30. bölümde final yapmak yerine 3 bölüm uzunluğunda bir final yazdım sizlere. Sonunda ise bir sürpriz var, mutlaka okuyun olur mu?
Ve son kez oy ve yorumlarınızla donatın buraları...
Agnus Dei~ From "Vis A Vis"
Özlem Tekin: Sen Anla
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎲 Suskunluğumuz ölüm suskunluğuydu.
Kulaklarımız, atamadığı keskin çığlıklarla doluydu.
O çığlıklar bize aitti. Can'a, Asır'a, Yekta'ya, Berika'ya... Cihangir'e ve bana.
Cem'e ve Su'ya...
Oysa sadece liseli birkaç gençtik. Kalplerimiz basit problemlere ev sahipliği yapmalıydı. Nasıl olur da bu kadar ölümün ve imkankansızlığın birer parçası olurduk?
Yekta'nın elindeki bıçağı düşürmesiyle, o ana kadar bıçağın Yekta'nın elinde olduğunu bile kavrayamayan zihinlerimiz şok halinden sıyrıldı. Göğsü şiddetle inip kalkarken, Berika'nın çığlığını Asır'ın avucu bastırdı. Cihangir atılıp bir korkuluk gibi hareketsizce duran Yekta'yı çekerken, son gördüğüm Serel'in hayata veda eden açık gözleri olmuştu...
Cihangir'in bizim için ayarladığı tekneye geri dönmüştük. Güvertede oturuyorduk. Ne kadar zamanın geçtiğini bilmiyordum ama şimdiye kadar kimsenin konuştuğunu duymamıştım. Tek duyduğum Berika'nın hıçkırıkları ve tekneye vuran dalgaların sesiydi.
Ne olmuştu? Ne oluyordu? Acıyla gözlerimi kapattım. Ne olacaktı?
Sonu gelmez gibi gelen sessizliğin içinden ilk konuşan Can oldu. "Maskeli, Can Güney değil mi?. Başa mı döndük."
Yekta, dolu dolu boşluğa bakan gözlerini kırptı. Damlalar yanağına düşerken, artık boşluğa değil Can'a bakıyordu. "Serel öldü... O öldü! Senin derdin bu mu?"
Yekta'nın ayağa kalkmasıyla Can da kalktı. "Evet, bu! Benim de kardeşim öldü." Parmağı hiddetle kendini gösterdi. "Ama ben hayattayım! Bu yüzden kıçımı kurtarmanın bir yolunu bulacağım!"
Cihangir aralarına girdi. "İkiniz de haklısınız. Bu yüzden şimdi oturun. Sakin kalıp sakince düşünmek zorundayız."
Kendilerini ağır bir taş gibi yerlerine bıraktılar.
Asır, "Serel için çok üzgünüm." dedi alçak sesiyle. "Ona bunu kimin yaptığını merak ediyorum." Başını Yekta'ya çevirdi. "Bizden önce gören ilk kişi de sensin." Bu doğruydu. Gittiğimizde Yekta Serel'in başındaydı ve onu öldüren bıçak parmaklarının arasındaydı. Bıçak!" "Yekta!" dedim telaşla. "Bıçakta parmak izlerin kalmış olmalı!"
