YÜREKLERDE SAVAŞ [Kitabın devamı yazın gelecek]

✧ʙöʟüᴍ 𝟥✧

Merhaba, hâlâ her şeye rağmen burda olan okurlarıma..
Beni destekleyen herkese, bir kelimelik da olsa yorum yapan herkese çok teşekkür ederim🥹❤️
Sizleri çok seviyorum, iyiki varsınız❤️

♣

Bölüme geçmeden yıldıza basmadıysanız basıp bir kelimelik de olsa yorum yapar mısınız? Yorumlarınızı okudukça çok mutlu oluyorum🥺❤️

♣

Sizi fazla tutmayayım,
İyi okumalar..❤️

♣

«ʙöʟüᴍ³»

"Şu an iyisin de mi?" dedi Elif, endişeyle bir bana bir de yarama bakarak.

"Elif, ben elli kere aynı cevabı vermekten bıktım ama sen elli kere aynı soruyu sormaktan bıkmadın ya, yeter!" diye çıkıştım. Tamam endişeliydi ama yeterdi bence. Belki canım şu an konuşmak istemiyor. Belki konuşurken canım acıyor.

"Özür dilerim Şilan ama ne yapayım endişeleniyorum senin için." dedi, başını önüne eğmesiyle anında pişman oldum çıkıştığım için. Derin bir nefes alıp yandan sarıldım ona. "Özür dilerim kuşum, biraz yorgun olduğum için çıkıştım sana. Hem valla iyiyim ben, asma o güzel yüzünü."

Başını kaldırıp bana baktı. "Tamam, peki biz annene ne diyeceğiz?" demesiyle ayrıldım ondan. "Elif, annemin haberi asla olmayacak tamam mı? Eğer öğrenirse beni burdan gönderir, bu yüzden bugün olanlar aramızda."

"Merak etme, aramızda." dedi göz kırparak. "Ama lütfen sende bir daha hemen sinirlenip de tehlikeli insanların üzerine atlama. Eğer askerler gelmeseydi sen şu an ölmüş olabilirdin."

"Ama ne yapayım Elif. Bildiğin bize beyinsiz dedi olmayan beyniyle." Aklıma geldikçe daha çok sinirleniyordum.

O orospunun evladı bana ateş etti ama kolumu sıyırmıştı sadece. Hırslanıp tam tekrar ateş edecekken yüzbaşı adamdan önce davranıp ayağına isabet ederek tetiği çekti. Yani son anda gelmişlerdi. Eğer bir dakika bile gecikselerdi şu an Elif'in de dediği gibi ben hayatta olamayabilirdim.

1 saatten fazladır hastanede bekliyorduk. Şimdi ise timden Kerem ve Samir eşliğinde eve gidiyorduk. Samir arabayı sürerken Kerem de yanında oturuyordu. Benle Elif de arka koltukta oturuyorduk. Hastanede öğrendiğim şey aklıma gelince merakla onlara döndüm. "Masal gerçekten yüzbaşının mı kardeşi?"

Kerem aynadan bana baktı gülümseyerek. "Evet kardeşi." dedi ve bakışlarını tekrardan yola çevirdi.

"İkisi birbirine çok zıt. Masal gülen yüzlü, tatlı, cana yakın biri ama abisi öyle değil. İnsan ona bakınca bile korkuyor. Bakışlarındaki o soğukluğu daha önceden kimsede görmedim. Bir baktı mı nedensizce üşümeme neden oluyor." dedim, başımı cama çevirdim ve "Acaba sevgilisi var mı?" diye sordum ama bu soru daha çok kendime sorduğum bir soruydu.

"Sevgilisi yoxdur." Samir'in konuşmasıyla iç dudağımı ısırdım. Sesli söylemek istememiştim aslında. Hemen kendimi toparlayıp onlara döndüm ve "İyiki de yokmuş. Onun gibi biri çekilir mi be!" dedim yanlış anlaşılmamak için.

"Valla bence sevdi mi, çok güzel sever yüzbaşı." dedi araya girerek Elif. Kerem ve Samir ise onu onayladı ama ben pek katılamadım ya da belki katılmak istemedim, bilmiyorum. Tek bildiğim çok kaba ve sert biriydi. Aklım 2 saat öncesine gidince sinirlerim tekrar bozuldu.