HİSSİZLİK 212

İLK

Saat altı buçukta alarmla kalktım. Bugün görevimiz başlıyordu. Hazırlanıp tesise gidecektim daha sonraysa ekiptekilerle beraber göreve yani okula gidecektik.

Okul için üniformamı giydiğimde fazlasıyla duygulanmıştım. Sokaklarda büyümüş biri olarak en büyük hayalim buydu. Gerçekleştirmek şimdiye nasipmiş.

Ne hafif ne ağır normal bir makyaj yaptım. Kızıl saçlarımı yukarından bir at kuyruğu yapıp iki perçemimi kulaklarımın arkasına sıkıştırdım.

Tesise vardığımda ekiptekiler beni bekliyordu.

Bu görev için bize 3.katta bir oda ayarlamışlardı odada bir yuvarlak masa birkaç bilgisayar ve önemsiz şeyler vardı, pencereler nedense sonuna kadar açıktı ve hava çok soğuktu.

Yerime geçtiğimde Akay hızlıca bana sinirli bir bakış attı.Geç kalmak suç olsaydı müebbet yerdim.

Akay ayağa kalkarak
"Sonunda tamamlandığımıza göre başlayabiliriz. Hepiniz görevin ne olduğunu bilecek ve ne yapacağınızıda bilecek kadar kıdemli ajanlarsınız,daha doğrusu çoğunuz."

Evet galiba burada bana laf soktu herneyse...

Akay dönen sandalyesine kurularak devam etti.

"Benim kurallarıma göre hareket edelim ve hiçbirimiz için sorun çıkmasın anlaşıldımı?"
Birkaç mırıltı duyuldu sonuç olarak herkes onaylamıştı.

"Anlaşıldımı 212"dedi Akay.

212 benim ajan kodumdu bunu duymayalı günler olmuştu.

Neden onun sandelyesi dönüyor ama bizimkiler normal bu haksızlık!

Bunu düşünürken biri hafiften koluma çimdik attı. Tam o sırada kendime geldim.

"Anlaşıldı demek isterdim ama ya kurallarınız doğru değilse ve yanlışsa yinede size uyalım mı?"dedim meydan okurca.

Hafifçe sırıttı.

"Öncelikle ben en mantıklı olanı yaparım en doğru olanı değil. Sonunda ne olursa olsun bana uyacaksın yanlış olsa bile ki yanlış yapmam ben."dedi gururla.

"Niye haşa ilahmısın sen? Gençler biz bunun kafasıyla telef oluruz vallaha."
dedim.

Yanımdaki mavi gözlü çocuk yalandan bir gülümsemeyle söze atladı.

"O öyle demek istemedi Akay Bey."dedi

Tam konuşmaya başlayacakken Akay'ın bakışlarını farkettim ve Barış Bey'in sözleri beynimde tekrarladı.

"Sana ilgi duyması sonun olur"
"Sana ilgi duyması sonun olur"
"Sana ilgi duyması sonun olur"

Hemen sustum yanımdaki çocuk benim adıma özür diledi ve arkadaş olduğumuzu sevgilimden ayrıldığım için böyle olduğumdan bahsetti.

Arkadaş değildik ve sevgilim falanda hiç olmamıştı herneyse sonuçta bu açıklama Akay'ın ilgisini üzerimden hızla aldı.

Bu çocuğa iyilik borcum var.

Bundan sonra hızlıca çıktık. Ben gelmeden önce tanışma faslı olmuştu galiba. Biride açıklama yapmasın zaten insan müsvetteleri.

Hepimiz arabayla bir noktaya kadar gidecektik. Daha sonrasında iki kişi ayrılacak bisiklete binecekti.Otobüs durağında da iki kişi bırakacaktık onlarda otobüsle gelecekti. Bir kişi yürüyerek.Savaş ise motorla gelecekti. Kalanlarımız arabayla gidecektik. Karmaşaya gel yahu.

Aslında pekte karmaşa olmadı herkesi bıraktıktan sonra, kalan üç kişiyle beraber yola koyulduk. Akay, ben ve mavi gözlü çocuk.

"Ben Poyraz, Poyraz Karayel."dedi.