Boğulacak rıhtımın
en mavisinde,
kahkahayla gülecek
eski ruhların esiri olan
martılar;
kulaklarında yankılanacak sesleri
ben ölene kadar.
Bir daha doğmayacak gün
hayatının tepelerinde,
batacak sonsuzluğun bataklığına;
yapışacak ayaklarına çamur,
kurtulamayacaksın sonunda.
Bendine sarfettiğini sandığın
her bir sözü hançer niyetine
sapladın boynuma;
artık öleceğim sonunda.
Sana kıyamayan ruhuma da
âh edeceğim yâ!
Ebediyete bulaşacak
kanlı yazgım sonunda;
sana hesap soracak
rabbin huzurunda.
Dökülecek yalanlarından
süzülen yaşlar göğünden
fakat nâfile
elbette ruhun
hapsedilecek
sonunda.
Yıldızları kazıyacağım
ruhuna ve hep beni
hatırlayacaksın
darağacında,
kanlı perçemlerin
boğazını kestiğinde
yani sen
kendi ölümün
olduğunda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
asılı yıldızlar arasında parçalanan düş.
PoetryÜzülme! Gün söndürürken ışıklarını; biz parıldayacağız hiçliğe doğru. Asla, görünme! yadırgarlar bizi, sürerler güneşin bayık bakışına doğru.
