Son Savaş

Bilge Kadın

Leslie ve Eric'in evine geleli 2 saat olmuştu ve Anna'yı zor ikna edip yatırmıştım. Uyumamak için baya bir direnmişti. Ne kadar yorgun ve korkmuş olduğunu tahmin bile edemiyordum. Ama aklımı kurcalayan başka şeyler vardı. İşler bir anda birbirine karışmıştı.

Oturma odasına geri döndüğümde Leslie bir bardak kahveyi önüme koyup yorgun bir gülümsemeyle bana baktı. Ben Anna'yla ilgilenirken , Aaron onlara olan her şeyi anlatmıştı. Aaron odaya girip telefonu masaya koydu ve gelip yanıma oturdu.

'' Colin'le konuştum. Yarın buraya geliyorlar. ''

'' Valerie bu konuyla ilgili bir şey biliyor mu? Neden olduğunu falan?''

'' Hayır. Ama aklına gelen bir kaç şey varmış. Buraya geldiklerinde konuşacağız.''

Aarona yaslanıp derin bir nefes aldım. Saçlarımı öperken kendimi daha iyi hissetmeye başlamıştım. Eric'de Leslie'ye sarılırken '' Yarın İrina'yla da konuşmalıyız. O belki bu konuda bir şeyler biliyordur.'' dedi.

Haklıydı. Belki de İrina bu konuda bir şey biliyordur. Ya da babam. Beynim sorularla dolup taşarken '' Anna bir dolare.. en azından bundan eminiz.'' diye fısıldadım. Aaron omzumu okşarken '' Ama zaten güçleri olacağını biliyorduk. Tabi dolare olup olmayacağını bilmiyorduk ama güçleri olacağı kesindi.'' diye yanıtladı.

'' Evet ama güçleri nasıl bu yaşta ortaya çıkabilir. Böyle olmaması lazımdı!''

Leslie ayağa kalkarken '' Şu an bu soruların cevapları bizde yok. Yarın Colinler gelince ve İrinayla konuşunca eminim çoğu şeyi anlayacağız. Şimdi sizin de dinlenmeniz lazım. Koridorun sonundaki odayı sizin için ayırdım.'' dedi.

Gülümseyerek ayağa kalkıp ona sarıldım. Eric'e de sarıldıktan sonra odaya gittim. Çantadan temiz bir şeyler çıkardım. Üzerimdeki kıyafetler kan içindeydi. Yol boyunca kimse görmesin diye ceketimi bile çıkaramamıştım. Temiz kıyafetlerimi giydikten sonra yatağa yığıldım.

Aaron'da gelip üzerini değiştirdi ve yanıma yattı. Ona sarılıp kokusunu içime çekerek '' Her şey normal gidiyordu.. Neden şimdi böyle oldu?'' diye sordum. Gülerek saçlarımı öperken '' Normal , bizim için hiç mümkün olmadı. Ama normal olmaması güzel olmayacağı anlamına gelmez.'' diye fısıldadı.

Uzanıp onu öptüm ve gerçekten yorgun çıkan sesimle konuştum.

'' Öyle olacağını umuyorum.''

'' Her şeyin üstesinden geldiğimiz gibi bunu da halledeceğiz. Beraber.''

Elini tutup gülümserken gözlerimi kapadım ve '' Beraber..'' diye fısıldadım.

Sabah uyandığımda Aaron daha uyuyordu. Yatakta doğrulup bir süre ona baktım. Kollarım , bacaklarım her yerim ağrıyordu resmen. Uzun bir süre hiç bunlarla uğraşmadığımız için insan beklemiyordu.. Eskiden olsa bu kadar canım yanmazdı.

Dün akşam yorgunluktan alamadığım duşumu şimdi almak için üzerimdekileri çıkardım ve temiz bir havlu alıp banyoya girdim. Sıcak suyun altında rahatlarken dünden beridir üzerimde kalan kurumuş kanları temizledim. Omzuma batırdığı çipin olduğu yerde ufak yuvarlak bir yara izi kalmıştı..

Su değince ilk canım acıdı ama temizlenmek iyi gelmişti. Kollarımda ve bacaklarımda morluklar vardı. Saçlarımı şampuanlayıp duruladım.. Ne kadar uzun zamandır saçlarımı kestirmemiştim..

Aa yok düğün günü uçlarından almışlardı ama yine de çok hızlı uzamıştı. Resmen belime geliyordu. Tabi kuaföre falan gidecek zaman bulamamıştım resmen. Suyu kapatıp havluyu vücuduma sarıp çıktım. Saçlarımdaki suyu sıktıktan sonra tarayıp aynanın karşısına geçtim.