Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1.5'
•
"Satoru,burda ne yapıyorsun sen?" çatık kaşlarımla ona baktığımda,evin arka tarafında durmuş ve benim gelmemi bekliyordu. ona doğru yaklaştım,bu adamlar neden rahatça yaşadığım eve gelebiliyorlardı? bu duruma gerçekten kızmıştım,kollarımı çaprazladım ve ondan bir açıklama duymayı bekledim.
"konuşmamız gerekenler var Amaya,bu yüzden burdayım."
"beni arayabilirdin Satoru,buna gerek yoktu." arabasına yaslanmıştı,tam olarak karşısında durduğumda bakışlarında anlamlandıramadığım bir soğukluk vardı. "neden benden kaçıyorsun?"
bıkkınlık dolu bir nefes aldım. "senden kaçmıyorum Satoru,sadece konuşmak istemiyorum. durumun Sukuna'yla alakalı olduğunu düşünme,sadece yalnız kalmak istiyorum." hala o soğuk bakışlarıyla beni seyrederken,gecenin karanlığında esen soğuk rüzgar üşümeme sebep oldu. "bak,seni yarı yolda bırakmak istemiyordum. Sukuna'yla buluşmamın bir sebebi yoktu,bana kızgın olmanı anlayabiliyorum ama sende beni anlamalısın. tüm bunlardan yoruldum ve düşününce,Sukuna'yla aşık atmak istemiyorum. inan bana,başka bir sebebi yok."
aslında ona bu açıklamayı dün akşam,Sukuna beni eve bıraktıktan sonra mesaj yoluyla da yapmıştım. "Sukuna tekrar seni benden almayı deniyor,öyle mi?"
bakışlarım şaşkınlıkla büyürken,onu anlamayarak sadece bakakaldım. kaşlarım yukarıya doğru havalandı,kafam karışmıştı. o neyden bahsediyordu? "beni senden almak mı? Satoru,anlayamıyorum."
"anlaşılmayacak bir durum yok Amaya,o adamın tekrar seni benden almasına göz yumdun ve hepsi bu." bana sırtını dönerek arabasına binmeye yeltendi ancak onu kolundan kavrayarak durdurdum,bir açıklama yapmadan gitmesi beni onlarca soruyla başbaşa bırakırdı. "Satoru,seni gerçekten anlayamıyorum. bana neler olduğunu anlatmalısın,madem bu konuyu açtın o zaman sonlandırmalısın."
bakışlarını benden kaçırdığında,bu sefer gerçekten bir sorun olduğunu anlıyordum. Satoru'yu daha önce hiç bu kadar soğuk,bu kadar korkunç görmemiş olduğumdan bu beni korkutuyordu. "sana Sukuna'nın zamanında bana çok büyük bir hata yaptığını,bu yüzden Sukuna'dan senelerce nefret etmiş olduğumu anlatmıştım,hatırlıyor musun?"
başımı olumlu anlamda salladım,zaten her şey Satoru'nun bana bunları anlatmasıyla başlamıştı. "evet,hatırlıyorum."
"sana olanları anlatmam gerek Amaya." arabanın kapı kulpunu bıraktı ve bakışları tekrar beni buldu. "her zaman yapmam gereken buydu,ben yalnızca bir aptal gibi duygularımdan kaçınıp durdum. ama bu kadarı yeter,o adamın tekrar seni benden almasına göz yumarsam her şey berbat olacak."
