Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 49

Je moet echt het verhaal van jwl9898 lezen😻🙀😻🙀😻🙀

Voor het eerst na al die jaren werd ik weer gillend en huilend wakker. Weer, weer had ik over hem gedroomd. Ik trilde. Mijn lichaam voelde zwak en vermoeid aan. Mijn ogen deden pijn en waren opgezwollen van het huilen. Weer voelde ik een traan over mijn wang rollen. Boos veegde ik hem weg. Ik mocht niet huilen! Niet meer! Dat huilen was voor vroeger, vroeger had ik al genoeg gehuild. Nu was ik volwassen en dus oud genoeg om niet meer te huilen....! Anders was je een jankbek! Zoals velen dat noemen. Tenminste jongeren noemen de je al heel snel zo. Om even terug te komen op net. Ik wilde dit gewoon zo snel mogelijk vergeten. Ik hoopte dat Wolfs en de meiden mij niet gehoord hadden. Eigenlijk was fat onmogelijk omdat ik best hard gilden volgens mij. Ik zuchtte. Waarom kan ik gewoon even niet meer aan hem denken. Sinds dat hij er plotseling was vanavond kan ik hem niet meer uit mijn hoofd plaatsen. Diep in gedachtes verdronken hoorden ik niet eens dat Wolfs mijn kamer binnen kwam. 'Eef?' Schrok ik dan ook op uit mijn gedachtes. 'Gaat het?' Knielde hij voor mij neer. Wazig staarden ik voor mij uit. Shit! Hij had het dus wel gehoord! Lekker dan nu kon ik er nog lang niet van af komen. Hij zou me nu elke dag gaan onder vragen. Tenminste als ik nu geen antwoord geef. Anders laat hij me wel denk ik met rust 'Eef?' Vroeg hij nu wat dringender. Weer zei ik niks. 'Eva.' Pakte hij nu mijn hoofd vast en dwong hij me aan te kijken. Een verdwaalde traan Rolde via mijn traanbuis die was overstroomd langs mijn wang naar beneden. 'Het ga.a.at.' Stotterde ik. Hopelijk zou hij me geloven, maar als hij Wolfs niet was. Hij geloofde me niet. 'En waarom geloof ik je niet? En waarom huil je da...?' 'Ik huil niet!' Onderbrak ik hem. Pissig veegde ik mijn tranen weg.  'Eef!' Stond hij nu ook pissig op, maar doordat hij zo snel op stond knalde hij tegen mijn nachtkastje waar mijn glas met drinken stond die nu inviel op me. 'Kijk is uit!' Brak ik nu in tranen uit. Ik kon dit niet meer! Ik kon dit niet meer langer vol houden! Ik wilde het hem zoo graag vertellen, maar ik durfde het niet. Vraag me niet waarom! Maar ik durfde her gewoon niet. Misschien bang dat hij me zielig zou gaan vinden? Of dat hij me in de steek zou laten en me vervolgens zo op straat gooit! Ik durfde dat risico niet te nemen. Vroeger had ik al genoeg op straat geslapen. En ik vertel je. Dat wil je echt NIET  mee maken. 'Laat maar.' Was hij het die meer weer uit mijn gedachtes haalden. 'Ik zie je morgen wel weer! En alsjeblieft schreeuw niet meer zo hard!' Liet hij me weer alleen achter. Half verbaast half getrokken keek ik hem na.  Hij was boos. Dat was zeker te merken. Nou dat zou morgen wel een Gezellige boel worden #not!! Ik stond langzaam en liet me op het bed zakken. Mijn natte slaapkleding zou ik nu voor deze keer gewoon nog aan houden, gewoon omdat ik te moe was het te verwisselen voor nieuwe schonen kleding....

Nog steeds een klein deeltje maar ja.... Ik heb het echt TE druk! Ik weet dat ik het heb beloofd in het vorige deel, maar dat veel langere deeltje komt er nog echt wel aan! Ik hoop dat ik morgen en overmorgen nog wat kan schijven, want Woensdag kan Sws niet posten/schrijven want ga dan meeten💁🏻 en donderdag ga ik naar Walibi😏 en Vrijdag moet ik mijn tas inpakken voor de vakantie😻😻😻 ik ga zaterdag namelijl😱 maar het jammeren is dat ik dan twee hele lange welen geen WiFi heb😑😭 dus kan niet posten.... Maar wel ben ik op verschillende plaatsen dus je hebt kans dat ik op de ene plaat WiFi heb en de andere plaat weer niet, maar zodra ik wifi heb post ik! 😙😘🎀

Reacties, tips tops, ideeën altijd welkom💘m