Liefde op de rug van een motor

Verwachtingen

* 6 maanden eerder *

-------------------------------------------------- ------------------------

* Beep beep *

* Beeep beeep *

Stomme wekker. Ik rol over aan de snooze-knop drukt.

* Thump *

Ik sta op de vloer en slam mijn vuist naar beneden op de snooze-knop, slaan het moeilijker dan ik normaal zou doen. Ik keek om te zien wat de tijd was. Geweldig. Het was 07:45 en ik moest zijn een uur geleden. Ik had alleen je allemaal van een minuut en had ik een rotdag tot nu toe. Het was de dag dat ik niet de bedoeling was om in te slapen, maar toch lukte het me om precies dat te doen. We waren het verlaten van een uur voor de JFK luchthaven voor onze vlucht naar Londen. Mijn vader had gekregen van een promotie en was nu het toezicht op de uitbreiding van Williamson. Co, de rederij in Europa. Wat betekent dat, yep je raadt het al, ik was verhuizen naar Spanje.

De meeste mensen zouden enthousiast over het vooruitzicht van een verhuizing naar een ander land. Het zou een kans om zichzelf opnieuw uit te vinden zijn, zitten in de brandende zon de hele dag en misschien flirten met de hete jongens in hun nieuwe school. Ik was echter verre van tevreden, het betekende het achterlaten van mijn leven hier in New York die ik had doorgebracht zeventien jaar maken, moest ik al mijn vrienden en mijn vriendje Finn verlaten. Ik moest al die verlaten en meer dan 3.500 mijl afstand vliegen naar een nieuw leven met mijn ouders en mijn zusje in het zonnige Barcelona te starten.

Ik keek mijn kamer, er was nog steeds mijn bed en wat bezittingen te boxed up, maar de meeste waren al verzonden naar ons nieuwe huis in Barcelona. Het is raar hoe je leven voor de afgelopen zeventien jaar in staat is om te passen in zo weinig dozen. Ik boxed de rest van mijn spullen en ging en kleedde me in mijn DKNY shorts, gladiator sandalen en een eeuwig boven 21 met een zwarte schedel op de voorkant. Ik rechtte mijn lange blonde haren, die kwam tot de taille en ging toen in mijn badkamer om mijn make-up op te zetten. Ik hield het simpel met alleen een beetje mascara en eyeliner op mijn groene ogen pop te maken. Ik keek weer naar mijn spiegelbeeld in de spiegel naar mijn lange blonde haren benadrukt door de zon, vlekkeloze huid die ik kreeg van mijn moeder, groene smaragd ogen, mijn roze rode lippen die mijn vriendje kan niet weg te houden van en bochten in alle juiste plaatsen. Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ik knap was. Ik zuchtte. Ik hoop dat ik sta niet teveel.

Ik liep terug naar mijn bed en ging zitten, niet echt te willen gaan van de trap en mijn ouders gezicht. Ik zat daar voor ongeveer 10 minuten voordat mijn moeder's stem brak me uit mijn dagdromen.

"Riley! Heb je pakte de rest van je spullen? Als u naar beneden trappen met hen ertoe leiden dat de verhuizers zijn er voor de rest van het meubilair!"

Ik sta niet meteen te willen slepen het langer uit dan nodig is. Ik beneden trek mijn boxen en leg ze naast de deur voor de verwijdering mannen. Ik wandel naar de keuken om te zien wat mijn ouders aan het doen zijn.

'He mam, ik heb net de dozen pakte voor de verwijdering jongens,' zeg ik tegen mijn moeder, rond te kijken voor mijn vader niet hem te zien.

"Aww dat is geweldig lieverd dank u, wanneer uw vader terug krijgt van het uitzoeken van een paar last minute dingen op de bank dan vertrekken we, oke? ' mijn moeder vertelt me.

Mensen zeggen dat ik precies zo uitzien als mijn moeder in haar jongere dagen. We hebben allebei blond haar, maar haar is korter, tot net op haar schouders, ik haar ronde lichaamsbouw en vlekkeloze huid te delen. Terwijl ze er donkere bruine ogen en een goed gevoel voor mode, heb ik echter te werpen op iets dat ik in mijn kast en hoop dat het er goed uitziet.

Ik heb geen tijd om mijn moeder antwoord op de vraag wanneer ik hoor een stem die ik herken als mijn zus.

"Rileeeyy!" Ik hoor mijn zus gillen van plezier.

Ik draai me om naar mijn zus, Lily, van zes jaar oud op mij te zien, haar glinsterende blonde haren vangen het licht en haar wangen roze van de vroege ochtend lucht komt door de open voordeur.

"Riley, wat denk je!" vraagt ​​ze me opgewonden met een brutale glimlach op haar gezicht

"Wat Lily?" Ik vraag haar met hetzelfde enthousiasme.

Ik hou van Lily, we altijd hebben op zo groot. Ik hou van het zien van haar brutale glimlach die ze altijd gooit me wanneer ze wil me iets te vertellen.

"Ik weet dat mijn ABC's", zegt ze trots.

"Wow Lily, ik ben onder de indruk en dus erg jaloers. Iedereen wil je vriend bij ons nieuwe huis zijn!" Ik vertel haar niet dat ze je dan een heel nieuw alfabet als we naar Spanje te leren, ik haat het zien van haar streek vooral wanneer ze zo hard gewerkt op iets. Maar ik heb ook niet willen, hetzij toe te laten tot mezelf, omdat dan is het wel echt lijken, dat we echt in beweging. Het is moeilijk voor te stellen, hoe ons leven eruit zal zien; opstaan ​​voor school in een ander huis, naar school gaan waar ik niet iedereen weet, leren om een ​​compleet andere taal spreken. Het lijkt allemaal bizar om mij, maar toch is dat straks mijn werkelijkheid. Geweldig ik kan niet wachten denk ik bitter.

-------------------------------------------------- ----------------------------------------------

sorry, het was zo kort! : (Maar ik hoop dat jullie allemaal genoten commentaar, stemmen en fan:!)