Yandere Games

My personal Hater

Fabuła:
Twoje życie układa się dobrze, dopóki nie . Zaraz po tym, jak prywatyzujesz swoje stare kanały o podróży w nostalgię, ktoś cię porywa. I to jest twój jedyny hejter.

Postacie:
-T.I (Hej, to ty!)

-Noah (twój "hater" z dzieciństwa, porywacz i yandere-tsundere. Fajnie co nie?)

Gra:
Na stronie gry nie ma za wiele, fabuła, podziękowania za 500 ściągnięć, typowe informacje oraz pewien tekst w języku Morse'a. Jak to przetłumaczymy, otrzymamy: "YOU'RE NOT THE ONLY ONE HE KIDNAPPED. THE SCRATCHES ON HIS FACE ARE FROM YOUR LOYAL CAT." Dla tych, którzy nie znają angielskiego albo są za leniwi: "Nie tylko ty jesteś porwany. Zadrapania na jego twarzy są od twojego lojalnego kota."

Zakończenia:
Zakończenie: Scringe'ował*ś swojego hejtera na śmierć (Ending: Cringe your hater to death)

Zacz*ł*ś go irytować poprzez żartowania z niego. Chłop cię porwał, powiedział, że był twoim haterem i nie chce ci powiedzieć, dlaczego to zrobił, więc co ci szkodzi? Wyglądał na wkurwionego. Ale ci się top podoba! Zaprzeczył, że twoje żarty są jego powodem do porwania cię. Kontynuował*ś żarty. Nagle chłopak rzucił się na ciebie, był nad tobą. Kazał ci się zachowywać, a ty tylko odparł*ś, "o tak tak będę grzecznym kociaczkiem, nya-nya" (bo chłop nazywa cię pieszczotliwie Kitten). Wygląda jakby miał eksplodować. Ale nie z agresji, to chyba dobrze? Zaczął się śmiać. Kontynuował*ś mieszanke żartu i flirtu, był zdziwiony, że się tak zachowujesz podczas bycia jego zakładnikiem. Gdy wytkn*ł*ś mu, że nazywa cię kociakiem, to odpowiada, że to tylko dlatego, ponieważ miał*ś to w nazwie na kanale. Nie wytrzymał z twojego żartu i uszczypnął cię w policzek. Jednak nadal z niego żartujesz, więc ten się głośniej zaśmiał. Wyrzucił cię z jego domu. Nie spodziewał*ś się tego. Mimo to wygrał*ś i nikt ci tego nie zabierze! Wyszedł*ś z jego piwnicy.

Zakończenie: Zostałeś uwięziony ze swoim przerażającym porywaczem

(Ending: You're stuck with your scary captor)

Jego twarz była jakoś gorzkawa, na śmierć poważny. Przyznał ci się, że on jest tym hejterem kiedy był*ś młodszy. Spytał się jak się czujesz z tym, że po raz pierwszy go poznajesz. Chce wiedzieć co o nim myślisz. WSZYSTKO. Powiedział*ś, że jesteś zdezorientowany. Nie zdziwion*, to na pewno.I nie wiesz co dalej czuć. Był zły, że nic więcej o nim nic nie czujesz. Krzyknął zły, aż prawie ci dał zawał. Pomiędzy waszym dialogiem nastąpiła niezręczna cisza. Spytał*ś się po co cię w ogóle porwał. Sytuacja drastycznie się zmieniła w ciągu kilku sekund. Spojrzał na ciebie dziwnie. Spytał się, czy się go boisz. No raczej to było głupie pytanie i zdał sobie z tego sprawę. Powiedział, że nie ma zamiaru cię skrzywdzić. Był*ś tym zdziwiony, ale on porównał cię to nowonarodzonego kotka, nawet nie możesz oddać mu, jak cię walnie. Zacz*ł*ś się zastanawiać, czy przypadkiem nie wpędza cię w syndrom Sztokholmski*. Dziwne. Spytał*ś się, czy możesz iść do domu. Zaprzeczył.

Zakończenie: Masz racje! Kocham cię (Ending: You're right! I love you)

Zacz*ł*ś z nim flirtować, aby go wkurzyć. On jednak szybko odparł, że porwał cię tylko dlatego, bo cię nienawidzi, nie dlatego, ponieważ jest tobą zafiksowany. Jednak wytkn*ł*ś mu, że ta piwnica jest zbyt perfekcyjnie zaaranżowana i uporządkowana jak na porwanie osoby znienawidzonej. Wyłączył światło i uciekł z piwnicy zamiast ci powiedzieć jakąś dobrą wymówke. No cóż nie masz nic do zrobienia, niż czekać aż przyjdzie. Podczas tego patrzył*ś po piwnicy, czy jest tu coś, abyś m*gł* dzięki temu uciec, ale jest ciemno. Piwnica nie ma okien. Po sprawdzaniu, położył*ś się na łóżku i spróbował*ś zasnąć. Dziwnie dobrze ci się spało. Po jakimś czasie do ciebie powrócił z śniadaniem. Usiadł*ś i zacz*ł*ś jeść. W trakcie jedzenia rozmawiał*ś z nim. Nagle po tym jak wspomniał*ś dlaczego przestał*ś robić te filmiki, chłop rzucił się na ciebie, będąc nad tobą. Zaproponował ci, abyś zacz*ł* robić tre filmiki od nowa. Nie będzie cię hejtował, ale jest jedna zasada- Nigdzie nie będą udostępniane. Jak się okazuje hejt był po to, aby odstraszać innych, aby miał te nagrania tylko dla siebie.

Zakończenie: Umysł się poddał, ale ciało nie! (Ending: Mind give up, but the body didn't)

Wyłączył światło i uciekł z piwnicy nie mogąc wytrzymać blusha na twarzy. Podczas tego patrzył*ś po piwnicy, czy jest tu coś, abyś m*gł* dzięki temu uciec, ale jest ciemno. Po kilku minutach wzi*ł*ś kilka rzeczy. Na pewno stworzył najbardziej komfortowe miejsce by trzymać zakładnika. Było widać, że to miejsce nie było zaplanowane w jeden dzień. Zauważył*ś też dwie metalowe miski w miejscu kuchennym. Nagle usłyszał*ś i zobaczył*ś, jak twój kot zbiega po schodach do ciebie. Wskoczył ci do rąk i się do niego przytulił*ś. Myślał*ś, że ci uciekł, kiedy psozł*ś do pracy i zapomniał*ś zamknąć okno. Kiedy zszedł na dół był on zdziwiony, a ty chciał*ś go rozszarpać, że ci kota uprowadził. Zaczęliście się kłócić o tym, że ci ją uprowadził. Coś w tobie pękło, kiedy znowu cię nazwał frajerem. Położył*ś Whiskey (imie kota) na łóżko i z całej siły kopn*ł*ś Noah w jaja. Kiedy się trzymał za krocze z bólu, złapał*ś za łańcuch i zacz*ł*ś go nim dusić. Gdy stracił przytomność przestał, przeszukał*ś go, a kiedy znalazł*ś klucz, odkuł*s się, zabrał*ś kota i uciekł*ś na posterunek policji. Niestety nie znaleźli go, zwiał. Ale nie na długo. Obiecał*ś, że go znajdziesz.

Link:

https://sdf0aabd.itch.io/my-personal-hater

Fanarty:

*Nauka chorób z Emtix! Więc czym jest syndrom sztokholmski? Stockholm Syndrome to stan psychiczny, który pojawia się u ofiary porwania/zakładnika, wyrażający się odczuwaniem sympatii i solidarności z osobami je przetrzymującymi.