Alfa'nın Kapatması

24. Bölüm

Jasper

Abim büyük olduğu için sürünün başına o geçti. Asla alfa olmak gibi bir hayalim yoktu. Ben özgürlüğü seven sorumluluk istemeyen biriydim ama artık ruh eşimi bulduğuma göre sanırım bazı sorumluluklar almam gerekiyordu.

Evin küçük yaramaz çocuğu bendim. Üniversiteyi bitirmem altı yılımı aldı.
Abim her zaman beni koruyup kolladı paradan yana hiç yokluk çekmedim.

Bir kaç insan sevgilim oldu ama ciddi ilişkiler değildi. Bir gün ruh eşimi bulacağımı biliyordum.
Aşkı sevgiyi bir insan da bulmam mümkün değildi. Onlara dokunmak sadece ihtiyaçlarımı karşılıyordu ama ruh eşime dokununca tamamlanacaktım

Abimle oturma odasında oturuyor eşlerimizi bekliyorduk. İyice acıkmıştım bu kadınların hazırlanması neden bu kadar uzun sürüyordu.
Biraz sonra enfes kokusu burnuma doldu.
Önde lunamız vardı. Luna abimin yanına geçerken Elena tüm güzelliği ile kapıda duruyordu.

Güzel olduğunu biliyordum ama resmen bir kaç dokunuşla afete dönüşmüştü.
Üzerinde ki beyaz elbise mavi gözlerini ortaya çıkarmış makyajla bir bütün olup harika bir görsel şölen sunmuştu.
Oturduğum yerden kalkıp yanına gittim elimi çenesinin altına koyup göz göze gelmemizi sağladım.

Elena çekingen şekilde duruyordu.
Elimi çenesinden çekip elini avucumun içine alıp üzerini öptüm.

"Çok güzel olmuşsun"

Elena hafif tebessüm ederek

"Teşekkür ederim" dedi

"Burda aile var"

Abimin dalga geçmesi ile kendime geldim ve abime bakıp tek kaşımı havaya kaldırdım

Luna abimin eline vurup ayağa kalktı ve abimi de kaldırdı

"Hadi yemeğe sonra baş başa kalırsınız, ayrıca bizden utanmayın abin şaka yapıyor oda böyle bir dönemden geçmişti değil mi aşkımm"

Abim öksürüp luna'nın sorusunu geçiştirdi

"Bende öyle düşünmüştüm kocacığım"

Luna abimi sürükleyerek mutfağa götürdü.
Bende elimi Elena'nın beline attım ilk irkilsede  sonra tepki vermedi birlikte mutfağa geçip masaya oturduk.

Yemek çok güzel geçmişti sürekli gözüm Elena'ya kaydı. Bu kızın hizmetçi olduğuna emin miydik? Çünkü tam  hanımefendi gibi bir havası vardı. Yanlız kalınca onunla her şeyi konuşup nasıl bir hayat yaşadığını kesinlikle soracaktım.

Eva'dan

*Ayaklarım beni bir yere sürüklüyor bir süre dirensemde engel olamıyorum. Sonunda kendimi serbest bırakıp ayaklarımın beni götürdüğü yere yürümeye başlıyorum.
Bir süre yürüdükten sonra arkası bana dönük bembeyaz arkasında ara ara turkuaz renklerin olduğu bir kurt görüyorum.

Kurt yavaşça bana dönüyor ve tüyleriyle aynı renk olan turkuaz rengi gözleriyle gözlerime bakıyor.
İlk defa böyle bir kurt gördüğüm için ağzım hafif aralık onun büyüsüne kapılıyorum.
Dişi kurt da gözlerini kırpmadan beni izliyor.

Kendime gelip ilk şaşkınlığı üzerimden atıyorum

"Sende kimsin?"

"Ben senim"

"Nasıl yani?"

"Ben senin kurdunum adım Lupa"

Gözlerim şaşkınlıkla büyüyor bu kadar güzel ve farklı bir kurt benim kurdum muydu?

"Sen gerçekten benim kurdum musun?"

Lupa gözlerini hiç ayırmadan bana bakıyor

"Evet" diye cevap veriyor

Gözlerimden yaşlar akmaya başlıyor

"Bu zamana kadar nerdeydin Lupa sana ne kadar ihtiyacım olduğunu tahmin bile edemezsin"

Lupa üzgün gözlerle bana bakıyor

"Ben 15 yaşından beri sana ulaşmaya çalışıyorum Eva ama yemeklerine yada ekmeğine koyulan ilaçlar yüzünden bir türlü sana ulaşamadım çok üzgünüm"

Üzüntüsü gözlerinden okunuyor

"Anlıyorum peki bundan sonra ne olacak"?

"İlaç bir aydan fazladır vücudunda olmadığı için rüyana gelebildim. Lütfen vücudunda değişiklikler olduğunu hissedince beni kabul et"

"Edeceğim"

"Şimdi gitmem gerek lütfen uyanınca beni unutma"

"Gitme"  diye çığlık atmaya başladım

Görüntü yavaş yavaş kaybolurken ağlamam çoğaldı ve sıçrayarak uyandım.
Bir süre kendimi toparlamaya çalıştım ve elimi yüzüme attım gerçekten ağlamıştım

"Lütfen en kısa sürede gel Lupa"