SOLARIS | by:Skylvcies

Chapter 11

11.

Tinignan ko ang paligid ko as i expected nasa hospital nanaman ako, umupo ako syaka kolang napansin si yza sa tabi ko

"Zeya ok kanaba?" Bungad nya saakin

"Anong nangyare?" Tanong ko naman sakanya

"Ahh, kahapong gabi kase zeya nahihirapan kang huminga kung hindi ka chineck ni mama mo d ko alam anong mangyayare" pagaalala nya maririnig mo sa boses nya ang pagaalala

"Ganoon ba?" Ngumiti lang ako at hinawakan ko ang kanyang buhok at inayos ito

Syaka ko lang napansin ang mga luha nyang tumutulo sa pisnge nya

"Bakit hindi ka humingi nang tulong? Alam moba kung gaano ang pagaalala ko sayo? Hindi ko alam anong gagawin ko pag nawala ka god gave you 6 months to live so please use it well" pag iyak nya saakin Ngumiti lang ako at niyakap sya

"I promise i use it well yza so tara na" pagyaya ko habang tumatayo
Binigyan nya lamang ako nang pagtataka sa muka nya

"What? I can't use it here, hindi ko kaya na gamitin dito sa loob nang hospital ang 6months ko" pagtawa ko ngumiti ito at tinulungan akong bumangon

"By the way zeya look" ibinigay nya saakin ang isang inhaler namay design na kuromi i really love kuromi

"Sana magustuhan mo alam mobang yan ang pinagiipunan ko and finally nabili kona sya for you" Sinabi nya Habang naglalakad kami papunta sa counter nurse

"Ano kaba i really loved it, and you don't have to give me anything your love for me is very enough"

Nakalabas na kami

"I text vesper ok? Sya nalang ang sasama sayo I'm sorry hindi talaga kita masamahan magagalit na si papa ko kaka absent ko sa school" ani nya habang may chinachat sya sa cellphone nya

"It's ok yza i understand"

Hinintay namin si vesper nang may kotseng nagpark sa harap namin it's vesper ibang sasakyan kse ang gamit nya

"Oh pasok na" saad nya

"Zeya una nako ah, hoy lalakeng panget ingatan moto ah" saad ni yza habang paalis

"Mas panget ka" sagot naman ni vesper

Pag upo ako ay naamoy ko kaagad ang bango sobrang bango nito

"Bago nanaman ang sasakyan mo?"
Ani ko

"Ah hindi kay dad koto hiniram kolang since basa yung saakin" simpleng sagot nya

"Ano nanamang reason mo at pumayag ka? Sabi mo you want to enjoy your life"

"Ayaw moba? If ayaw mo sabihin mo" sinabi nya

"Hindi naman sa ayaw nakakapagtaka kalang kase" saad ko

Hindi sya sumagot at pinaandar ang sasakyan naging tahimik ang biyahe namin hindi namin alam kung saan kami pupunta

"Gusto mo bang makita si grantdelle?" Biglaan nyang tanong

Napatingin lang ako sakanya

"Napansin kase kita kahapon you were so upset nang malaman mong d sya makakapunta" dagdag pa nya

"Kahit hindi na" simpleng sagot ko

"Too bad zeya hinihintay kana nya ngayon" pagngiti nya

"ANOO!??" napasigaw nalang ako sa narinig ko

"Nakiusap ako sakanya sabi mo kase gusto mo syang pasalamatan so ayan" dagdag pa nito

"Wala man lang akong ayos" saad ko napatingin sya saakin namay pandidiri sa muka nya dahil don ay inirapan ko sya

Maya maya pa ay nakadating nakami sa coffe shop iba ito sa kahapon

Mas malayo ito at mas modern ang datingan habang nililibot ang paningin ko sa unfamiliar place na pinuntahan namin ay hindi ko namalayan na nasa harap kona pala si grantdelle nagulat ako pero I'm speechless

"Tara?" Sabi nya habang inaalok ang kamay nya saakin

Tumango lamang ako sabay punta kung nasaan ang seat namin

Pagupo nya ay nagsorry sya saakin

"No it's ok i understand, ganyan din ako dati ang study ang priority ko" saad ko

"Order kana libre ko pambawi sayo" saad nya habang nakangiti, ngayon kolang napansin ang kagwapuhan nya bagay na bagay nya ang buhok nya at ngiti

"No ako na ang manlilibre dba nga gusto kitang pasalamatan" ngiti ko sakanya

"Ah ganoon ba? HAHA sige sige next time ako naman" sabi nya

Lumapit ang waiter saamin, habang nag oorder sya ay nilibot ko ang pangingin ko para hanapin si vesper

Nasaan naba sya? Hagang sa makita ko sya sa labas nakasandal sya sa isang poste nakasandal din ang isang paa nya sa poste at nakapamulsa ang mga kamay sa sa bulsa sa hoodie nya may kausap sya sa cellphohabang nawala lang ang tingin ko nang kalbitin ako ni grantdelle

"It's your turn to order" ngiti nya saakin

Nag order nako.

"So who are you?" Saad ko

"Ah grantdelle ychillo royes nga pala
I'm 22 years old studying for Accountancy in chang oh university" pagpapakilala nya sasarili nya habang inaalok ulit ang kamay nya this time shakehands ito

Nakipag shakehands ako
"I'm zeya rhianna acheta 21 years old, diagnosed with lung cancer" pagpapakilala ko

"Cancer?you have a cancer? Get well ok?" Sambit nya

Get well? Haha

"Thanks" saad ko nagkwentuhan lang kami habang wala pa ang order namin

Nang dumating na ang order namin ay muli kong sinilip si vesper wala na sya dun.

Kumain kami i have a great time with him, masaya syang kausap since sobrang dami naming pagkakatulad.

Dumating ang time na kaylangan na nyang umalis nagpaalam kami sa isa't isa

"See you next time? It was nice to meet you zeya" pagpapaalam nya

"Hmm see you next time gran-" hindi kona natuloy ang sasabihin ko nang i correct nya ako

"Call me ychillo everybody calling me ychillo"

"Yeah sure see you next time ychillo" pagngiti ko sakanya

Umalis na sya habang ako naman ay naiwan sa loob.

________________________

Hello no verse tayo for today!
Sunod sunod bakong nag uupdate?? HAHA

Dahil yan sinusulit ko ang bakasyon
Kapag may pasok na ulit baka d nanaman ako maka pag update kaya balak kong tapusin yung dalawang story ko ngayong bakasyon

Thank you for reading!!