Ellerimi deri ceketime sokarak karanlık sokakta ilerlemeye başladım.Tam karşıdan esen rüzgar saçlarımı okşayıp geçiyordu.Çeketimin önünü açtım,nasıl olsa bana bir şey olmazdı.Sahili görünce adımlarımı yavaşlattım ve karşıya geçtim.
Genelde bu saatte pek insan olmazdı.Olduysa bile içmeye gelenler dışında geldiklerini görmedim.Bankların ilerisinde; bacaklarını kendine çekmiş ve kollarıyla sıkıca kendi sarmış bir kız oturuyordu.Tahminimce ağlıyordu,peki bu benim umrumda mıydı?
Bu saatte burada ne işi vardı pek bir fikrim yoktu.Bu kızların hepsi salak,ağlamak için gecenin bir yarısı buraya geliyorlar ve tecavüze uğramış bir şekilde eve geri dönüyordu.Bu mahallede olaylar böyle yaşanır.
İlerleyerek banka oturdum ve karşımdaki kızı izlemeye başladım.Yarım saat sonra birkaç sarhoş insan gelip kızı taciz etmeye çalışacaklardı.İlk başta eğlencesine izlerdim,olay kötüye gideceği zaman ise hepsi tek bir lafıma bakar ve kaybolurlardı.Kollarımı açarak kendime rahat bir konum aldım.
Dediğim gibide olmuştu,sarhoş birkaç insan gelmeye başlamıştı bile.Birisi kızın yanına oturdu ve ona temas kurmaya başladı.Diğeri ise karşısına geçti ve tahminimce kızı korkutacak şeyler söyledi.Kızın korkmuş vücudu geriledi,kaçmak için zaman beklemeye başladı.
Çocuk kızı yatırınca kötüye gidiş zamanının geldiğini anladım ve çocuklara seslendim.
"Dağılın!" karşıdaki iki sarhoş ilk önce baktılar sonrasında ise alayla güldüler.
"Lan sen kimsinde senin sözünde dağılacağız"kahkaha atmaya başladılar,onlarla birlikte bende.
Ayağa kalkarak onlara doğru ilerledim."Bilmem duydunuz mu?Bana her yerde Kıran derler."alayla gülümsedim.
Kızın üstünde olan çocuk bozulmuş bir ifadeyle kalktı ve bana bakmaya başladı.
"Abi özür dilerim"
"Siktirin gidin buradan"dediğimi ikiletmeden uzaklaştılar,ikiletselerdi sonunu biliyorlardı.
Kız ayağa kalkarak karşıma geçti ve gülümsedi.Donuk bakışlarımla bakmaya devam ettim.
"Sana nasıl teşekkür etsem azdır.Çok teşekkür ederim"kocaman gülümsemeyle bana baktı.
"Bir daha seni kurtaran ben olmayabilirim.Dikkat etsen iyi olur ufaklık"arkamı döndüm ve yürümeye başladım.Ben ilerledikçe arkamdan gelmeye devam ediyordu.
"Hey"durmadım ve yürümeye devam ettim.
"Sana diyorum baksana"salak kız.
"Ayımısın sen duymuyor musun?"
"Hayvan!"boş sokakta sesi yankılandı.Geriye döndüm ve ona ilerleyerek boynunu sıktım ve hemen yanındaki duvara yapıştırdım.
"Ne dedin sen!"yüzüne doğru eğilerek bağırdım.
"Beni tanımadığın açıkça belli"karşımda suratı morarmış kıza baktım.
"Kıran dersen sana anlatırlar.Ve ben bu dünyada bulaşmak istediğin son kişiyim anladın mı?"
Kız başını salladı.Elimi çektim ve onun yere doğru kaymasını izledim.Ben görevimi yapmıştım,geriside ona kalmıştı.
YOU ARE READING
KIRAN KARAN'A
HumorSert mizaçlı bir çocuk ve ona aşık olan aptal bir kız.Çocuk defalarca kalbini kırsa da birbirlerinden kopamayan iki ayrı insan.Yarı sövmeli,yarı küfürlü bir hikaye.Arada dramı da var tabiki.Eğer bu iki insanın hayatını okumak istiyorsan boş yerlerim...
