He is all that

H1

"Serieus nick alweer?" Ik knik
"Dit kan echt niet meer, je moet dit niet accepteren" nog steeds starend naar tafel die naast ons staat. "Ik dacht gewoon..." na een kleine stilte kijk ik hem recht in zijn ogen aan en ga veder met mijn opmerking "dat hij was veranderd, na de vorige keer". Het blijft stil tussen ons, allebei niet wetend wat we moeten zeggen.

Wat zal hij niet denken. Zijn beste vriendin word mishandeld thuis maar blijft toch bij hem. Mijn eigen man, ik dacht dat hij alles was. Alles ging goed tot op het moment dat Sam in ons leven kwam. Ons 4 jarig zoontje, mijn wondertje.  Ook al was de zwangerschap niet al te zwaar en had ik vrij weinig hulp nodig gehad, weet ik dat ik nu voorlopig geen kind meer krijgen. Vince en ik zijn nu al 5 jaar getrouwd.
Ik zou willen zeggen gelukkig getrouwd, maar dat is niet zo. Hij heeft me 2 uur gelden nog bijna verkracht. Hij was zo dronken dat hij zich niet kon in houden.
Dit speelt al een lange tijd, niemand weet hier van. De enige met wie ik hier over heb. Is met de persoon die nu recht tegen over me zit.
Matthy, Matthyas het lam.
Mijn beste vriend sinds de lagere school.

"Hoe is het met sam?"
Door deze vraag haalt matthy me meteen uit mijn gedachten. Als ik de naam sam hoor valt voor mij de wereld stil. Sam is het belangrijkste voor mij, altijd al geweest. "Hij is bij mam". Met een scheven lach kijk ik hem aan. "Als je ooit onderdak wilt kunnen jullie bij mij komen logeren." Geeft hij toe. Dat is lief van hem, want dat is wat ik nodig heb, even weg bij Vince. Ik wil niet zwak zijn, maar dat ben ik wel sinds ik met  Vince ben getrouwd. 5 jaar lang ben ik een zwak schaapje geworden, ik wil dat niet meer. Ik ben gewoon bang, ik weet waar Vince in staat toe is.

"Kom we gaan Sam ophalen"

**

"Mammaaa!" Hoor ik Sam roepen vanaf de andere kant van de hal. Hij komt op me afgerend. "Hey kleine jonge" ik til hem op en zet hem op mijn ene heup. "Ik ben niet klein, ik ben heeeeel groot" zegt hij terwijl hij zich groot maakt in mijn armen. Ik geef hem een klein tikje op zijn neus en daarna een kusje op zen voorhoofd. "Hey Matthyas, dat is lang gelden." Hoor ik mijn moeder zeggen, die nu ook inmiddels bij ons staat. "Dag Lisa, hoe is het met je?" Ze knikt als teken dat het goed met haar gaat. "En wat heb je samen met  omie gedaan?" Vraag ik aan het jongetje in mijn armen. "We hebben koekjes gebakken voor jou"  zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht.

Mijn moeder was ondertussen even naar de keuken gelopen om het zakje met koekjes aan mij te geven. Matthy staat nog altijd naast me en is druk in gesprek met mijn zoontje. "Jij moet er een proeven" wijst sam naar matthy. "Mag ik er dan eentje, want ze zijn toch voor jou mama?" Matthy kijk me even lachend aan en dan weer terug naar mijn zoon, die vol ja zit te schudden met zijn hoofd.