapıyordum onu seviyordum oda beni ama imkansızdı kavuşmak bı hevesti ben zaten bikmıştım görücülerden ondanda uzaklaştım oda benden neden küçük yaşta evlendiriliyorlar kürt kızları aslında evlenen kızlarda istiyor benim kuzenlerim 14 yaşında evlendirildi ama yaşları küçük olduğu için iki üç sene nişanlı kaldılar 17yasinda düğünlerini yaptılar evlendikten 1,2ay sonra hamile kaldılar 18 yaşına girecekken dogurdular yani ben çok direndim yıllardırda evlenmemek için direniyorum