Kalem Lekesi

13

Ey Muhammed'in Haticesine sevdalandiğı gibi sevdalandiğım...

Aşk bir savaş meydanı değildir. Gözlerini bir kılıç, sevdanı bir kalkan gibi kullanıp sevdiğine saldırmak hiç değildir...
Seven sevilene gönlünü bir bahar bahçesi gibi sunar, rengarenk neşe ve huzur içinde, sevilen acımasız bir hazan gibidir. Bütün çiçekleri öldürür. Güzellikler bahçesini çöle çevirir. Aşığa hayalleri kalır, sevdiğinin hayalinde yaşamaya başlar. .. Yüreğindeki sevda kor bi ateş olur yüreğini kasıp kavurur. Aşığın yapabileceği acıyla derin bir ah çekmektir. Döğümlenir sözcükler boğazına, anlam karmaşasına uğrar herşey çünki hayatındaki kavramlara sevdasiyla anlam vermiştir. Ilk buluştulari kafe, ilk el ele tutustuklari bank, ilk kavga ettikleri yer bütün bunlar ayrılık sonrası sevende cehennem etkisi yaratir, cehennemi değil cehennemleri yaşamaya başlar.

Sevdiğinin dudaklarından dökülen her kelime aşık için Davudi kutsal bir nağmedir.
Zordur sevdiğinden ayrılmak, kimsesiz gurbette kalmak gibidir. Sevdiğine binlerce kez lanet edersin... O Sensiz mutlu ve mesut görünür.
Her görüşünde yüreğin yanar nerden gelmekte, nereye gitmekte sorusu beynini kemirir.
Senin en değerlin başkasının değersizi olmaya meyletmiştir bu gerçek hep yüreğinde ve aklinda kalacak...
Her adını duyuşunda boğazın düğümlenir, yutkunamazsin.
Başkasının gözlerine bakıp gülmesi başkasının sevdası olma ihtimalini bile düşünezken, başkasının olması yüreğinde acı denizi oluşturur. Hiç bir zaman unutamazsin ve ümit beslemekten vazgeçemezsin, sevdiğinden de kesin bir cevap alamazsin, sevilen sevenin acilarda yanmasini ister gibidir. Tamamen hayatindan çikarmadigi gibi hayatinada almaz...
Hep birilerini ona benzetirsin, en mutlu aninda en son onunla böyle gülmüştük düşüncesi senin gününü mahvetmeye yeterlidir. Ne den ya Rabbim sorulari aklını kurcalar, hiçbir işe yoğunlaşamaz, başkasını sevemez olursun.

Diye bileceğin tek şey ....
Ya Rabbim ne çok acı var...