Ο κολλητός του αδερφού μου

Μία ωραία μέρα

Μόλις ακούω το ξυπνητήρι το κλείνω αμέσως πόσο σιχαίνομαι αυτόν τον ήχο

Χωρίς να δώσω άλλη σημασία γυρνάω μεριά αλλά φυσικά θα άρχιζε να φωνάζει η μαμά μου

Μαμά"Σία κατέβα κάτω"λέει φωνάζοντας

Τοποθετώ το μαξιλάρι στο κεφάλι μου για να μην ακούω της φωνές αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια για εμένα και ανοίγει η πόρτα

Άρης"Αν δεν κατέβεις θα έρθεις με τα πόδια σχολείο"

Σία"Γιατί με μισείτε τόσο"λέω κλαψουρίζοντας

Άρης"Άντε σήκω"

Σία"Δεν θέλω να πάω σχολείο"λέω βγάζοντας το ζεστό πάπλωμα από πάνω μου

Άρης"Ούτε εγώ αλλά τι να κάνουμε"λέει κλείνοντας την πόρτα

Αντίο κρεβατάκι μου θα τα πούμε το μεσημέρι πάλι

Τι συγκινητικό

Εσύ γιατί υπάρχεις είπαμε;

Για να σου κάνω την ζωή καλύτερη

Ως τώρα μου την κάνεις χειρότερη

Ει πόνεσε αυτό

Μάντεψε, δεν με νοιάζει

Θυμάσαι που στην πρώτη γυμνασίου έπεσες από τα σκαλιά και γελούσαν όλοι

Σου έχω πει πόσο σε μισώ

Με αυτήν την σκέψη χτυπάω με το χέρι μου το μέτωπο μου

Τι ντροπιαστική στιγμή δεν θέλω να την θυμάμαι

Αφού πάω στην ντουλάπα περνώ ένα μαύρο τζιν καμπάνα και ένα ροζ πουλόβερ και το μαύρο μου μπουφάν

Χτενίζω τα μαλλιά βάζω μερικά κοσμήματα ψεκάζομαι με άρωμα και κατεβαίνω κάτω

Σία"Καλημέρα"

Μπαμπάς"Καλημέρα έτοιμη για σχολείο"λέει κατεβάζοντας την εφημερίδα

Σία"Ου ναι δεν βλέπεις"λέω και γελάει

Σία"Η μαμά?"

Μπαμπάς"Στην εξώπορτα με τον Άρη"απαντάει και πίνει λίγο από τον καφέ του

Μόλις βάλω τα παπούτσια πάω στην εξώπορτα

Μαμά"Δεν θα τρέχεις, θα προσέχεις, θα σταματάς στα φανάρια,θα οδηγάς προσεκτικά. Δεν θα κάνεις κόντρες και ότι γίνει πάρε μας τηλέφωνό"λέει ανησυχητικά

Άρης"Ναι ρε μάνα ξέρω"

Σία"Πάμε"

Άρης"Ναι"