BATAKLIK

5°

Bölüm Şarkısı:
I'1l Be Good by Jaymes Young

______________________________________

Nobady cares unless you're
beautiful or dead

______________________________________

★Aria Kan★

Ryuuji şimdi o telefonun diğer tarafındaydı değil mi? Evet ordaydı. Başım dönüyordu. Noluyordu bana.

Beynim her geçen saniye kutudakileri istiyordu. Onları almalıydım. Onları alınca herşey bitecekti.

"Aria bak şuan oraya gelemiyorum ama sana yemin ederim. Gelicem tamam mı?" Dedi yalvaranbl ses tonu ile.

Elimdeki paketi iyice sıktım. Ve ifadesizce telefona bakıyordum.

Aoi ve Sea şuan bana dokunmuyorlardı. Çünkü daha kötü olacağımı biliyorlardı.

"Aria yalvarırım konuş." Dediğinde bütün herşey uçup gitmişti bende. Ne sinir kalmıştı ne de uyuşukluk.

"Aria lütfen!" Dedi.

Ben bir şey diyemiyordum. Kulaklarım çınlıyordu galiba. Çünkü kulaklarımda kısık çığlık sesleri vardı.

"Aria istersen biz gidelim. Ama utanmanız gerektirecek bir şey yok inan bana. Bak şimdi biz çıkıcaz sen sadece Ryuuji ile kalıcan." Dedi kırgın sesi ile.

Bu sefer ona baktım. Az önce dediklerimin üstüne beni hala düşünüyorlardı. Ben onları haketmemiştim hiçbir zaman.

Duyduğum kapı sesi ile etrafa baktım. İkiside çıkmışlardı. Ama telefonu yere bırakmışlardı.

Ellerimi alnıma götürdüm ve sıktım. Kafamı yerdeki parkeye koydum ve gözlerimi kapattım.

"Aria lütfen bana ses ver...Lütfen Aria." Çaresiz sesi ile telefondan bana sesleniyordu.

Ben ses vermeyince daha da endişelenmiş olmalıydı ki, sesi daha endişeli geliyordu.

Elimdeki pakete yerde bakıyordum. Artık bedenimi ayakta tutmaya gücüm yetmeyince sağ tarafa devrildim.

C şeklini alarak yatmaya başladım. Ağzımdan nefesler almaya devam ettim.

"Alma o boktan şeyi lütfen. Lütfen alma onu." Dedi.

O görmedi ama ben başımı olumsuz şekilde salladım.

"Almam lazım..." Diyerek mırıldandım. Ve yavaşça sırt üstü yatmaya başladım.

"Almam lazım...Onu alırsam herşey biticek. Bugün yaşadıklarımı unutucam." Dedim gözümden akan yaşla.

Ellerimin tekrardan titrediğini hissettim. Onu acilen almam lazımdı. Onu alınca herşey bitecekti. Nefesim yavaş yavaş kısık gelmeye başladı.

Zorlada olsa oturmayı başarmıştım. Başım çok kötü dönüyordu. Bacaklarımı hissetmiyordum. Nolmuştu onlara sanki beni taşımak istemiyorlardı.

Ellerim her geçen saniyede dahada titriyordu bu yüzden paket elimden düştü.

Nefes alamıyordum. Tişörtümü çıkardım sadece iç çamaşırım ile kalmıştım.

Ama hala nefes alamıyordum. Ölecek gibi hissediyordum. Biri boğazıma baskı yapıyordu sanki.

"Ryuuji." Dedim gözlerim kısık ama canım yanar bir şekilde.

"Efendim. Buradayım Aria. Buradayım." Dedi endişeli bir şekilde.

Onun bu sesi ile gözlerim kapandı ve kendimden nefret ettim. Onu bu hale getiren bendim. Sadece ben.