Whispers of a Broken Heart

Chapter 5

Kahit alam ko naman masakit yung past ko pero babaguhin ko new journey ko with lucas... But baka mas lumala pa kaya ayaw kong mag tiwala muna...

(gabi)

need konang mag trabaho sa canteen para maibigay kay mama....

"at bakit ka umuwi ng gabing gabi ha nakikipaglandian ka nanaman sa labas??!" sabi ni mama sakin

"ma may project kase sa science need naming matapos kaagad kaya ginabi na ako" sabi ko 

"alam mo hirap na hirap na ako ikaw nag papasarap sa labas??!" sabi ni mama

"ma sa tignin mo lumalandi na ako kaya ginabi ako??" sabi ko

"aba sumasagot kana" sinampal nya ako ng malakas pag tapos sinabi sakin yun

"ma hindi ninyo ako naintindihan, ano ba talaga ako sa inyo, bakit sa inyo mali tignin ninyo sakin, halos kumakayod ako rito para di tayo magutuman man lang, tas sasabihin nyong lumalandi ako, ang hirap din sa inyo  bumabase sa ibang tao tas gagawin ko din, ma gusto kong makapagtapos ng pag aaral ayaw kong matulad sa iba, hirap na hirap na ako, di ko na kayang tiisin lahat ng hinanakit ko sa dibdib ko, maging sa masasamang salita na galing sa inyo tiniis ko, nakakapagod na ma." iyak ko 

alam mo nakakapagod ding maging panganay dahil sa hinanakit na dadanasin mo minsan panga nakakapressure kase halos lahat ikaw ang aasikaso kase wala nang makikinabang kundi ikaw diba pero minsan di ko na kayang tiisin lahat nang yun kase mukhang di nila ako naitindihan dahil sa mga mali kong gawa noon na hanggang ngayon nasa utak pa nila...

yess...may ginawa ako nun pero tinatama kona ginawa ko... 

"nak pasensya na di ko ala---"

"ooo di mo alam kase di nyo talaga alam wala naman kayong pake sakin kahit madapa man ako o hindi." sabi ko

"nak sorry sa ginawa ko di ko kase alam"

"kahit na gusto ko man may makasama sa pagakyat sa stage wala kase inuuna nyo si jomar kahit top naman sya, kesa ako na need ko nang magulang na suusporta sakin wala man lang, sana nga nandito pa si papa may karamay pa ako."

at bigla akong umalis..

"anak saan ka pupunta!!" sabi ni mama