"And the words i most regret are the ones i never meant to leave."
Wat als jij en je vrienden groep één grote droom hebben; een bekende band worden. Ze delen een passie van muziek maken, en willen dat graag hun baan maken. Alleen zijn er weinig die...
Normaal gesproken gaat de woensdag snel voorbij aangezien die maar drie uurtjes les heeft, plus een pauze om één uur. Maar vandaag voelde deze dag zo lang aan. Door het weinige slaap dat die heeft gehad, in de combinatie met wiet wat je al zo ontiegelijk moe maakt leek de tijd alleen maar langzamer te gaan.
Elke keer als die naar de klok keek op de muur waren er voor zijn gevoel al tien minuten verstreken, maar in werkelijkheid was het maar één minuut.
Naast dat zat die met niemand van zijn vrienden om ze of allemaal in een andere leerjaar zitten, alleen Koen zit in de zelfde maar die doet een hoger niveau. Dit liet het nog langer aan voelen.
Gelukkig was het eindelijk 14:15 en kon die eindelijk naar huis gaan, of nou ja Koen zijn huis samen met Matthy.
Bij zijn kluisje aangekomen ziet die Matthy al staan, Matt heeft Engels laatste uur en die leraar laat je meestal al wel wat eerder gaan.
"Hey, beetje overleefd vandaag?" Vraagt Matthy, zijn telefoon opbergend zodra die door heeft dat Robbie er is.
De brunet haalt zijn schouders op. "Mja, ging wel. Ben alleen echt ontiegelijk moe." Geeft hij toe.
Matthy knikt begrijpend, zijn modhoeken krullen een beetje omhoog. "Vind je het gek? Mongool. De hele nacht niet hebben geslapen en dan nog wiet hebben gerookt. Was dan op zen minst voor hasj gegaan, dat maakt je niet zo heel moe in iedergeval."
Robbie rolt zijn ogen terwijl die zijn kluisje opent en zijn jas er uit haalt. "Ja, dat snap ik ook nog wel, laten we gewoon gaan."
"Oké, kleine. Je hoeft niet boos te doen op mij, ik heb je niks misdaan." Matthy houd zijn handen op alsof die zich overgeefd.
En hoe wel hij weet dat Matt momenteel een grap maakt, hoort hij aan zijn stem dat niet alles gelogen is. Misschien kwam hij iets te boos over.
"Sorry," Zucht hij. "Je weet hoe ik word met weinig slaap. En de kater waar mee ik een halve dag heb meegelopen was ook niet erg aangenaam."
De lange blonde jongen glimlacht geruststellend naar zijn beste vriend. "Dat is oké, Rob. Dat snap ik. Laten we gewoon de fietsen pakken en naar Koen gaan."
Robbie stopt met lopen als het besef komt. Hij was niet hier vannacht, hij is met de bus gekomen.
"Wat? Waarom staan we stil?" Matthy stopte ook met lopen, meteen had die door dat Robbie niet meer naast hem liep.
"Ik was vanaf Eindhoven rechtstreeks hier heen gegaan, ik ben niet langs huis gegaan, dus ik heb geen fiets bij me."
Matthy haalt zijn schouders op. "Kom, ik speel je taxi wel."
Robbie kruist zijn armen voor zijn borst. "Een fiets-taxi?"
Hij rolt zijn ogen, Robbie's pols beet pakkend om hem mee te trekken naar de fietsenstalling. "Ik heb nooit gezegd dat het een luxe taxi was."
"Had ik wel verwacht van het Lam taxi services."
"Ja, ja. Loop nou maar gewoon mee en bek dicht of je mag lopen." Antwoord Matthy.
"Dan pak ik gewoon de bus." Grijnst Robbie, denkend dat die zojuist iets heel slims had gezegd.
"De dichtsbijzijnde halte bij Koen's huis is nog minstens vijftien minuten lopen, kwibus." Antwoord Matthy zonder om te kijken.
"Oh, ja. Ja nee dan ga ik liever mee met Matthy's taxi, ja. Maar loop even wat langzamer, wil je? Ik heb kleine benen!"
Na nog wat gekibbel zijn ze dan eindelijk bij de fietsenstalling aangekomen, Robbie volgt Matthy gewoon aangezien Rob niet weet waar hij vannochtend zijn fiets heeft neergezet.
"Welkom bij uw taxi." Matthy wijst naar zijn fiets alsof het een hele mooie auto is.
Robbie grinnikt terwijl die hem een applausje geeft.
Matt stapt op zijn fiets en trapt op een langzaam tempo. "Spring maar achterop bij mij! Achterop mijn fiets!" Zingt Matthy, over zijn schouder heen kijkend naar de brunet.
Robbie schud lachend zijn hoofd voor die een sprintje trekt en achter op de fiets springt.
Zodra Matthy het extra gewicht voelt bij zijn bagagedrager versneld die het tempo.
Rob wikkelt zijn armen om Matthy's middel heen, zijn wang laat die tegen Matthy's rug aan leunen.
Er word niks gezegd tussen de twee onderweg naar het huis van Koen, maar de stilte is niet onaangenaam.
Het is juist even fijn, Robbie kan de stilte wel even gebruiken na al het geschreeuw van gisteren.
Ook voor Matthy is de stilte erg fijn, Matthy kan niet zo goed tegen prikkels, en op school krijgt die er altijd veel tegelijk, dus door hier gewoon eventjes in stilte te fietsen doet hem goed.
Uiteindelijk komen ze aan bij de garage, Matt remt af en zodra de fiets op een redelijk langzaak tempo gaat springt Robbie er van af.
Matt zet zijn fiets op slot en samen lopen de twee de garage in. Robbie haalt een hand door zijn haar. "Klaar zetten dan maar?"
"Nou, ik zat er eerder aan te denken dat jij even op die bank moet gaan liggen en nog wat slaap pakken." Antwoord Matthy, hij had met de andere jongens al afgesproken dat die Robbie nog effe zou laten slapen, aangezien ze allemaal zagen hoe moe Robbie was op school.
"Maar we hadden de andere beloofd alles al klaar te zetten." Als er één ding is wat Robbie haat is het wel je beloften niet na komen.
"We moeten zoizo wachten tot Miel er is, we hoeven het niet nu al klaar te zetten. Ga gewoon even een uurtje liggen, ja? De andere jongens wilden ook dat jij nog even ging bij slapen voor je straks achter je drumstel in slaap valt."
Na nog wat aandringen is het Matt gelukt Robbie over te halen en ligt de kleine Brabantse jongen op de bank te slapen. Zodra die ging liggen en zijn ogen sloot was die meteen weg.
Zachtjes glimlacht Matthy terwijl die naar de brunet kijkt voor die zichzelf dwingt weg te kijken en inplaats daar van zijn telefoon tevoorschijn haalt om zo wat tijd te doden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
