𝘓𝘢𝘭𝘦𝘤𝘪𝘬 𝘔𝘢𝘩𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴𝘪🌷

3.bölüm

Selammm uzun bir süreden sonra yine bizz biliyoruz çok uzun bir süredir bölüm atmıyorduk çok özür dileriz ama işte yine burdayız neyse neyse bölüme geçsek iyi olacak hadi iyi okumalar oy vermeyide sakın unutmayınn seviliyorsunuz muahhh muahhh💋

Ece Aslan'dan

Alp ile birlikte diğerlerinin yanından ayrılıp arabayı park ettiğimiz yere doğru ilerledik. Annem hemen gelmemi söylemişti, acil bir durummuş. Sesi endişeli geliyordu, Doğrusu içim içimi yiyordu, ne olduğunu merak etmiştim. Aklımdan bin bir türlü şey geçti. Ben düşüncelere dalmışken Alp'in konuşmasıyla irkildim.

"Ha? Ne? Bir şey mi oldu?" dediğimde Alparslan konuştu. "Diyorum ki, arabaya binmek gibi bir düşünceniz var mıdır, avukat hanım? Dalıp gittiniz de." Gülümsedim. "Hayır, yani evet, sadece kafam karışık biraz. Annemin sesi telaşlı geliyordu o yüzden.Alp bana doğru ilerlemeye başladığında yerimden kıpırdamayıp gözlerimi ondan ayırmadım. Yanıma geldiğinde elini omzuma yerleştirdi, destek verir gibi. Bu hareketi bile kalbimin ritmini bozmaya yetmişti.

"Her zamanki gibi yine her şeyi çok kafaya takıyorsun, güzelim. Oraya gitmeden ne olduğunu öğrenemeyiz değil mi? emin ol ki kötü bir şey değildir rahatla biraz ve eminim ki hala şu an bile kafanda bir şeyler kuruyorsun. Onları kurmayı bırakıp arabaya binersen oraya gidip ne olduğunu öğreneceğiz. Hadi, anlaştık mı?" Başımla onu onayladığımda gülümseyip arabaya doğru ilerledi. Allahım, bir insan nasıl bu kadar güzel bir gülüşe sahip olabilir ki? Bir dakika, bir dakika, ne o? Az önce bana "güzelim" mi dedi? Ah, kalbim sanırım yerinden çıkacaktı. Ben kendi kendime içimde savaş verirken Alp arabaya binmişti bile. Ben de hızlıca arabaya binip kemerimi taktığımda arabayı çalıştırmıştı.

{...}

25 dakikalık mesafe sonrasında varmıştık. Hızlıca kemerimi çözüp arabadan indim, hemen kapıya ilerleyip kapıyı çaldım. Alparslan'da
arabayı park ediyordu. Kapıyı babamın açmasıyla şaşırmıştım; babam bu saatte evde olmazdı. Babama sorgulayıcı gözlerle bakarken, babam gülümseyip konuştu: "Hoş geldin mavişim,hadi içeri geç," dedi. "Hoş buldum babacım"onu dinleyip ayakkabılarımı çıkarıp salona doğru ilerledim.

İçeride babaannemi görmemle şoke oldum. Babaannemler Rize'de yaşardı, beni gördüğünde gülümsedi, bastonundan destek alıp ayağa kalktı, bana yaklaşıp konuşmaya başladı: "Tütütü, su gibisun maşallah!Ne kadar da büyümüşsun, ne kadar da güzelleşmişsun! Ha ayni benum gençliğum, "Yüzümü elleri arasına alıp iki yanağımadanda öptü, ben de uzattığı elini öptüm." Uyy, nenesi kurban! Saa, nasilsun yavrum?"

"İyiyim, babaannem. İyiyim, seni gördüm, daha iyi oldum. Sen nasılsın?Dedem nasıl oda mı geldi getirmedin mi yoksa?" Benim arkamdan Alp geldiğinde babaannem konuştu: "Aha bu uşak da kimdur?" Bana dönüp konuşmaya devam etti: "Yavuklun midur yoksa?" Babaannemin söylediği şeyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Annem alttan alttan gülerken babam  gerilmişti. Alp ilk başta şaşırsa da halinden memnun gibiydi, pişmiş kelle gibi sırıtıyordu. Ben babaanneme dönüp durumu toparlamaya çalıştım: "Yok, tontonum, arkadaşım Alparslan, yavuklum falan yok benim." Babaannem gözlerini kısıp beni inceledi: "Haa, senun gözlerun başka, dudaklarun başka, konişiyi ama neyse, sonra konuşacağuz bu konuyi." Gülümseyip başımla onayladığımda
anneme döndüm:

"Annem, telefonda sesin telaşlı geliyordu, bir şey mi oldu?"dedeme mi bir şey oldu yoksa?iyi dimi" annem "yok kızım, sadece küçük bir şaka yaptık. Sana babannen sürpriz yapmak istedi, o yüzden yavrum."dediğinde içime su serpilmişti en azından kötü bir şey yoktu bakışlarım Alparslan ile buluştuğunda ben sana demiştim derecesinde bir bakış attı bana

Biz annem ve babamla konuşurken. Aniden başımı çevirdiğimde gördüğüm şeyle şok oldum; babaannem Alp’i almış yanına, omzuna masaj yaptırıyordu. “Babaanne, ne yapıyorsun çocuğa?” Babaannem maviş gözlerini bana çevirip konuştu . “Ne diyesun kızum, tüfekle vurmaduk ki uşaği, azicuk omzumi ovuşturdi.” Dayanamayıp kahkaha attım.