Red me..

23

matthys pov

Ik ben vanmiddag naar een therepeut geweest ik weet niet zo goed wat ik er van vond alleen ik zie dat de jongens blijer maakt en daar doe ik het voor. Ze gaf me een soort boek waar ik me gevoelens in moet schrijven, het is nu 02:00 uur s'nachts en ik lig wakker dus besluit ik toch maar het boek te pakken. Ik begin te schrijven en eigenlijk kon ik niet meer stoppen.

Ik lig in me bed gedachtes stromen door me hoofdl. ik mis mijn meisje het meisje dat er altijd voor me was me altijd hielp. Had ik er maar iets beter vast gehouden, iets beter voor der gezorgd. Ik zou alles doen op haar nog een keer te knuffelen. Zonder haar is het enige wat ik nog voel is mijn huid die brand als ik douch, me kleding die langs me verse sneeën snijdt. Ik begin te voelen hoe zij zich waarschijnlijk had gevoeld dagelijk voor een te lange periode. Het doet me ook zoveel pijn om te zien hoe de jongens me met die pijnlijke ogen aankijken. Ik moet een reden hebben om te leven maar dan een reden die niks te maken heeft met jouw.

Ik krijg tranen in me ogen bij de laatste zin die ik opschrijf. Dus ik leg het boekje terug in me kastje en ga liggen en staar naar het plafon totdat ik in slaap val.

Robbie pov

Ik zit in me eentje op de bank ik had nooit zo moeten schreeuwen tegen de jongens alleen ze weten niet hoe erg ik het nodig heb. Want die stemmen oh die kkr stemmen waarom gaan die toch nooit een keer weg. Alle jongens zijn al naar boven en ik lig nogsteeds op de bank aan een biertje. Maar ik wil iets sterkers van de jongens mocht het niet maar die zijn toch weg.

 Ik pak een fles wodka uit de kast. Maar het moment dat ik het wil inschenken komen de stemmen natuurlijk weer. *rob niemand mag je* *je bent kkr lelijk* *vieze vuile alcholist zet die fles nou aan je mond* dus dat is wat ik deed ik zet de fles aan me mond en neem een paar flinken slokken maar de stemmen bleven. Ik zak neer op de grond met me handen over me benen heen. Ik wil schreeuwen naar help of iemand helpen. Maar me lichaam laat niks toe behalve drinken. Ik drink en drink hopend dat ze weg zouden gaan. de fles is op. en daar zat ik op de grond jankend zo hard dat me ogen er pijn van doen. 'stop stop stop laat het stoppen' krijg ik er zachtjes uit maar niemand die dat ooit zal horen. me benen trillen me handen kunnen niet stil blijven en de tranen blijven vallen. Dus ik doe iets wat ik beloofde nooit te doen. Ik pakte met het laatste beetje energie wat in me zit het mes wat op het aanrecht ligt. Ik zak weer neer en de gedachtes van me zorgen ervoor dat ik het mes langzaam over me benen liet glijden. auw wat doet dat toch pijn maar de stemmen gingen even weg. Maar na een tijdje valt het mes uit me handen en val ik flauw.

Nieuw deeltje niet heel lang maar ja dankje voor de 1,4k reads echt zo dankbaarr x lou