Herkesin dünyası kendisinin sığabileceği kadardır. Oysa ben o küçücük dünyama neleri sığdırdım,bir bilsen...
Acı, hüzün, hayal kırıklıkları...kaldım işte onlarca acının altında.
Ben kendi dünyama sığamadım!
Mutluluklarım çalındı!
Ve ben sanki borçluymuşum gibi her defasında kalan boşlukları, umutları, çocuksu hayallerimle doldurdum, yenildim.!
Ve yenildikçe yaramaz bir çocuk gibi daha da hırslandım...
Gözyaşını biriktirdim haznemde.
Artık taşıdığım torbaların içinde "umut" yok...
Kabuslar var sadece.
Kabuslar diyorum hala ne acı!
Benim gördüğüm her şey senden ibaret...
Ben gözlerimi kapattığımda değil açtığımda kabus görüyorum.
Evet ben yenildim.
Yokmuşları ezberledim, varlığımdan ödün vererek...
