ASİ (GxG)

29

Canlar, merhaba.
3 gündür çok hastayım o yüzden girip de bölümü atamadım kusura bakmayın.
Normalde finalimiz geçen bölümdü ama uzatmamı, biraz daha normal Damla ve Bilge'yi okumak isteyenler oldu. Bir kaç bölüm daha uzatacağım o yüzden. 3-4 bölüm belki.
Haftaya ASİ bitmiş olacak ve vize dönemi geldiği için işlerim yoğun, sıradaki hikayemize Kasım sonu gibi başlayacağız. Onları da çok seveceğinize adım gibi eminim.
Seviliyorsunuz, S.B.B.

~

Yatağında huzursuzca dönüp durmaktan başka bir şey yapmamıştı. Gözlerini kapattıkça Bilge'nin acı çeken halleri aklına geliyordu, yanında kimse yoktu ve kendi adını sayıklayıp duruyordu. Ama hep yalnızdı.

Gözlerinin içine baka baka yalvaran hali hiç gözünün önünden gitmiyordu. Kim bilir o verdiği karardan ne kadar pişman olmuştu, nasıl korkmuştu?

"Ne yapıyorum ben ya?"

Yatağından çıktı ve saatin kaç olduğuna bile bakmadan, üzerinde ne var yok umursamadan arabaya atlayıp Bilge'nin yanına gitmeye karar vermişti.

Bilge kendince bir seçim yapmıştı evet aptalcaydı ama yine de bu daha da yalnız kalması gerektiği anlamına gelmiyordu.

Asla atmadığı için seviniyordu evinin anahtarını. Sessizce kapısını açtı ve karanlık salonda telefonun ışığıyla ilerlemeye başladı. Tahmin ettiği gibi Bilge koltuğa kıvranmış uyuyordu.

Kaşları çatıktı ve kendine öyle sarılmıştı ki gerçekten büyük bir acıma duygusu hissetti Damla. Parmağını götürerek kadının çatılı kaşlarını düzeltmeye çalıştı ama Bilge hemen uyanmıştı daha o dokunmadan. Birden kızı karşısında görünce ürkmüş ve çığlık atmıştı, Damla koşarak gidip ışığı açtığında Bilge derin nefesler almaya çalışıyordu.

Kıyamam, nasıl korkutmuşum.

"Damla ödümü kopardın. Ne yapıyorsun bu saatte?"

"Bir şey unuttum da, seni de uyandırmak istemedim anahtarla girdim." Deyip elindeki anahtarı gözünün önünde salladı.

"Ne unuttun, bulabildin mi?"

"Evet, bunu unutmuşum." Dedikten sonra Bilge'nin yanına çökmüştü ve daha ne olduğunu idrak edemeden özlediği dudaklara kavuşmuştu.

Bilge tepki veremeyecek kadar şaşırdığı için kendine kızıyordu ama bu aylar sonraki dokunuşu ilaç gibi gelmişti. Kısaydı, ama sanki gücünü toparlamasına doping etkisi yapacak gibiydi.

"Bilge."

Damla'nın nefesini yeniden dudaklarında hissedebilmek için o kadar beklemişti ki. Nasıl aptallık edip bu kızdan ayrı kalabilmişti?

"Bunu özlemişim." Diye mırıldandığında Damla kollarıyla sarıp kendine çekmişti Bilge'yi ve sıkıca sarılmıştı. Sanki içine sokmak ister gibi...

"Seni çok özledim Bilge. Nolur, sebebi ne olursa olsun bir daha böyle bir şey yapma."

"Yemin ederim yapmayacağım Damla. Bir daha yanından ayrılmayacağım. Sadece, 3 ayda bir 1 haftalığına kontrole gitmem gerekiyor." Dediğinde Bilge başını koyduğu omzundan alıp yüzüne korku içinde baktı.