Benim Yazgı'm Ol

1: Yazgı GÜNAY

Ben Yazgı..Yirmi altı yaşına kadar ailesinin esareti altında yaşamış ,özgürlüğü , hakları , çalışıp

kazandığı bütün paraları elinden alınmış bir genç kızım..Bu yaşta hayattan bıkmış , hiçbir 

ümidim kalmamış sırf yaşamak olsun diye yaşayan biriydim.Bir nevi yaşayan ölü gibiydim.
Sağlık olsun gerisi önemli değil derler ama sağlık kadar evin içinde ki huzur ,mutlulukta çok 
önemli..Maalesef bu benim ailemde yok , ailemde olmadığı için bende de yok.

Bundan yaklaşık yedi ay önce yine hiç olmayacak bir konudan dolayı gece yarısı da olsa

huzursuzluk baş göstermişti. Ve bende ipler kopmuştu, dönüşü olmayan bir yola girdim, artık 
dayanamayıp ailemi terk ettim.

Pişman mıyım?

Hayır...

Çünkü ben haklarım,özgürlüğüm,hayatım en önemlisi huzurum için ailemi terk ettim.

Eskiden beri tanıdığım bir arkadaşıma sığındım ama arada kilometreler bile olsa aile baskısı 
peşimi bırakmadı..Ve buradan da gitmek zorunda kaldım...Bir kaç ay tanıdık birinde ikamet 
ettim ama orada da ben rahat olamadım ve iş bulamadım.Ne kadar bu durumdan rahatsız 
olsam da yine sevdiğim bir arkadaşıma sığınmak zorunda kaldım.Yedi ayın sonunda biraz da 

olsa huzuru buldum , iş buldum artık çalışıyorum.İş yerim oldukça 

büyük ve tanınan bir market ,reyon görevlisiyim biraz ağır ama işimi seviyorum , 
memnunum..Sonunda kendime ait bir salon , mutfak ve yatak odasından oluşan küçük , şirin bir 
daire buldum.Evimin olduğu mahalle öyle çok büyük ve çok fazla apartmanlardan oluşan bir yer 
değil..Çok gelişmemiş,samimi herkesin birbirini tanıdığı , bir bakkalı , manavı ve erkek kuaförü 
olan güzel bir mahalle..Şimdiden burayı sevdim...Günlerim işimden arta kalan zamanlarda 
elimdeki ufak miktardaki paramla yavaş yavaş evime eşyalar almakla geçiyor.Son olarak 
mutfağım için bir kaç eşya için alışverişe gittim , dönüşte hiç beklemediğim bir durumla 
karşılaştım.Karşıdan gördüğüm kadarı ile serseri tipli , kendini beğenmiş havasıyla evimin 
girişinde bekleyen genç bir adam..

- "Çekilir misiniz lütfen !"

- "Neden ?"

- "Çünkü evim burası."

- "Hmm buyrun hanımefendi.." Dedi.

Çantamdan anahtarımı çıkardım , hızlı hızlı kapının kilidini açtım.Hemen içeri girip kapıyı 
içeriden iki kere kilitledim.Ne garip biriydi ve ne kadar garip bir durumdu ,doğrusu biraz 
korktum.Daha arkamı dönmüştüm ki kapı çaldı ve olduğum yerde taş kesildim , damarlarımın 
içinde akan kanın durduğunu sandım bir an , hareket etmeyi bile unuttum ta ki ;- "Yazgı kızım kapıyı aç, ben Hacer teyzen " , 
diyen sesi duyana kadar.Hacer teyze üst komşum , taşındığımdan beri çok yardımını gördüm.Hiç 
evlenmemiş tek başına yaşayan tonton teyzem benim.

- "Ahh Hacer teyzem geldim, açıyorum."
Hareket edebilmeyi akıl edip gidip kapıyı açtım.-"Kızım neredesin ,neden açmıyorsun , korkuttun beni zaten evin önünde o serseri çocugu 
gördüm , korktum.İyisin değil mi sataşmadı birşey yapmadı değil mi kızım."
-"Bir nefes al teyzem gördüğüm gibi iyiyim , sataşmadı , birşey de yapmadı.
Kimdi o ? 
Neden kapının önündeydi ? Açıkcası biraz ürktüm Hacer teyze."

-"Mahallenin serserisi işte.Heryerden çıkar öyle kendini beğenmiş serseri."

-"Hmm neyse teyzem ben kendimi korurum merak etme sen.Hadi gel sana çay yapim."

--------******------

Ne kadar geç yatarsam yatayım erken kalkmayı seviyorum gerçi iş için kalktım ama olsun.Yine 
uyanır uyanmaz rutin işlerimi hallettim ve yatak odama geçip dolabımı açtım.Ne giyeceğime 
karar vermek benim için çok zor , sanırım ikizler burcu olmamda da bunun etkisi 
var.Dolabımdan koyu lacivert bir kot ve ona uygun renkte bir gömlek çıkarıp giydim , saçlarımı 
sıkı topuz yapıp kahküllerime şekil verdim son olarak parfümümü de sıkıp odadan 
çıktım.Anahtarımı ve çantamı alıp evden çıktım ne olur olmaz diye kapımı iki kere kilitledim.İş 
yerim çok uzak değil iki üç dakikaya gidebiliyorum ama bu kadarcık kısa sürede bile bir gariplik 
hissettim.Bütün günün yoğunluğu ve yorgunluğu ile günüm bitti hemen kendimi eve atmak 
istiyordum , iş yerinden çıkıp yola koyuldum.Ama sabah hissettiğim o garip his yine içime doldu 
sanki takip ediliyordum.Biraz ürkerek ama yine de etrafıma bakındım kimse yoktu.Eve gelip 
kapımı açtım arkamı dönüp son kez etrafa baktığımda birinin son anda saklandığını gördüm.