Adopted By One Direction (5SOS) {Turkish}

Bölüm 1

Bu benim ilk hikayem. Umarım beğenirsiniz ve bana geri dönütler verirsiniz. Ve evet Leah kahverengi saçlıyken kapaktaki kızın sarışın olduğunun farkındayım.

------------------------------------

Bölüm 1

~Leah'nın Bakış Açısı~

Size kendimden bahsedeyim. 15 yaşındayım ve yetimim. Bana anne babamın beni küçükken buraya postaladığı söylendi. Ben 5-6 yaşlarındayken. Hala eski hayatımın birazını hatırlıyorum, ama dürüst olmak gerekirse sadece unutmak istiyorum. Özellikle de babamı.

Evlat edinilmeyi gerçekten çok istiyorum. Ama bunun bir gün olacağından şüpheliyim. Ayrıca insanlara güvenmem zaman alıyor. Ziyaretçiler, genelde bebekler veya daha küçük çocukları evlat ediniyorlar, herkes küçükleri seviyor. Ama sebebini anlıyorum, onlar muhteşem.

Genelde buradakiler bir ziyaretçi "Evlat edinmek için birilerine bakmaya" geldiği zaman heyecanlanırlar. Ama ben?

Hayır.

Tüm hayatım boyunca burada yaşamayı planlıyorum. Etrafımdaki herkesi kendimden uzaklaştırıyorum. Yani bunun için çok uğraştığım falan yok, sadece bir içgüdü.

Hiç kimse klasik kahverengi kıvırcık saçları ve mavi gözleri sevmiyor.

15 yaşındaki bir kız için fazla küçüğüm. En fazla 36 kilogram , belki de daha az. Yetimhanede bizi çok fazla beslemiyorlar.

"Çocuklar, ziyaretçilerimiz var." Müdür Mary merdivenlerin başından seslendi.

"Ahh, yine mi aynı şey!" İnledim.

Yatağımdan kalktım, gitarımı elime aldım -babamın benim için buraya bıraktığı söyleniyor- ve merdivenlerden zaman kazanmaya çalışarak yavaş yavaş indim.

Şimdi düşünüyorum da, buradan kaçmak o kadar da kötü bir fikir olmayabilir.. Seçilmeyeceğimi biliyorum, bu yüzden sadece buradan ayrılacağım. Nihayet bu bok çukurundan kurtulabilirim.

Diğer çocuklarla beraber büyük odaya yöneldim. Yaklaşık 40 taneydiler. Ortalık karmakarışıktı. Ziyaretçiler Mary ile arka odadaydılar sanırım.

"Leah!" Mary'nin sessizce bağırdığını duydum, kafasını arka odanın kapısından uzatmıştı. Ona baktım. Şimdi ne istiyordu? "Ne giyiyorsun?" Dedi aynı tonda.

Başımı indirip üzerimdekilere baktım; Bir basketbol şortu ve Manchester United forması. Saçlarım dağınık bukleler halinde omuzlarıma dökülüyordu ve bir beyzbol şapkası takmıştım. Mary'ye döndüm ve o beni süzerken omuz silktim.

Pssh, nasıl olsa beni seçecekleri yoktu. Arkalarda, kıkırdayan çocuklardan olabildiğince uzakta kendime oturacak bir yer buldum ve gitarımda rastgele akor vermeye başladım.

------------------------------------

Fazla kısa olduğu için üzgünüm ama söz veriyorum bölümler uzayacak.