After The Bitter End

ΛΕΞΕΙΣ

POV : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

«Σκάσε!», φωνάζω μόλις ξανά χτυπάει το ξυπνητήρι. Αμέσως το αρπάζω και το πετάω στον απέναντι τοίχο. Είναι το τρίτο που σπάω όσο καιρό είμαι εδώ. Φροντίζει όμως η νέα σύζυγος του πατέρα μου να μου παίρνει καινούριο κάθε φορά. Έτσι μπορεί να δείξει την υποτιθέμενη αγάπη της για μένα.

Τάχα μου βρίσκομαι εδώ για διακοπές και πρέπει να ξυπνάω από τις εννιά το πρωί για να παίρνω πρωινό με τους άλλους. Μεγάλη μαλακια αυτό. Μακάρι να μπορούσα να φύγω από χθες κιόλας. Μόλις τελείωνε το γλέντι, να έπαιρνα το πρώτο αεροπλάνο για το νησί. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να μείνω και αυτήν την βδομάδα. Έτσι ήταν η συμφωνία.

Σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο. Ρίχνω παγωμένο νερό στο πρόσωπο μου και μετά πλένω τα δόντια μου. Δεν έχω καμία όρεξη να κάνω από τώρα ντουζ. Οπότε κατεβαίνω αμέσως κάτω. Άντε να φάμε πρωινό για να τελειώσουμε για σήμερα.

«Καλημέρα γιε μου», μου λέει μόλις μπαίνω στο σαλόνι. Έχουμε επίσημο πρωινό στην τραπεζαρία.

Δεν απαντάω τίποτα. Πηγαίνω και κάθομαι στην θέση μου. Αναγκάζομαι να τον δω να αλείφει φρυγανιές με μαρμελάδα στην νέα του σύζυγο. Απλά αηδιαστικό. Στην μητέρα μου δεν έκανε ποτέ πρωινό. Του έκανε η μητέρα μου ή η υπηρέτρια μας. Κι αν αργούσε να του το ετοιμάσει η μητέρα μου, της φώναζε. Της φώναζε πολύ.

«Συνήθως μετά τον γάμο δεν πάνε τα ζευγάρια ταξίδι του μέλιτος;», τους ρωτάω ενώ γεμίζω μια κούπα με φυσικό χυμό πορτοκάλι. Όντως τώρα δεν θα έπρεπε να φύγουν; Να πάνε αυτοί το ταξίδι τους κι εγώ να γυρίσω σπιτάκι μου. Στην Ειρήνη μου.

«Θα πάμε τον Ιούλιο. Μόλις φύγεις εσύ, θα φύγουμε κι εμείς για Παρίσι». Μόλις ακούω τον προορισμό τους με πιάνουν τα γέλια. Δεν είναι κακό που θα πάνε Παρίσι αλλά συνήθως το διαλέγουν για προορισμό τα πιο νέα ζευγάρια. Όχι οι γέροι.

«Αν θέλετε φεύγω αύριο κιόλας για να φύγετε κι εσείς», τους λέω και αυτή τη φορά γελάει ο πατέρας μου. Μάλλον το βρήκε αστείο.

«Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκανε;», με ρωτάει αυτή. Τολμάει να μου μιλάει κιόλας. Τελικά έχει μεγάλο θράσος.

«Φυσικά και βγήκανε. Έχει περάσει τόσος καιρός που τελείωσαν οι εξετάσεις», της απαντάω. Σαν καθηγήτρια θα έπρεπε να το γνωρίζει. Μέχρι και υποδιευθύντρια ήταν στο σχολείο μας.

«Ο γιος μας διέπρεψε για μια ακόμα φορά, Νικολέτα», της λέει με ένα χαμόγελο που δείχνει περηφάνια. Μα τι είπε; Είπε μόλις ο γιος μας; Νομίζει ότι είμαι γιος της; Ή ότι θα την δεχτώ ως μητριά μου;