GECE GÜNEŞİ | +18

Veda

Bilmeniz gereken bazı şeyler var.

Şu geçirdiğim, bir nevi geçiremediğim bir sene hayatımın en zor dönemiydi. Bazen konuştum, bazen sustum. Çoğu zaman sustum, kendimi soyutladım hayattan.

Aylarca cehennem yaşadım. Öyle bir cehennemdi ki bu, hayatta bana iyi gelen tek yer bile iyi gelemedi. Uzaklaştım buradan, uğrayamaz oldum. İyi gelemedi, benim yaralarımı saramadı kitaplarım, karakterlerim.

Toparlandım mı, bilmiyorum. Toparlanabilir miyim, bunu da bilmiyorum. Hayat bana ne getirecek hiçbir fikrim yok. Bildiğim tek şey bu cehenneme alıştığım.

Artık cehennemde hayatta kalabiliyorum. Yaşayabiliyor, nefes alabiliyorum. Belki çok eksiğim, belki hep eksik hissedeceğim, ama bir önemi yok. Çünkü alışmayı öğrendim.

Ne eskisi gibi gülebiliyorum, ne de eskisi gibi hissettirebiliyor bana çoğu şey. Bir burukluk var, hiç kapanmayacak bir yaram var. Dikiş tutmayan bir yara bu. Ne olursa olsun geçmeyecek, kendini hep hatırlatacak bir yara.

Size çok şey borçluyum. Kitaplarıma da aynı şekilde. Bana iyi gelen tek şeydi burası. Ve teşekkür ederim, her şey için.

Devam edecek miyim.

Evet, edeceğim. O yaramla yazacağım artık cümlelerimi. Belki hissedeceksiniz, belki anlayacaksınız, belki de okuyup geçeceksiniz. Bilmiyorum.

Yaşadığım cehennemde çok şey kaybettim. Burası da öyle oldu. Hayallerimi, hedeflerimi, umutlarımı çok şeyi. Yetişemedim. Yapamadım. Devam edemedim. Aksattım. Toparlayamadım. Belki bir daha hiç eskisi kadar okurum olmayacak. Bunu da bilmiyorum.

Bir senede beş bölüm yazmışım buraya. Bir senede, beş bölüm. Bir sene. Beş bölüm.

Üzgünüm.

Yapamadım.

Başaramadım.

Bilmenizi istedim. Yaşadığım cehennemi, çektiğim acıyı, neden gittiğimi, ara ara gelip eskisi gibi olmayı umut ederek yazmaya çalıştığımı ama hiç devam edemediğimi. Hepsini. Bilin istedim. Bilmeniz gerek.

Gece Güneşi ve Kış Güneşi bitti.

Aklımda olan final bu değildi. Aslında Kış Güneşi son kitaptı ama o cehennemde bunu yapamadım. Farklılaştı. Evrilleşti. Ve ben onlara böyle veda etmeyeceğim. Edemem. Belki kızacaksınız. Belki okumayı bırakacaksınız. O kadar bekledik ama bu final bile değilmiş devamı varmış diyeceksiniz. Bunu da bilmiyorum. Tek bildiğim, yaşadığım bu cehennem yüzünden karakterlerimi bu şekilde ortada bırakamayacağım gerçeği.

Gece Güneşi'yle başlayıp Kış Güneşi'yle devam eden serimiz, Yakamoz Güneşi'yle son bulacak.

Evet. Son kitabımızın ismi Yakamoz Güneşi olacak.

Bu kitabı hemen paylaşmayacağım. Yapamam. Onları yaşadığım cehennemle öldüremem. Ben bu cehennemdeyken yazmaya çalışacağım, bitireceğim kitabı ve öyle göstereceğim size. İyi olduğumda. O cehennemden çıktığımda kavuşabileceğiz onlara.

Bakın diyeceğim size. İyiyim. Başardım. Ne zaman olacak bilmiyorum, ama olacak.

Olmak zorunda.

Olmalı.

Bilmiyorum.

Sizden burada ayrılıyorum, tekrar buraya geleceğime söz vererek.

Bir gün Yakamoz Güneşi'nde görüşmek dileğiyle.

Hoşçakalın.

Sizi çok seven yazarınız.

Sonanur