Gerçek Ailem/Erkek Versiyonu

28.Bölüm

(arkadaşlar psikolog  yeri biraz uzun olucak aren basit şeyler yaşamadı o yüzden uzun geri kalanı efsun işkence bölümü iyi okumalar)

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

AREN'DEN

Doktorun yanından çıktıktan sonra bu seferde psikoloğa gidiyorduk adamın yari biraz hastaneye ters düşüyordu yarım saatin sonunda vardık.

Asistan: buyurun

Babam: randevumuz vardı erdeniz bey ile

Asistan: Erdeniz beyin şuna hastası var 10 dk şöy bekleme yerinde bekleyin efendim

Babam: tabi

Dedi ve oturma yerine oturduk buraya gelene kadar korku yoktu ama buraya gelince içimde korku oluşmuştu babama sarıldım o da bana sarıldı ve saçlarımdan öptü

Babam: korkma babam istersen bende girerim

Ben: gerçekten mi?

Babam gülümseyip

Babam: gerçekten minik oğlum

Bu sırada Asistan geldi

Asistan: efendin Erdeniz bey sizi çağırıyor

Ayağa kalktık Asistan kadın kapıyı çaldı ben babamın arkasına geçtim

Erdeniz: hoş geldiniz kenan Bey

Dedi arkasında ki beni görmemişti adam babama baktı

Babam: oğlum hadi bir şey sadece seninle konuşucak korkma hem ben varım yanında

Babamın arkasından çıktım erdeniz bey bana gülümsedi

Babam: kalmam da sakınca yok değil mi

Erdeniz: yok kenan Bey kalabilirsiniz şöyle oturun

Dedi ve gösterdiği yere oturduk

Erdeniz: Ne içersiniz

Babam: ben bir şey almayayım

Erdeniz: peki sen bir şey istemisin çekinmeden söyle

Ben: yok istemiyorum

Erdeniz: uzun bir konuşma olucak ama

Ben: tamam çikolatalı süt varsa neden olmasın

Erdeniz: güzel seçim

Dedi ve asistanını arayıp çay ve çikolatalı süt söyledi

Erdeniz: evet Aren biraz eskiye gidicez nasıl bir çocuktun

Ben: sessiz bir çocuktum kimse ile konuşmazdım

Erdeniz: hm peki şimdi bana Yetimhanede yaşadıklarını ve okuda yaşadıklarını

Ben: dediğim gibi sessiz bir çocuktum o zamanlar yaşı 50ler de olan bir kadın müdür vardı o bana çok iyi davranırdı beni bahçede oynayan çocukların arasına katmaya çalışırdı hep bense hep uzak dururdum sonra o Yetimhane müdürü kalp krizi geçirmiş ve ölmüş onun yerine çocukları sevmeyen bir erkek müdür geldi. İlk başlarda bir şey yoktu ama

Duraksadım

Erdeniz: ama ne değişti Aren

Ben: rahatsız etmeye başladı birden sürekli beni odasına çağırmaya başladı konuşmadığım için sinir oluyordu bazen bu yüzden bağırırken bazense sert bir tokat vuruyordu bazende elleri kalçama gidiyordu ben büyüdükçe tacizleri arttı okula başlamam ile azalmıştı ama bir gün gece gelip ağzımı kaptı bodrum kata götürdü ve dakikalarca bana dokundu dinlemedi beni zaten en fazla 10 dk ağzımı bir bez parçası ile kaptı 1 hafta sonra bu olay ortaya çıktı eskiden kimsesiz olduğum için zorbalayan insanlar o zamanda iğenç insanmışım gibi bakmaya başladı kendi aralarında konuşurken duydum anneleri o kirli sakın onunla arkadaş olmayın demiş. 1 ay böyle geçti sonra savaş ve emre ile tanıştım okul toplantısı vardı çocukların anneleri biz okulda o çocuğu istiyoruz demişler ikisinin babası tabi sinirlenmiş ya sizin çocuğunuz aynı şeyi yaşasaydı demiş