ο χορός του φεγγαριού

η αγάπη θέλει δύο

aʟɛxaռɖɛʀ's sɨɢɦt:

Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συμβαίνει...είναι σαν όνειρο,μα είναι αλήθεια...
Πίστευα πως την είχα ξεχάσει και με είχε ξεχάσει κι εκείνη,αλλά είναι πάλι εδώ,μπροστά μου...και με θυμάται...
Βλέπω τα δάκρυα στα μάτια της αι πονάει η ψυχή μου,γιατί ξέρω ότι ο μόνος υπεύθυνος γι'αυτό είμαι εγώ...
Πρέπει να της τα εξηγήσω όλα,δικαιούται να μάθει όλη την αλήθεια...ωστόσο τώρα σκέφτομαι άλλα πράγματα...
Θέλω τόσο να τη σφίξω πάλι στην αγκαλιά μου,να τη φιλήσω...
την πλήγωσα πολύ,μα ποτέ δεν έπαψα να την αγαπώ...

ʟʊռa's sɨɢɦt:

Ο χειρότερος φόβος μου επιβεβαιώθηκε...ο αγαπημένος μου aʟɛxaռɖɛʀ δεν είναι πια Παρά ένας δολοφόνος...
αυτός δεν ήταν έτσι...ποτέ του δεν μπορούσε να πειράξει κανέναν...γιατί άλλαξε τόσο πολύ τώρα?
Θα έπρεπε να τον μισώ μα...το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι εκείνος...πεθαίνω για μια ακόμα αγκαλιά του,ένα φιλί του...
Παρά τα όσα έκανε,ποτέ δεν έπαψα να τον αγαπώ...

Οι υπόλοιποι έχουν τα μάτια τους καρφωμένα πάνω μου...ακόμα και η ʐɛʀɛʟɖa δείχνει να ξέρει τι συμβαίνει...λογικά θα της το είπε η ɛʍʍa...
Δεν τους δίνω καμία σημασία ούτε με νοιάζει η αντίδρασή τους...
Με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου τρέχω και πέφτω στην αγκαλιά του aʟɛxaռɖɛʀ,ψυθυρίζοντάς του μόνο μια λέξη...

ʟʊ:Γιατί?
aʟ:ʟʊռa...
ʟʊ:Γιατί εξαφανίστηκες όλα αυτά τα χρόνια?Γιατί με άφησες να υποφέρω νομίζοντας πως είσαι νεκρός?Μέχρι και τώρα πονούσα λόγω της απουσίας σου
και δεν μπορούσα να σε ξεγράψω....Γιατί αιχμαλώτισες τον ʀaʟքɦ?Γιατί σχεδόν σκότωσες την ɛʍʍa?Εσύ δεν ήσουν ποτέ έτσι...γιατί aʟɛxaռɖɛʀ?
aʟ:Άσε με να σου εξηγήσω,σε παρακαλώ...
ʟʊ:Θέλω να μάθω την αλήθεια...
aʟ:Ξέρω πως είμαι αδικαιολόγητος για όλα,μα υπάρχει εξήγηση...θα στα πω όλα,κι αν θέλεις μπορείς να μην με πιστέψεις μετά,η επιλογή θα είναι αποκλειστικά δική σου...
ʟʊ:Σε ακούω
aʟ:Δεν ήμουν ο εαυτός μου ʟʊռa...
ʟʊ:Τι εννοείς?
aʟ:Ο πατέρας μου μπαίνει στο σώμα μου και με αναγκάζει να τα κάνω όλα αυτά...
ʟʊ:Μα aʟɛxaռɖɛʀ,ο πατέρας σου είναι...
aʟ:Νεκρός,το ξέρω.
ʟʊ:Τότε?Πως...?δεν καταλαβαίνω τίποτα...
aʟ:Το πνεύμα του...αφού έχει πεθάνει δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος κακό,οπότε το κάνει μέσω άλλων...συγκεκριμένα μέσα από μένα...
ʟʊ:Και τώρα πως με αναγνώρισες?Αφού λες πως δεν είσαι ο εαυτός σου...
aʟ:Έχεις δίκιο ʟʊռa.Είναι λογικό να απορείς,αλλά αρκετές φορές ο πατέρας μου με αφήνει ήσυχο,και είμαι ο εαυτός μου...το θέμα είναι ότι δεν μπορούσα να εξηγήσω στους άλλους την κατάστασή μου...κάθε φορά που το προσπαθούσα κυριευόμουν από τον πατέρα μου...ειλικρινά δεν ξέρω πως σου μιλάω τόση ώρα...
ʟʊ:Άρα,αυτός που φέρθηκε έτσι στον ʀaʟքɦ και την ɛʍʍa ήταν....
aʟ:Ο πατέρας μου,ναι.
ʟʊ:Ακόμα δεν μου εξήγησες όμως...γιατί με άφησες κι έφυγες?
aʟ:Από τότε είχα το πρόβλημα εξαιτίας του πατέρα μου...αν έμενα εκεί σίγουρα θα σε πλήγωνα,ή θα σου έκανα κακό...και δεν θα το άντεχα αυτό...δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν πάθαινες κάτι εξαιτίας μου...
ʟʊ:Αχ aʟɛxaռɖɛʀ...