Η Αγάπη Μας Μια Θάλασσα

Ευχή

Η μέρα που θα έφευγε ο Αντρέι είχε φτάσει.Η Θεοφανώ είδε ανέβει στον ψηλό βραυκαι περιμενε.Σαν ειδε το καράβι άρχισε να κουνά το γαλάζιο μαντήλι της.Ηξερε πως την έβλεπε με τα κυάλια,όπως πάντα.Μόλις χάθηκε από τα μάτια της σταμάτησε.

Όσο γρήγορα χάθηκε το καράβι από τα μάτια της τόσο γρήγορα χάθηκε και το καλοκαίρι δίνοντας χώρο στο φθινόπωρο..Η Θεοφανω οπως πάντα έκανε τον κύκλο Λάσκαρη,φέρνοντας στη μνήμη της τις στιγμές τους και ονειρευόταν τις επόμενες που ήλπιζε να είναι περισσότερες.

~~~

"Πω,πω,πως λάμπεις εσύ.Τι έγινε μέσα σε μια βδομάδα?"

Ρώτησε πονηρά η Κερασίνα

"Τίποτα"

Απάντησε η Θεοφανώ κοιτώντας κάτω

"Θεοφανώ"

"Τι λουλούδι είναι αυτό? Πολύ μου αρέσει"

"Λουλούδια ακούω..ποιος είναι?"

Η Θεοφανώ γύρισε σα να χόρευε και έγυρε πίσω στο μαρμάρινο μπαλκόνι

"Κανείς"

"Πάντα σε έθρεψαν τα μυστικά,τα λάτρευες,σε ομορφαιναν και σε έκαναν σαν αερικό"

Η Θεοφανώ γελασε

"Μέχρι που έχετε φτάσει?"

Ρώτησε η Κερασινα με ένα πονηρό χαμόγελο

Η Θεοφανώ τινάχτηκε στην άλλη άκρη του μπαλκονιού και ανεσανε

"Κερασίνα,τα αντρικά δάχτυλα είναι βαριά"

Η Κερασινα γέλασε

Η Θεοφανώ συγκέντρωσε όλη της την αθωότητα σε εκείνο το χαμόγελο και η Κερασινα γέλασε

"Καλά θα το μάθουμε στην εκκλησία "

Η Θεοφανώ άρχισε να στριφογυρίζει πριν γυρίσει στο πλάι της Κερασίνας

"Θα μείνεις εδώ απόψε και γυρνάς αύριο το πρωί"

"Όχι,ίσως άλλη φορά"

"Έχεις κάτι σημαντικό να κάνεις?"

"Κάτι με χρειάζεται η Γερακίνα,την επόμενη όμως σίγουρα"

~~

Η Γερακίνα τη φώναξε στα κτήματα.Εκει της το ανακοίνωσε τον πραγματικό λόγο που την είχε καλέσει

"Αποκλείεται!"

"Δε θυμάμαι να σε ρώτησα"

"Γερακίνα!"

"Είναι καλός και προκομενος,θα ζήσεις ζάχαρη πλάι του"

"Δωστον στη Μεταξία"